BİR KABUSUN ORTASINDA (Tamamlandı)

Bölüm: 52 "Gri Oda"

    "Bölümler geç geliyor farkındayım. Ama gerçekten okul yüzünden vaktim olmuyor. Sizin de aynı şeyi yaşadığınızı biliyorum. Bu yüzden geç de olsa upuzun bir bölümle karşınıza geldim. Keyifli okumalar...

Bölüm :52 "Gri oda"

  "Biz güçlü bir oyunda sadece birer piyonduk ve kral hepimizi yönetiyordu. Peki kral kimdi?"

  Genç kız onu yarım saat  önce kontrole gelen hemşirenin yanından geçerken oldukça dikkatli davranmaya çalışıyordu. Yaklaşık yüz yetmiş santim boylarındaki siyahi hemşire ona odasında dinlenmesi gerektiğini yüksek sesle söylerse muhtemelen takip ettiği silahlı adamın dikkatini çekerdi. Genç kız bunun olmasını istemezdi. Bu yüzden boyalı saçlarıyla yüzünü örterek hızlıca geçti oradan. Silahlı adam çıkışa yönelmek yerine onları sorgulamak için gelen iki polisin yanına gitti. Polislerden biraz uzakta hasta yakınlarından biri gibi görünmeye çalışıp polisleri dinlemeye koyuldu. Genç kız da onlardan biraz uzakta silahlı adamı izliyordu. BU mesafeden polislerin ne konuştuğunu duyamıyordu.  Takip etmeyi riske atıp biraz daha yaklaşabilirdi. Fakat silahlı adam fazla temkinliydi. Bir adım fazla atsa hissedeceğini biliyordu.

    "Suçunu itiraf etmiş mi?"

    Genç kızın zorlukla duyduğu tek cümle buydu. Kim suçunu itiraf etmişti?

    Silahlı adamın da beklediği cevap buymuş gibi dikkat çekmeden oradan uzaklaştı. Çıkışa yönelmek yerine direkt yangın merdivenlerinden dışarıya çıktı. Genç kız kısa bir süre bekleyip silahlı adamın peşinden dışarıya çıktı. Kendini gizleyerek silahlı adamın nerede olduğuna baktı. Merdivenlerin sonundan siyah bir araca doğru ilerliyordu. Genç kız bu adamın bu kadar hızlı olmasına şaşırarak merdivenleri hızla inmeye başladı. Silahlı adam şimdi telefonunu çıkarmış ve sakin adımlarla araca ilerliyordu. "Ne olduğunu öğrenmek için son şans" diye fısıldadı kendi kendine. Daha hızlı koşup silahlı adamla olan hesafesini azalttı. şimdi nefes nefese kalmıştı ve bu halde adamın yakınında olması tehlikeliydi. Neyse ki genç kız şanslı günündeydi. Silahlı adam aracın önde durdu. Genç kız kendini hemen en yakındaki aracın arkasına gizledi. Saklandığı araç asi bir ergenin aracına benziyordu. Siyah parlak zemindeki kuru kafa resimleri genç kızın hoşuna gitmişti. 

    "Evet efendim" dedi silahlı adam hattın diğer ucundaki kişiye. Kısa bir süre sessizlik oldu.

    "İkisi de burada efendim" dedi silahlı adam. "Onları getirmemi ister misiniz?"

    "Peki efendim" silahlı adam telefonu kapatıp araca  bindi. Kapılar kapanırken karşısındaki patronuna baktı. Patronu yüzündeki tek bir mimiği bile oynatmadan " İyi iş çıkardın" dedi karşısındaki adamına. Araç geniş otoparktan ayrılırken patron hala saklanan genç kıza bakıyordu...

Barış

   "Katil kim?" diye feryat etti Arya'nın annesi. "Kim kocamı öldürdü?"

    "Bizimle karakola gelmelisiniz" dedi polis Arya'nın annesine yaklaşarak. "Bazı protokolleri imzalamanız gerek. Bir de yazılı ifadeniz alınacak" 

     Arya'nın annesi göz yaşlarını silmeye çalışarak başını salladı. Kızının yetim kalması ve tek başlarına nasıl yaşayacaklarını soran feryat sözleri kapıdan çıkana kadar da devam etti. Bir babayı kaybetmek kolay değildi. Arya'nın annesi kocasının kötü biri olmasını bilmese de gerçekten yıkılmış gözüküyordu. Acaba bilse ne olurdu?