Sibling Bonding | Hyunlix

SON

Araba yeni evlerine doğru hareket etmeye başlamış ve uzun bir gezintinin ardından varmışlardı.

Arbadan ilk Felix ardından da Hyunjin inmiş evlerine doğru ilerliyorken arkalarından gelen Han'da onlara eşlik ediyordu.

Kapıya vardıklarında hâlâ arkalarında olduğunu düşündükleri Han yanlarında belirmişti. Çocuklar korktuklarını belli etmemeye çalışsada Ikiside çok korkmuştu.

Han elinde tuttuğu anahtarları sallayarak,

- Bu olmadan kapıyı açmanız imkânsız!

Hyunjin alay eder bir şekilde kahkahasını atmış ve ortamın gerginliğinin biraz daha artmasına sebep olmuştu.

Han Hyunjin'i takmadan kapıya yönelmiş kapının kilidini açmış ve çocuklara geçmelerini işaret ederek,

-Buyrun yeni eviniz, demişti.

Çocuklar ince uzun bir koridorda ilerledikten sonra karşılarına çıkan deri siyah koltuklar onları karşılamışlardı.

Felix için gördükleri yeterli olmayacak ki etrafı biraz daha dolaşma arzusu gelmişti, birden.
Salonun yanında amerikan tarzı bir mutfak ve mutfağın yanına yukarı doğru uzanan merdivenler mevcuttu...

Tabiki meraklı Felix merdiven basamaklarını tek tek tırmanmaya başlamış tam son basamağa geldiğinde bir kolun ona engel olduğunu hissetmişti. Bedenini tutan sıcak el refleksle arkasına dönmesine ve o tanıdık yüz ile karşı karşıya gelmesine neden olmuştu.

- Biraz daha beni korkutmaya devam ederse-

Cümlesini yarıda kesmesini sağlamış ve,

- Ne yaparsın Felix shi? Yoksa, yoksa beni de o saçma oyunlarına âlet mi edersin?

-Saçmalamayı kes Han! Benim oyun oynadığım falan yok.

-Ahaha komiksin bebeğim. Ama sana şu yönden hak veriyorum. Mesela ben, beni kabullenmeyen babamla birlik olup sırf geçmişi ortaya çıkmasın diye kardeşim olduğunu bile bile sevgili rolü yapmamıştım. Ah gerçekten haklısın. Seni daha iyi anlamaya başladım.

-Peki benim yaptıklarım buysa senin herşeyi; beni ve benim planlarımı bile bile akşam bütün olanları Hyunjin'e anlatacağını söylediğin ve beni de peşinden sürüklediğin halde niye Hyunjin'e yalan söyledin ve üstüne üstlük gerçekleri anlatmadın?

-Sence gerçekleri öğrene Hyunjin seni mi haklı bulur yoksa beni mi?

- Bunu tartışmayalım istersen çünkü Hyung gerçekleri asla ama asla öğrenmeyecek!

-Nasıl bu kadar eminsin bana da anlatsana bir!

Felix, Han'ı âni bir hamleyle aşağı doğru itmeye çalıştığında Han'ın elini çoktan merdiven demirlerine kilitlemiş olması Felix'in hain planlarını suya düşürmüştü.

- Ne oldu ordan bakınca o kadar s*lak mı duruyorum?

-Durmana gerek yokki bebeğim zaten öylesin.

Çocuklar kavgaya tutuşmuş birbirlerinin haklarından gelmeye çalışırken,

Hyunjin ise seslere doğru ilerlemiş ve istemeden de olsa dioloğun bir kısmına şahit olmuştu. Hatta bir çok kısmına da denebilir. Aşk ile tutuşan kalbi kül olmuştu. Kulakları ise duyduklarını inkar ediyor imkansız olduğunu anlatmaya çalışıyordu...

Hyunjin'in tahammül edicek zamanı kalmamış duyduklarından ve aklındaki kötü düşüncelerden kurtulmak için dışarı çıkmaya karar vermişti.

Sessiz adımlarla geriye doğru adımlarını atarken sehpa üzerinde duran minik vazoya çarparak ses çıkarmıştı.

