-WattpadRomanceTR "Romantizm ve Komedinin Ortak Durağı" adlı okuma listesinde!-
***
Her şey bir ölümle başlamıştı ve bildiğim bir şey varsa yıkıcı ölümler bizi sarsmaya devam edecekti.
Belki de atlatırım diye düşünürdüm her zaman. Unutmaya her çalış...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Keyifli okumalar..
&&&&
Yaklaşık 10 dakikadır hastanedeydik ve Acil kapısında doktorun çıkmasını beklemeye başlamıştık.
Pusat elini sinirle saçlarından geçirdi. "Böyle bir hatayı nasıl yaparsın?!"
Gözlerimi yerden kaldırmadan cevap verdim. "Bilerek mi yaptım sanıyorsun? Sadece biraz dinlensin istemiştim!"
Adımlarımı üstüme çevirip yüzünü yüzüme yaklaştırıp öfkeyle yüzüme baktı. "Sayende belki de sonsuza kadar dinlenecek!"
Gözlerim yavaş yavaş doldu. Gözlerimi etrafta çevirip ne kadar anlamasa da bir kez daha tekrarladım. "Onu öldürmeye çalışmışım gibi davranmayı bırak!"
O kadar sinirliydi ki mantıklı düşünemiyordu. Ona karşılık vermem onu daha çok sinirlendirmişti ve düşünmeden konuşmuştu. "Belki de isteyerek yaptın Afra!" Dedi, ben hâlâ şoktayken bir başka şok yaratarak.
Gece, ikimizin arasına girdi. Gözlerini Pusat'a çevirdi. "Pusat öfkelisin anlıyorum ama şu an saçma-"
Sözünü keserek araya girdim. "Boş ver Gece." Gözlerimi Pusat'a çevirdim. Kendi kendime başımı salladım. "Bana iyilik yapan bir adamı öldürmeye çalışacak kadar şerefsiz biriyim değil mi? İnanmak istediğin şey buysa seni durdurmam. Saçmalamaya devam et."
Onlardan uzaklaşıp acil kapısının önüne geçtim. Pusat pişman olmuştu ama herkesin bildiği bir şey varsa son pişmanlık pek bir işe yaramıyordu.
Bir süre sonra buraya doğru gelen adım seslerini duydum. Gelen Kamar'dı.
"Yağız nerede?!" Diyerek telaşla Pusat'ın yanına gitti.
"Hâlâ içeride." Diyerek ruhsuz bir sesle cevapladığında gözleri beni buldu.
"Senin hâlâ burada ne işin var?!" Diyerek kolumdan tutarak beni ayağa kaldırdığında kolumu kurtararak geri çekildim.
"Yaptıkları yetmemiş gibi bir de Yağız'ın çıkmasını bekliyor, ne o ölüp ölmediğinden emin olmak için mi geldin?!"
Göz devirdim. "Ben ona zarar vermek istemedim-"
Ben daha ne olduğunu kavrayamadan yüzüme tokat attı. Bunu beklemediğim için kalakaldım. Gece, Kamar'ın bu davranışıyla öne atılacakken kolunu tutarak engel oldum. Kamar nefes nefese acili işaret etti. "Hadi ya.. Onun için mi Yağız orada can çekişiyor, utanman varsa burada bir dakika kalmazdın ama sende o da yok. Senin gibi kızlar-"
Gece öfkeyle sözünü kesti. "Devamını getirirsen senin için hiç iyi olmaz!"
Gece'nin kolunu bırakarak yere çöktüm. Kamar'ın veya Pusat'ın sözleri umrumda değildi. Şu an tek düşünmek istediğim kişi Yağız'dı.
