A Letter from Unknown ♥(^☻^)♥

Chapter Fourteen (A LAST LETTER FROM UNKNOWN)

Brix's POV

mmft...kaunting oras nalang Rainier..your memory will gona erase...wrahahahaha...

kaawa-awang Rainier sory my friend kailangan ko itong gawin.. masyado ka ng nakakaperwiso sa mga balak ko...kaya this time...ako naman...

"sir..ito yung result for our seccion...so wala naman pong naging problema magiging madali ang pag alis nating ng ala-ala ni Rainier" tugon ni Jackinu,,,oh i introduce to you guys si Jackinu ang Scientist na pilipino na nag-aral pa sa bansang Bharain...at nakakuha ng MD. para sa Science and Psycologist in Human... at hindi lang si Jackinu ang kinuha kong scientist yung iba ay mga kasama niya at yung iba rn ay mga banyaga. na hinire sa kumpanya namin....pinaghandaan ko na talaga ang bagay na ito para kay rainier...matagal na...

ngayon Rainier sabihin mo sino ang mas ma-utak saatin nasakin parin ang huling halakhak, Rainier?

"sige jackinu ihanda na ang 8000 BM Psyco-genator,,,hurry up!!" buti nalang nag-advance lesson ako, at napatunayan kong walang kwentang school ang Hollowstone academy...napaka delay ng curriculum nila...mabuti na nga lang ay nirekomenda sakin ni tito ang pag-aaral ng Science and Psycologist in Human...mula pa sa bansang europa galing nag mga nagturo sakin para lang maging advance ang knowledge ko para sa mga technology...

at inumpisahan ng tinurn-on ang 8000 BM Psyco-genator, wrahahahaha nararamdaman ko ng magtatagumpay ako!!!

E N T R Y N I N E T E E N

1 month after ...

Sam's POV

Isang buwan na ang lumipas...di parin ako makapaniwala sa mga nangyari sa akin.....kinwento sakin ni ate ang lahat kung anong gingawa ko sa ospital noong araw na nanakit ang dibdib ko na dhilan ng heart cancer...nakalabas nako ng ospital sa ngayon at hinihintay nalang ang heart donor saki...di ganon kalala ang sakit ko para mag stay sa ospital...minsan bigla bigla nalang sumasakit ang dib dib ko...minsan naman sumasakit din ang ulo ko.....noong nalaman kong may cancer ako...ay agad ko itong ikinabigla...pero sa ngayon wala na ang takot na yaon...parati kong idinadasal sa panginoon na wag niya akong pababayaan...hindi pa ko handang mawala, di ko kayang iwanan si Rainier, mula kasi noong nagising ako sa ospital at makalabas ay di parin nagpapakita si Rainier.....di ko alam kung bakit di siya nagpapakita sakin....

Nasan ka na ba Rainier?...

ayokong isiping patay na siya...kaya naman noong pagkalabas na pagkalabas ko ng ospital...ay dumeretso ako sa mga lugar na maaring naroon siya...pero wala .kong nakitang Rainier sa mga lugar na yun....pero hindi ako tumigil sa kakahanap noon...kahit pa hinang hina nako...patuloy parin ang paghahanap ko kay rainier...mahal na mahal ko siya di pweden wala akong gawin.......katulong ko si Brix sa pag hahanap kay rainier...na sangayon ay nililigawan ako...pero di ko siya kayang mahalin...diko pa kayang ipagpalit si Rainier...

"oh come on Sam..kung mahal ka ni Rainier dapat di ka niya papahirapang hanapin mo siya.." sabi ni Brix noong minsang nagtalo kami sa paghahanap kay Rainier...di lang si Brix ang nagsasabing mag-move on ako...kahit sila mara, naithan at lawrence..ah oo nga pala alam na ni ate...ang tungkol samin ni Rainier...kaya ok na at lumuwag na ang paghinga ko (litiral)...parang iisa sila ng bukambibig na kalimutan ko na si Rainier dahil tama daw si Brix na laging sinasabing: kung mahal ka ni Rainier dapat di ka niya papahirapang hanapin mo siya.. lagi silang kontra sakin...eh sa mahal ko si rainier...siya ang nagpabago sakin..siya ang dapat kong makasama habang buhay..

DING....DONG>>>>

agad akong bumalikwas ng atensyon sa pag busina ng doorbell namin...