Felix ve Han'ın kavga sesleri orantılı olarak durmuş ikilinin sese doğru hızlıca ilerlemesini neden olurken, Hyunjin ise çoktan evin kapısına varmıştı. Kiliti açtı ve dışarı doğru adımını attığında arkasından yetişmeye çalışan ikiliyi fark etmişti.

Yağmur Hyunjin'e zorluk çıkartıyor şiddetli bir şekilde yağıyordu. Fakat Hyunjin ne yağmuru takıyor ne de biraz önce duyduğu gerçekleri...

Koşarken bile aklında sadece Felix ve anıları canlanıyor onun içten içe parçalanmasına neden oluyordu.

Sadece durdu ve Felix'e baktı Felix ona yetişmişti. Göz göze gelmişlerdi. Han ise arkada yorgun bir halde nefes nefese kalmış onları izliyordu.

Felix başladı konuşmaya,

-Bak ben, ben gerçekten pişmanım istemeyerek oldu da diyemem. Çünkü seni tanımıyorken daha ilk yanıma sıra arkadaşı olarak oturduğunda gerçekten tanımıyordum. Zamanla sana ve varlığına var oluşuna alıştım fakat beklemediğim bir anda babamla karşılaştım. O teklif etti. Benim suçum ise kabul etmek oldu.

Han
-Yalancı p*ç, dedi sessizce.

Hyunjin
- Daha başka yalanların varsaonları da dinleyebilirdim ama dinlemeyeceğim. Neden biliyor musun? Hayır bilmiyorsun! Değmezsin çünkü anlıyor musun? Değmezsin. Bundan sonra benim için herhangi birisin. En büyük pişmanlığım ise senin değmeyecek olan sevgine karşılık vermem.

Felix
- Bak şuan beni anlamıyorsun. Ama gelecekte beni anlayacaksın.

Hyunjin
- Peki kim sana geleceğimde olabileceğini söyledi? Yada geleceğimiz olabileceğini?

Felix
- Sen söylemesen de kalbinin ritmi, gözlerin bunlar söylüyor.

Hyunjin
- Bu kalp bundan sonra canını acıtmayacak insanlar için atacak.

Felix Hyunjin'e doğru bir adım attı Hyunjin ondan uzaklaşmaya çalışsada Felix durmuyor devam ediyordu. Hırsları ikisinin de gözünü kör etmiş ilerlerken duyulan tek şey korna sesi ve Hyunjin'in acı çığlığı olmuştu.

Arabanın üstünden yuvarlanan Hyunjin, kanlar içinde yerde uzanıyordu. Felix bağırıyor ve yardım çağırması için Han'a yalvarıyordu. Han ise umursamaz bir şekilde Hyunjin'e çarpan araca doğru ilerledi ve araca binip oradan uzaklaştı.
Hepsi babasının oyunuydu. Ve babası yüzünden sevdiğini kaybediyordu. Kardeşi gözlerinin önünde can veriyordu. Yardım çağırabilmek için ayağa kalkacakken bir elin onu hakimiyeti altına aldığını fark etti. Bu Hyunjin'nin ta kendisiydi. Zor olsada dilinden bir kaç cümle çıkabilmişti,

-Bana veda etmenin ne kadar zor olacağını düşündüm senin için. Ama sonra hatırladım ve dedim ki kendi kendime "vedalar ancak güzel yürekleri acıtır."

Son sözlerinde iki damla yaş aktı gözlerinden Hyunjin'in. Yavaş ve sessiz bir uykuya dalıyordu sanki...

Bir daha uyanmayacakmışcasına bir uykuydu bu. Felix ne kadar ağlasa da sevdiğini, gençliğini ve kardeşinin değerini şimdi anlıyordu. Artık ne sevdiği ne de yaşayabileceği bir gençliği yoktu. Herşeyi olduğunu söylediği Hyunjin'i sonsuza dek kaybetmişti...

Aslında aklımda böyle bir sonla bitirmek yoktu.
Belki daha sonra, daha farklı bir Hyunlix kitabında buluşuruz sizlerle...

Bu zamana kadarki bütün destekleriniz için teşekkür ederim 🥺❤

Kendinize iyi bakın<3

Hoşçakalın...