dertig

40 2 0
                                    

Ik ging eerst en vooral naar Myalo om hem te vertellen over wat ik te weten gekomen was. Hij zei dat hij het zou doorvertellen aan de anderen. Hij vertelde me ook dat Afrodite haar gave had gevonden. Ik keek hem verbaasd aan. "Ze kan transformeren. Oftewel ze kan veranderen van haarkleur of ze kan zelfs veranderen in wat ze maar wil". Nadat ik met Myalo had gesproken was ik gaan lunchen met Calli. "Kan het zijn dat iemand zijn gave niet vind?", vroeg ik haar. Ze had bijna haar appelsap uitgespuwd. "Nee natuurlijk niet!", zei ze. Maar ik vroeg me af of ze dat enkel zei om mij gerust te stellen... Ik besloot om even te gaan lopen om mijn gedachten te verzetten. Ik deed sportieve kleding aan en een paar loopschoenen en vertrok.

Ik liep de platte rots af en liep even rond het meer. Ik begon terug te lopen tot ik iemand naar mij zag lopen. Het was Arden. Ik vertraagde en liep naar hem toe. Ik sloeg mijn armen rond zijn nek en gaf hem een kus. "Waar zat je vandaag?", vroeg hij. Ik haalde mijn schouders op. "Een beetje overal". Ik vertelde hem over wat ik had gehoord. Toen ik was uitverteld keek hij me even verbaasd aan. Hij fronste zijn wenkbrauwen en dacht na. "Heb je het al aan Myalo gemeld?". Ik knikte. "Weet je ik zou me er niet te veel druk rond maken", zei hij en hij knuffelde mij. "Kom we gaann terug naar binnen". Ik knikte en samen liepen we terug naar binnen. 

 Toen we terug binnen waren gingen we elk terug naar ons kamer. Toen ik binnenkwam zag ik dat Titus op onze kamer zat samen met Calli dus ging ik maar naar Arden. Ik klopte op de deur en hij deed open. Hij fronste zijn wenkbrauwen even. "Titus zit bij ons", legde ik uit en hij liet me binnen. Ik zag dat er een boek op zijn nachtkastje lag en begon er in te lezen. Na een tijdje werd ik slaperig. Misschien kon ik even ...

Een vleugje wind zorgde ervoor dat ik mijn ogen open deed. Ik keek eens rond en schrok. Ik was er weer. Op het dak met Arden en de vreemde vrouw. Ik begon te pannikeren. Ik moest ervoor zorgen dat ik Arden voor was. Ik reageerde direct en liep naar de dakrand. Ik zet mijn voet erop en sprong. Ruw werd ik naar achter getrokken. Deze keer niet door Arden maar door de vrouw. Ze hield me goed vast en dwong Arden te springen. Arden leek niet te twijfelen en ging op de dakrand staan. Ik wou weer roepen en gillen, maar mijn stem was helemaal weg. Arden keek nog eens achterom en grijnsde. En toen, zoals in elke droom, sprong hij. Ik kreeg op slag mijn stem terug en schreeuwde erop los. 

Ik werd wakker geschud. Verward keek ik om me heen. Arden keek me bezorgd aan. Van af het moment dat ik zijn gezicht zag barstte ik in huilen uit. Ik kon dit niet meer aan. Het moest er gewoon uit. Hij nam me in zijn armen en troostte me terwijl hij me zachtjes heen en weer wiegde. Na een tijdje stopte ik met huilen. "Je schreeuwde in je slaap", fluisterde Arden. "Weet ik", snikte ik. "Wat scheelt er? Calli vertelde me ook al dat je huilde in je slaap", vroeg hij. Ik keek eens in zijn mooie groene ogen en moest mijn best doen niet weer in huilen uit te barsten. Ik twijfelde. Ik had dit altijd voor mezelf gehouden. Maar ik moest het toch ooit eens zeggen? Ik nam een hap adem. "Ik heb al een tijdje dezelfde nachtmerrie. Jij komt er ook in voor", ik begon te vertellen en vertelde alles. Al mijn dromen over hem. En dat ik altijd al schreeuwend of huilend wakker kwam. En dat ik bang was hem te verliezen. Toen ik klaar was begon ik weer te huillen en hij nam me terug in zijn armen. "He, ik ben er nog. Ik ben er nog", zei hij. Door zijn woorden kalmeerde ik weer een beetje. Hij was er nog. Hij was niet weg. 

- Arme Mira... Anyway ik heb even slecht nieuws. Ach ja wat je slecht kan noemen... Ik ga even niet uploaden in de vakantie. Omdat 1) het vakantie is en 2) ik een paar hoofdstukken al op reserve wil typen. Zo kan ik na de vakantie vaker uploaden en dat is dan weer leuker voor jullie :) -

greetz blue_leftie

Kamp MenuraWaar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu