Mafya'nın Aşkı

♧Karşılaşma...♧

Herkese merhaba bu benim ilk kurgum.

Bu yüzden yazım hatam vs.olursa lütfen kusura bakmayın ve lütfen söyleyin yorumlarda. Şimdiden teşekkür ediyorum...

İyi ve keyifli okumalar...

İnstagram hesabı;
mmavi_bulutt0

Kitabı yeni başlayacak arkadaşlar için bu duyurum!!

Kitabın ilk 10 veya 12 bölümünde yazım, anlatım bozukluğu var bunu söylüyorum her zaman ama daha sonrası düzenli, okurken buna çok takılmayın, çünkü belli bir sayıya kadar bölümleri düzenleyeceğim🤞🏻 düzenlediklerimin bölümün başına  "düzenlendi "şeklinde belirteceğim..

Eğer düzenlerken okuyan okuyucularım olursa bunu farkında olmasını isterim💜

Kitabıma şans vermeyi unutmayın 💜🤞🏻

******************

EFTELYA KISA TANITIM

2 sene önce İstanbul'a taşınmıştım. İlk defa ailemden uzaktaydım ve tek başıma yaşıyordum. İlk geldiğim sıralar çok korkuyordum. Koskoca İstanbul'da 1 akrabam bile yoktu maalesef. Ama bunlar okumam için sorun değildi. Çok çekingen olduğum için pek arkadaş çevrem yoktur. Ben bir evin bir kızıydım kardeşim yoktu ama benimle beraber büyüyen arkadaş, kardeş, can dostum, sırdaşım biricik Esra vardı...

MERT KISA TANITIM

Küçük yaşta yalnız kaldım, kimsesiz. Hiç kimsem yoktu ama hayata tutunmam gerektiğini biliyordum. Hiç kimsenin acıma duygusu olmadığını öğretmişti bu dünya bana. O zaman benimde kimseye acımam gerekmediğini anladım. Beni küçükken hor gören, döven, bir lokma vermeyen o insanlar şimdi benim önümde eğiliyorlar, onları öldürmemem için yalvarıyorlardı. Ama artık bende de onlar gibi acıma duygusu yoktu...

EFTELYA;

Bir hafta sonu daha bitmişti final sınavlarıma 3 hafta kalmıştı ama çalışmak istemiyordum. Ailemi çok özlemiştim uzun zamandır gidemiyordum çünkü 3 ay önce babamın tayini için yurtdışına taşınmışlardı. Bu benim daha da yalnız hissettiriyordu.

Okuldan çıkıp eve doğru gidiyordum birden karşıma Esra çıktı. Beni çok mutlu hissettirmişti. Okul yüzünden onunla da uzun süredir buluşamıyorduk. Beraber bir çay bahçesine gittik. Baya bir konuştuk. Esra;

"Bakıyorum da yine düşüncelere dalmışsın kuzu?"

Küçük bir tebessüm ederek onu onaylamıştım. Ailemi özlediğimi oda biliyordu.

"Bu aralar anne mi özlüyorum biliyorsun" dedim.

"Biliyorum kuzum ama sende biliyorsun ki mecburen oraya gittiler yoksa seni burada bırakmak isterler miydi?"

Tekrardan onu onayladım.

"Her neyse canım beni boş ver şimdi, sen ne yapıyorsun hayatında birileri var mı küçük hınzır?"

"Ah ah keşke olsa da sana müjdeli haberleri verebilsem "

Bu dediğine sesli güldüm çünkü sevdiği oğlana açılma cesareti bulamıyordu. Onu biraz teselli ettim.

Bir süre oturduktan sonra ayrıldık. O geri okula döndü ben de eve geçecektim.

MERT

Yorucu bir günün ardından eve gelmiştim yani canımı sıkanların canını almıştım oradan bara gidip kafa dağıtacaktım.