ទណ្ឌកម្មបេះដូង💔«ចប់»

8

ទណ្ឌកម្មបេះដូង
ភាគ8
ថេយ៉ុងបន្តបីប្អូនស្រីដាក់ចូលទៅខាងក្នុងឡានផ្ទាល់ខ្លួនរបស់គេដោយមិនមានណូរ៉ាទៅជាមួយព្រោះគេចង់ទៅតែពីរនាក់យ៉ូទិកា
«មកបងជួយ»ក្រោយពីចូលឡានហើយថេយ៉ុងក៏ងាកមកជួយដាក់ខ្សែក្រវ៉ាត់អោយប្អូនស្រីមុននិងបើកឡានចាកចេញទៅ។
ឡានចេះតែបន្តទៅមុខជារឿយៗរហូតជិះផុតពីទីក្រុងមកដល់ជាយក្រុងដែលជាកន្លែងចម្ការផ្កាស្បៃរឿងវាមានពណ៍លឿនមើលឃើញដាច់កន្ទុយភ្នែកស្របនិងចម្ការក៏ធំផ្កាក៏ចាប់ផ្តើមរីកស្រស់នាំទាំងចិត្តនាងតូចដែលអង្គុយសម្លឹងនេះញញឹមមិនរលុបពីលើមុខសោះ
ងឺតតត..
ឡានក៏ជាន់ហ្រ្វាំងឈប់ចតនៅជិតនិងផ្លូវចូលចម្ការយ៉ូទិកាដែលនាងអើតក្បាលមើលទេសភាពជុំវិញតាំងពីឡានចូលមកដល់បរិវេននេះក៏ចុះមកជាមួយថេយ៉ុងទាំងមុខរីកជាងផ្កាត្រូវទឹកសន្សើមទៅទៀត
«ទៅរកម្ចាស់គេសិនទើបអាចចូលបាន»ថេយ៉ុងថាហើយក៏ដឹកដៃនាងចូលទៅក្នុងផ្ទះមួយតូចនៅជិតចម្ការដែលម្ចាស់គេអាចនិងនៅទីនោះ
«សួស្តី/សួស្តី»ថេយ៉ុងនិងយ៉ូទិកាអោនគំនាបទៅតាមសុជីវធម៍ទៅបុរសចំណាស់ម្ចាស់ចម្ការដែលកំពុងតែនិងរៀបចំកាត់ផ្ការបស់គាត់
«លោកប្រុស»បុរសដែលថេយ៉ុងសួស្តីអម្បាញមិញក៏មិនមែនជាអ្នកណាឆ្ងាយហើយចម្ការនេះក៏មិនមែនជារបស់អ្នកណាក្រៅពីគេ គ្រាន់តែត្រូវលាក់ព្រោះទាំងអស់នេះវាគ្រាន់តែជាគម្រោងការចាប់ផ្តើមរបស់គេតែប៉ុណ្ណោះ ទើបត្រូវធ្វើជាមិនស្គាល់ធ្វើដូចវាមិនមែនជារបស់គេ
«អ្នកទាំងពីរត្រូវការអ្វីឬ?»បុរសចំណាស់ច្រឡំមាត់បន្តិចតែក៏ត្រូវប្តូរពាក្យសម្តីភ្លាមក្រោយមានសញ្ញាចេញពីថេយ៉ុងអោយធ្វើជាមិនស្គាល់គាត់ក៏រៀងយល់ទាន់ស្ថានការក៏ប្រញាប់ប្តូរសព្វនាមរហ័សទាន់ចិត្ត
«មិនមានអីទេ គ្រាន់តែចង់សុំអនុញ្ញាតចូលដើរលេងក្នុងចម្ការនិងទិញផ្កាបន្តិច»
«ចា៎សមែនហើយ»យ៉ូទិកានាងក៏បន្ថែមខណៈលោកអ៊ំក៏យល់ព្រនអនុញ្ញាតអោយពួកគេចូលទៅដើរលេងក្នុងចម្ការនោះ។
«មិនអីទេតាមសប្បាយ»យ៉ូទិកានិងថេយ៉ុងដើរត្រសងគ្នាចូលទៅក្នុងចម្ការខណៈនាងកំពុងតែឈ្លក់វង្វេងនិងសម្រស់ផ្កាថេយ៉ុងក៏ឆក់យកឧកាសឈប់ដើរតាមពីក្រោយខ្នងនាងតែក៏ប្តូរជាដើរបកក្រោយត្រឡប់ទៅរកច្រកចេញវីញ ចំណែកនាងតូចល្ងីល្ងើក៏នៅតែបន្តដើរទៅមុខទាំងញញឹមប៉ុន្តែបានបន្តិចក៏នឹកឃើញថាបាត់បងប្រុសទើបរហ័សងាករកមើលថេយ៉ុងតែក៏បាតស្រមោលគេឈឹងសល់តែវាលផ្កាធំល្វឹងល្វើយស្ងាត់សំឡេងមនុស្សនៅសល់តែសំឡេងខ្យល់បក់វ៉ូៗ
