Zehirli Çember (Askıya Alındı)

5. Bölüm Çıkmaz Sokak

Selamün aleyküm

Nasılsınız?

Lütfen bizi desteksiz bırakmayın oy ve yorumlarınızı bekliyorum.

🌠

Kardeş olmak kolay değildir. Yeri geldiğinde gerekirse kardeşin için yapmam dediğin şeyi yaparsın. Bu en kötüsü olsa bile. Hele bir de o kardeş dediğin kişiyle aynı kaderi paylaşıyorsan.

...

Herkes bu hayatta payına düşeni yaşıyordu. Kader ağlarını örmeye devam ederken biz de bu hayatta payımıza düşeni yaşamaya çalışıyorduk. Ya da yaşamaya çalışıyoruz da diyebiliriz. Bu yaşadığımız hayata, hayat deniliyorsa tabii.

Sabah erken saatte kalkmıştık. Malum bu gün o büyük gündü. Kaderimizin yeniden şekilleneceği gün. Sahi biz dün gece uyumuşmuyduk? Hayır.. ben odam da Ali ise salondaki koltukta bir oyana bir buyana dönüp durmuştu.İkimiz için de kolay bir gece olmamıştı. Nasıl olsun ki ?Düştük bir bilinmezliğin peşine, savrulup duruyoruz uçurumlara doğru.

Ben mutfakta kahvaltı hazırlamaya koyulmuşken, Ali de salonda Cengizle görüşme yapıyordu. Bu gün akşam olmasa ne olur ki! Belki de bu gün Ali ve Bade'yle geçireceğim son gün olacak. Olmasın, ne olur olmasın!

İçimde fırtınalar kopuyor ama onların iyiliği için sessiz kalmak zorundayım. Bir kaç gün olmuştu, hırsızlık için gireceğimiz evin.. o evdeki yaşayacağımız şeylerin kara haberini alalı. Eve gireceğimiz günün tarihini öylece kuru bi mesajla bildirmişlerdi bize. O günden bu güne de kendimi bu duruma alıştırmaya çalışıyordum ama nafile. Böyle bir şeye nasıl alışılınır ki?

Derin bir nefes aldıktan sonra elimdeki tepsiye koyduğum kahvaltılıkları,salona taşımaya başladım. Salona adımımı attığımda Aliyle göz göze geldik. Bana üzgün bir bakış attıktan sonra geçip salondaki masaya oturdu. Elimdeki tepsiyi masaya koyup içindeki kahvaltılıkları masaya dizdikten sonra, Bade'yi uyandırmaya odamıza gittim. Bade'nin durumu çokta iyi sayılmazdı. Sürekli öksürük krizlerine giriyordu.

Az daha dayan çanparçam her şey senin için, bu kardeşin senin için her şeyi yapar, yapacakta.

Bade'yi uyandırdıktan sonra kahvaltımızı yapmıştık.. bu gün izinli olduğumuzu söyleyip beraber bir şeyler yapmayı teklif etmiştik ona. Bade sevinçten havalara uçarken, biz de buruk bir şekilde birbirimize bakıyorduk. Gözlerim doluyordu. Bu nasıl bir acı, bu nasıl bir bilinmezlik. İnsanın içini delip geçiyor, yedi içtiği her şey azap oluyordu.

Hepimiz,elimizdeki eski püskü elbiselerimizi üzerimize giyindik,bizde isterdik. Yeni yeni elbiseler giyinip, modayı takip etmeyi.. tabii hayat, herkese adil davranmış olsaydı! Bugün beraber bir şeyler yapacağımız için evde bayram havası vardı.Belki de bu durum sadece  Bade için öyleydi. Zira bu gün bizim bayram yapmamız için hiçte güzel bir gün değildi. Akşam saatlerine kadar gezmek istediğimiz her yerleri gezmiş, cebimizdeki parayı son kuruşuna kadar harcamıştık.Sanki, beraber başka bir zamanımız olmayacakmış gibi içimi  büyük bir kırgınlık kaplamıştı.Harcanan ömrümüzün son günlerini belki de son kez birlikte kutluyorduk.

Eve geldiğimizde her şey plana dahil ilerliyordu. Bade dışarıda yorulduğu için, eve gelir gelmez yatmak için odasına çekildi ve bir kaç dakika sonra derin bir uykuya yenilmişti bile. Yavaşça odasına girdim. Ona veda edememek, onunla belki de son kez sarılamamak bana o kadar zor geldi ki yapamadım odamızda daha fazla kalamadım. Yatağın kenarında duran kabanımı alıp, kapıdan çıkmadan son kez dönüp Bade'ye  baktım.

Biliyorum bu yaptığımız şey için bize çok kızıcaksın ama olsun, sen yeter ki iyi ol,  hayatta kal da.. ben gerekirse bir ömür senin kızmalarını dinleyeyim.