RL | Taekook

|6| Bana Değil Kendine Odaklanmalısın.

Merhabalar...

Bu bölüm yakınlaşmalarını görmek için yazdığım kısa soluklu bir bölüm. Açıkçası bu bölümden sonraki bölümler ilk bölümler gibi çok uzun değil :( yetersizleşmişim gibi hissediyorum. 1500 ve 2000 arası bölümler var bundan sonra. Yükseltmeye çalışıyorum fakat tıkanıp kalıyorum... umarım buna bir çözüm bulabilirim.

İyi okumalar<3

•••

Yorucu bir günün ardından geldiğim yer elbette dans kursumdu. Bugün en çok dersimin olduğu gündü, bu sebeple oldukça yorgundum ve kafam bir sürü dersle dolduğu için allak bullak olmuştu. Fakat eve gidip dinlenmek bir kenara dursun, kursa geldiğimden beri bir yere oturup soluklanmamıştım bile. Bunun sebebi, yaklaşık iki ay sonra olacak dans yarışmasıydı. Şehir genelindeki her kurstan katılım vardı. İşin ucunda değerli bir ödül vardı. Tabii ki dans hocam bana bu teklifi etmiş, ben de seve seve kabul etmiştim.

İnsanlara dansımı göstermeyi seviyordum. Övülmesine bayıldığım tek yönüm buydu. On yedimden beri dans ediyordum. Benim yaşama sebebim Sunghoon'du, fakat ikincisi kesinlikle dans etmekti. Dans alanında kendimi geliştirmek için çok çabalıyordum. Psikolog olmak için çabaladığımdan daha çok hemde...

Bu yarışmaya katılan yarışmacılar istediği şarkıyı kullanabilirdi. Fakat artı bir özellik vardı, kendi şarkımızı yazıp kendi kareografimizi yaparsak... bu yarışmacıların daha özenli inceleneceğini herkes biliyordu. Ve eğer çok iyi iş çıkarılırsa, hiç düşünülmeden o kişi kazanırdı yarışmayı.

Bu yarışmada önemli olan sadece dans değildi. Hem söz yazarlığı, hem şarkı söyleme yeteneği, hem de dans önemliydi. Herkes istediği alandan katılabilecekti. Fakat üçünü birden yapmak, jürilerin gözünde daha yüksekte olmak demekti.

Fakat duyduğuma göre kimse kendi yazdığı şarkısıyla çıkmayı seçmemişti. Çünkü fazla zorlayıcıydı. Hem şarkıyı yaratmak, hem de kareografiyi hazırlamak.

Ve ben kolayı hiç sevmezdim.

Bu yüzden yazdığım şarkı defterini bir anda ortaya çıkarmış, kendimce kusursuz olan bir parçaya hazırlanmaya başlamıştım. Şarkının kayıtlarını bir hafta içinde halletmiştim. Tabii ki hâlâ eksikler vardı, iki-üç haftaya anca yetişirdi. Şimdilik onları tamamlamaya çalışıyor, ayrıca kareografiyi hazırlamaya çalışıyordum.

Yine bu yüzden derslerim biter bitmez buraya gelmiş, dans hocamın iki ay boyunca yalnız çalışabilmem için bana ayırdığı geniş dans pratik odasında çalışmaya başlamıştım. Saat kaçtı bilmiyordum. Tek bildiğim saatlerdir burada olduğumdu. Ders çıkışı kursta olacağıma dair Sunghoon'a mesaj atmıştım, pratik yaptığımı bildiği için beni arayıp rahatsız etmemişti. Çoktan uyumuş olabilirdi ayrıca, bu kadar aramamasının başka açıklaması yoktu.

O kadar mı geç olmuştu ya?

Umrumda değildi, çalışmaya devam ettim. Arka tarafta hoparlörden çalan ses kaydımla kareografiyi tekrar etmeye devam ediyordum. Çok eksik vardı. Kafam bir tek şarkıda olsada, odağım tamamen yerinde olsada eksik yerler vardı. Eksiğin ne olduğunu anlamak için tekrar ve tekrar aynanın önüne sabitlediğim telefonuma doğru ilerledim. Her tekrar edişimde kayıda alıyordum, daha sonra kayıdı izleyip yanlışlarımı düzeltmeye çalışıyordum.

Telefonuma ilerlerken birden pratik odasının kapısı açıldığında olduğum yerde donakaldım. Küçüklükten kalma bir korkum vardı. Ani çıkışlardan, ani yüksek seslerden ve ani hareketlerden kesinlikle korkuyordum. Kapı birden açıldığı içinde kabuslarıma giren korkunç ruhani varlıkların beni bastığını falan düşünmüştüm. Fakat yanılmıştım.