မင်းသည်သာ ကိုယ့်ရဲ့ မြတ်နိုးရာ [You are the cause of my Euphoria]

အပိုင်း (၃၁)

ချလပ် ချလပ်📸

" အဲလိုလေးနေပြီး  ရပြီ " ကင်မရာမန်းသည်  သူ့စိတ်ကြိုက်ပုံများ ရိုက်ပြီးသည်နှင့် ဟန်နွေရာနှင့် သန့်ဇင်မောင်သည် ထိုင်ခုံပေါ်တွင် မုန့်ဖတ်ကဲ့သို့ ပျော့ဖတ်စွာ လှဲချပစ်လိုက်သည်။

"ပင်ပန်းလွန်းလို့ သေတော့မှာပဲ "

"ရော့ ရေသောက်လိုက်ကြဦး "

ရှင်းလက်ျာက ရေဘူးကို ပိုက်တပ်ကာ ဟန်နွေရာကို တိုက်လေသည်။ ပြီးနောက် လေပန်ကာအသေးလေးဖြင့် ချွေးတိတ်အောင် သုတ်ပေးနေလေသည်။ လုပ်အားပေးရောက်နေသော ရှင်းလက်ျာက ရေဘူး၊ တဘတ်အားဖြည့်ပစ္စည်းအစုံအလင်ဖြင့် မနက်ကပင် စောင့်နေလေသည်။ ချွေးမထွက်သော ဟန်နွေရာ၏ မျက်နှာလေးကို တဖွဖွသုတ်ပေးနေလေသည်။

"........" ချွေးစီးဖြာကျနေသော သန့်ဇင်မောင် နဖူးက မျဉ်းကြောင်း သုံးကြောင်းပေါ်လာလေသည်။

" ငါ့ကို ရေတိုက်ကြပါဟ! ဒီမှာ ရေဆာလို့ သေတော့မှာ ‌"

"သေလေ " ရှင်းလက်ျာက နှလုံးသားမဲ့စွာ ငြင်းပယ်လိုက်သည်။

" ကျေးဇူးမသိတတ်မှုက အင်္သချေပါပဲ "
သန့်ဇင်မောင် စိတ်ထိခိုက်စွာ ထွက်လာခဲ့သည်။

သို့သော်လည်း မြတ်နှင့် ဟန်စစ်သွေးက ကင်မရာမန်းနဲ့ ရိုက်ထားသော ပုံများကို ကြည့်နေသည်ကို မြင်သောအခါတွင် သူသည် စိတ်ဓာတ် ချက်ချင်းတက်ကြွစွာ ပြေးသွားလေသည်။

" အစ်ကို ကျွန်တော် ချောတယ်မလား?"
သန့်ဇင်မောင်က အစ်ကိုသေးသေးလေး၏ လက်မောင်းကို ဆွဲရင်း မေးလေသည်။

"ချွေးနံ့တွေ နံနေတာပဲ၊အဝေးကို သွားစမ်းပါ "

" ကျွန်တော်အတွက် ရေဘူးလေးတောင် မရှိဘူး။ အဖွဲ့သားတွေက ကျွန်တော့်ကို အနိုင်ကျင့်ကြတယ်။အူး ဝါး အစ်ကိုကလည်း ကျွန်တော့်ကို နှင်ထုတ်တယ် "
သန့်ဇင်မောင် ကလေးငယ်လေးလို ဟန်စစ်သွေး ပေါင်ကို ဖက်ကာ အော်တော့သည်။

" သူ့ကို ခေါ်သွားကြစမ်းပါ၊ ကလေးလို လာလုပ်မနေနဲ့၊ ငါ မင်းအမေ မဟုတ်ဘူးကွ "

" အစ်ကိုဟန်စစ်သွေး မြတ်  မန်နေဂျာနဲ့ သွားဆွေးနွေးဦးမယ်၊ ပြီးရင် အစ်ကို့ကို လာပြောပေးမယ်"
မြတ်သည် လက်တော့ပ်ကို ကိုင်ကာ အစည်းအဝေးခန်းမအတွင်း ဝင်သွားလေသည်။အစည်းအ‌ဝေးအခန်းတွင် မှူးသာကျော်က တခြားကိစ္စတစ်ခုအတွက် ဖုန်းပြောနေသည်။