အခ်စ္မ်ားစြာျဖင့္

အခ်စ္မ်ားစြာျဖင့္ ( အပိုင္း၈ )

' ေနွာင္းစားၿပီးၿပီလား မစားရေသးရင္ အျပင္မွာသြားစားရေအာင္ေလ ကိုယ္ မင္းကို ေျပာစရာလည္းရွိတယ္ ၿပီးေတာ့ မိတ္ဆက္ေပးမဲ့သူလည္းရွိလို႔'

သူသည္ၿပံဳးရယ္ကာ စကားေျပာတတ္ေပမဲ့ သည္တခါေတာ့မတူ။ အရမ္းကို ေပ်ာ္႐ြင္ေနသလိုပင္။
ေနွာင္းစဉ္းစားမရျဖစ္ေနတာက ဘာလို႔သူေပ်ာ္႐ြင္ေနတာကို
ေနွာင္းမေတြ႕ဖူးသလို ေနွာင္းစိတ္အနဲငယ္လည္းတိုေနမိသည္။ဘာလို႔ဒီေလာက္ေတာင္ၿဖီးေနရတာလဲလို႔ေလ။

' ေနွာင္း... ေနွာင္းးးး'

' ဟင္! ဟမ္ ..အင္း ဘာေျပာလိုက္တာလဲ ဟီး'

'အျပင္မွာသြားစားရေအာင္ လို႔ '

'အင္း သြားမယ္ေလ '

' ေနွာင္း.. ေနွာင္းး ဘာေတြဒီေလာက္ေတြးေန
တာလဲ'

'အင္း ဟို ဟို ဘာအက်ီႌ၀တ္ရင္ေကာင္းမလဲလ္ု႔စဉ္းစားေနတာ ဒါဆို ေနွာင္းေရသြားခ်ိဳးလိုက္ဉီးမယ္ေနာ္ '

' အင္း'

ေနွာင္းလွည့္ျပန္ေနစဉ္

ေရာင္နီက' ႀကီးျမ က်ေနာ့္အတြက္ သံပရာ ေအးေအးေလးတစ္ခြက္ေလာက္'

ေနွာင္း ၾကားလည္းၾကားေရာ 'ေနွာင္းလည္းေသာက္မယ္ ေဒၚႀကီး ေနွာင္းလည္းေမာေနတယ္ '

'ေဟ အင္း ေဒၚႀကီးနွစ္ေယာက္စလံုးအတြက္ေဖ်ာ္ခဲ့မယ္ '

'ေနွာင္း ေနမေကာင္းဘူးလား ဘာျဖစ္လို႔လဲ '

' ဟင္ ဘာျဖစ္လို႔လဲ ေနွာင္းး ေနေကာင္းပါတယ္'

' ေအာ္ ဘားမွမျဖစ္ပါဘူး အိမ္မွာေနရင္း ေမာေနတယ္ ေျပာလို႔ေလ ေနွာင္းေနေကာင္းရင္ၿပီးပါဘဲ ကိုယ္ လုပ္နဲနဲလက္စသတ္လိုက္ဉီးမယ္ ၆နာရီက်ရင္ သြားၾကမယ္ ....

ေနွာင္း ေခါင္းၿငိမ့္၍ အခန္းထဲျပန္၀င္ကာ ေခါင္းထဲ၌၀င္လာသည့္အေတြးက ဟိုတစ္စ ဒီတစ္စ အားလံုးေပါင္းလိုက္ရင္ ေရာင္နီ႔ကို ဒုကၡေရာက္ေစမည့္ အျဖစ္မ်ားသာ......'

ည ၆ နာရီေရာက္ေသာ္

ေႏွာင္းသည္ ဆံပင္ရွည္ကို စည္း၍ျမင့္ျမင့္ထံုးထားသည္။
ထို႔ေနာက္ ပန္းဆီေရာင္ ထဘီရင္ဖံုး ၀မ္းဆက္ကို အက်ီႌက လက္ျပတ္ကို ဇာျဖင့္ ကားကားေလးခ်ဳပ္ထားသည္။ ထို႔အတူ
အျဖဴေရာင္ေဒါက္ အေနေတာ္သာရွိေသာ ဖိနပ္ကို ၀တ္ဆင္ကာ ေအာက္ထပ္၌မတ္တပ္ရပ္ကာေစာင့္ေနသည္။