«បងប្រុស បងប្រុសនៅឯណា? បងប្រុស មិញក្រែងនៅទីនេះតើ»យ៉ូទិកានាងស្រែកហៅថេយ៉ុងលឺៗហើយក៏ខំប្រឹងងាកសម្លឹងមើលជុំវិញខ្លួនក្រែងថេយ៉ុងអាចនិងពួនលលេងជាមួយនាងក៏ថាបាន តែចុងក្រោយនាងក៏នៅតែមិនបានឃើញគេដដែលស្រែកហៅយ៉ាងណាក៏មិនមានសំឡេងតបកាន់តែស្រែកហៅគេនាងកាន់តែភិតភ័យ
«អាឡូ ឯងចាត់ការនាងទៅ»សំឡេងងគ្រលរធំបានបន្លឺឡើងនៅខាងក្នុងឡានរួចក៏ដាក់ទូរស័ព្ទចុះញញឹមបែបលាក់គំនួចមុននឹងឡានបើកដោយដៃរបស់គេក៏ចាកចេញពីកន្លែងនេះទុកអោយប្អូនស្រីកម្សត់នៅក្នុងចម្ការផ្កាម្នាក់ឯងស្រែកហៅគេយ៉ាងគួរឲ្យអាណិត
«បងប្រុស នៅទីណា កុំលលេងនិងខ្ញុំបែបនេះអី?»កន្លែងសប្បាយរីករាយក៏ប្រែមកជាកន្លែងកើតទុក្ខមួយពព្រិចភ្នែក ផ្កាស្រស់បំព្រងស្អាតក៏ប្រែមកជាលែងសំខាន់សម្រាក់នាងទៀតខណៈក្នុងចិត្តបន់ឲ្យបងប្រុសមិនទៅណាចោលនាងមិនយកនាងមកបោះចោលនៅទីនេះអី សភាពស្ងាត់ជ្រងំកាន់ធ្វើអោយនាងត្រូវស្រែកហៅបងប្រុសទាំងអារម្មណ៍ភ័យខ្លាចផ្កាវាស្អាតហើយបើបានដើរមើលពីរនាក់បងប្រុសតែបើគ្មានគេវាស្ងាត់វាឯការវាគួរឲ្យខ្លាច
«បងប្រុសនៅឆាប់ចេញមកខ្ញុំមិនលេងជាទេហើយខ្ញុំក៏មិនចូលចិត្តដែត»យ៉ូទិកានាងនៅតែបន្តដើរស្រែកហៅនាយកម្លោះថេយ៉ុងពេញចម្ការមិនដឹងជាទៅខាងណាខាងណីទេវង្វេងទិសអស់ហើយ ខណៈសំឡេងនាងស្រែកអម្បាញមិញក៏ត្រូវស្ងាត់ក្រោយជួបជាមួយនិងបុរសមាឌធំៗពីរនាក់ខ្ពង់មកឈរនៅពីមុខនិងខាងក្រោយនាងមិនដឹងថាចេញមកពីប្រឡោះណាសោះ។បុរសពីនាក់នោះសើចលឺៗបង្ករជាភាពភ័យខ្លាចអោយយ៉ូទិកាកាន់តែខ្លាំង
«កុំធ្វើបាបខ្ញុំអី ខ្ញុំមិនស្គាល់ពួកឯងទេ»យ៉ូទិកាលើកដៃសំពះពួកនោះទាំងយំអណ្តឺតអណ្តត អារម្មណ៍លាយឡំច្របល់ភ័យក៏ភ័យខ្លាចក៏ខ្លាចបើពេលនេះបងប្រុសនាងនៅនិងល្អមិនខានទេ ស្របពួកវានោះមិនបានស្តាប់ការនិយាយរបស់នាងតែក៏កាន់តែដើរចូលជិតនាងតូចលើសដើម
«កុំអី កុំចូលមោ »នាងព្យាយាមស្រែកឃាតកុំអោយគេចូលមកជិតតែក៏គ្មានបានការ ទើបបុសដែលនៅពីខាងក្រោយនាងរត់មកខ្ទប់មាត់ហើយក៏លីនាងរត់ទៅក្រោយចំការយ៉ាងតក់ក្រហល់
«អឹម អ្ហឹកៗ»យ៉ូទិកាស្រែកក្នុងបំពងកតាំងទាំងអួលណែន ក្នុងខួរក្បាលនាងពេលនេះនឹកឃើញតែបងប្រុសនាងប៉ុណ្ណោះនាងក៏សង្ឃឹមថាគេអាចនិងមកជួយនាងទាន់ពេក
ព្រូស/
រាងកាយតូចស្តើងត្រូវរបស់មាឌធំបោះទៅលើវាលស្មៅពណ៍ខៀវនៅចុងចំការធ្វើអោយខ្នងនាងត្រូវប៉ះនិងដីដែលខឹងឈឺពើងខ្នងយ៉ាងគួរអោយអាណិត
«យើងមុន »គ្នាវាម្នាក់ដែលជាមេក៏ដណ្តើមចង់ធ្វើបាបនាងមុន យ៉ូទិកាលេបទឹកមាត់ចូលក្នុងបំពងទាំងយំអណ្តឺតអណ្តតមិនបាត់ នាងឡើងអង្គុយហើយក៏រំកិលខ្លួននៅលើស្មៅថយក្រោយចង់គេចពីពួករោគចិត្តអស់នោះតែក៏គ្មានបានប្រយោជន៍
«អ្ហឹកៗ កុំធ្វើបាបខ្ញុំអី អ្ហឹកៗ អាយយយ ខ្វាក»យ៉ូទិការរើបម្រាស់ពីក្រញាំដៃបុរសនោះតែក៏មិនបានសម្រេច ស្របពេលដែលវាប្រលេះអាវនិងខោ ហើយក៏បន្ត មកទ្រាប់ពីលើយ៉ូទិកាចាប់ហែកក្រណាត់រ៉ូបនាងឡើងរហែកដាច់ជាចម្រៀកៗ
«អាយយ ទេលែងយើង អ្ហឹកៗ»បុរសនោះអោនមុខមកញុលញីប្រឡោះកនាងខ្លាំងៗដៃទាំងសងខាងក៏ចាប់សង្កត់ដៃយ៉ូទិកានៅនិងស្មៅមិនអោយនាងរើរួច
«អា..នាងឆ្កួត ឌឹប»យ៉ូទិកានាងខាំស្លឹកត្រចៀករបស់វាធ្វើអោយវាស្រែកហើយក៏ងើបមុខពីប្រឡោះកនាងដាល់ក្បាលពោះរាបស្មើនាងអោយអួលចុកស្រក់ទឹកភ្នែកម៉ាត់ៗយ៉ាងគ្មានសម្លេង
«អ្ហឹកៗ បងប្រុសខ្ញុំឈឺជួយខ្ញុំផង អ្ហឹកៗ»យ៉ូទិកាអស់កម្លាំងរើបម្រាស់ព្រោះតែនាងនៅឈឺមិនទាន់ជាស្រួលបួលហើយនៅមកត្រូវមួយដៃចំកណ្តាលពោះ រួមនិងត្រូវមនុស្សរោគចិត្តមកញំុញីរាងកាយនាងទៀតពេលនេះនាងកាន់តែអស់សង្ឃឹមមែនទែនហើយ បុរសមាឌធំនោះបន្តហែករ៉ូបរបស់នាងបង្ហាញអោយឃើញអាវកាក់ពណ៍សដែលវាបានបិទបាំងដើមទ្រូងរបស់នាង បុរសអាក្រក់នោះនៅតែបន្តថើបនាងពេញប្រឡោះក
«ឯង ឌឹប ឌឹប»ពីរដៃបានហោះទៅលើមុខរបស់អាពួករោគចិត្តអោយដេកដួលផ្ញារក្រោយច្រងាបច្រងឹលមាត់ក៏បែកព្រោះកម្លាំងដៃដែលហោះទៅបុកនិងគែមមាត់របស់គេ
«យ៉ូទិកា អូនយ៉ាងមិចហើយ?»
«បងប្រុស»យ៉ូទិកាបើកភ្នែកព្រឹមៗមើលទៅអ្នកដែលមកសង្រ្គោះនាងហើយក៏ជាគេពិតមែន គេមិនចោលនាងទេគេនិងមកជួយនាង គេល្អណាស់សម្រាប់
«ចាំបងនាំឯងចេញពីទីនេះ»ថាហើយថេយ៉ុងក៏ដោះអាវក្រៅដើម្បីមកដណ្តប់ជំនួយអោយរ៉ូបដែលរហែករយាករបស់នាងរួចក៏លើកបីខ្លួនប្អូនស្រីឡើងស្របពេលដែយ៉ូទិកានាងបិទភ្នែកសន្លប់នៅក្នុងដើមទ្រូងរបស់គេ
«នេះយកទៅ»ថេយ៉ុងបោះលុយអោយពួកវារួចក៏បីយ៉ូទិកាដើរចេពីចម្ការ ដំបូងគេក៏គិតថានិងអោយអាពីរនាក់នោះរំលោភនាងតែម្តង តែគិតចុះឡើងគេក៏នៅតែមិនដាច់ចិត្តវាមានវិធីសងសឹកល្អជាងនេះឆ្ងាយណាស់ទើបនាយក៏បកឡានមកវិញរត់មកជួយនាងទាំងសង្ឃឹមថាវាមិនទាន់ហួសពេលតែក៏សំណាងល្អវាមិនទាន់ហួសពេល
«នាងជាកម្មសិទ្ធិរបស់យើង យើងមិនគួរគិតមួយឆាវចង់ចែកនាងទៅឲ្យពួកអាចង្រៃនោះសោះ»
______________
🤣 Start Game