[ ប្រពន្ធមហាឃោរឃៅ ]ចប់✔

[ PART 23 ] ចេះឈឺចាប់ដែលតើ

[ ..... ]

< ជុងបងមានលឺអូនសួរទេថាជីមីននៅឯណា? > ថេយ៉ុង ស្រែកសួរនាយទាំងអស់សម្លេងព្រោះនាយបើកឡានទៅមុខរហូតពេលដែលនាងតូចសួរគឺមិនឆ្លើយអ្វីទាំងអស់ហើយប្រុងបើកឡានដល់ណាហា៎ស? បើមិនដឹងថាជីមីននៅឯណាផង

< បងមិនដឹងនោះ > ជុងគុក

< មិនដឹងចឹងហ៎? ហើយម៉េចក៏បងថាឲ្យមីន? បងមិនស្តាប់មីនបកស្រាយទេឬយ៉ាងម៉េច? > ថេយ៉ុង ដឹងចរិកមិត្តខ្លួនថាជីមីនជាមនុស្សមានហេតុផលចិត្តត្រជាក់អស់ត្រឹមជីមីនហើយទោះបីខឹងក៏ចិត្តត្រជាក់ដែលមិនដូចថេយ៉ុងទេដែលឆាប់ឆាវឆៅណាស់

< បងធ្វើនេះគឺការពារអូនបើបងមិនចោទនាងហើយដេញនាងចេញចះុបើនាងសម្លាប់អូនបាត់គិតយ៉ាងម៉េច? > ជុងគុក គំហកដាក់ថេយ៉ុងវិញដែលធ្វើឲ្យថេយ៉ុងដែលអង្គុយស្តាប់នេះកាន់តែឆេះដុំហើយ សម្លាប់យ៉ាងម៉េច?

ផាំង!!!

< សម្លាប់? បើមីនសម្លាប់ខ្ញុំមេនគេសម្លាប់ខ្ញុំយូរហើយមិនមេនទើបឥឡូវទេមនុស្សដូចលោកនេះគ្មានហេតុផលទាល់តែសោះ > ថេយ៉ុង ដោយទប់លែងបានក៏រុញក្បាលនាយបុកទៅនឹងកញ្ជក់ឡានបណ្តាលឲ្យនាយហូរឈាមក្បាលមកតែម្តង ខឹងពេកទប់លែងបានមានតែធ្វើតាមកំហឹង:)

< ឈប់មកពាក់ពាន់ខ្ញុំទៀត > ថេយ៉ុង និយាយហើយក៏បើកទ្វាឡានចេញទៅក្រៅ ឯនាយមិនបានឃាត់នោះទេព្រោះដឹងខ្លួនថាខុសដែលហើយក៏រៀងខឹងនឹងថេយ៉ុងដែរ ក៏បើកឡានចេញធ្វើមិនដឹងមិនលឺតែម្តងទៅចាំពេលថេយ៉ុងបាត់ខឹងចាំទៅលួងក៏បានដែលតែឥឡូវទៅលាងរបួសសិន

[ ..... ]
ជីអានឹងជីមីនក៏បាននិយាយត្រូវគ្នាហើយពួកគេក៏បានចាប់អុីហ្វាមកភូមិគ្រឹះមួយដែលទុកចោលយូរមកហើយ ហើយភូមិគ្រឹះមួយនឹងក៏រៀងគួរឲ្យខ្លាចដែលព្រោះថាងងឹតក៏ងងឹតហើយមានគូសក្រវេងក្រវាមឡើងពាសពេញនឹង ហើយភូមិគ្រឹះមួយនឹងគឺជាភូមិគ្រឹះដែលជីមីនតែងតែយកមនុស្សមកសម្លាប់នៅទីនេះដែរ។

< អុីហ្វា!! នាងចូលមកក្នុងត្រកូលមីនបានដោយរបៀបណាហា៎ស? > ជីមីន

< ហឹមល្ងង់ៗដូចជានាងគិតមិនចេញទេ > អុីហ្វា និយាយទាំងដៀងភ្នែកសម្លក់នាងតូចដែលធ្វើឲ្យនាងរៀងខឹងដែលក៏ប៉ុន្តែទប់សិនបើវៃនាងច្បាស់ជានាងមិនប្រាប់នោះទេ

< គឺមកពីយើងក្មេងស្អាតរឿងអីដែលថាចូលមិនបាននោះ? ពួកម៉ាហ្វៀខ្លះភ្លើណាស់បោកបញ្ឆោតតែបន្តិចធ្វើតាមយើងទាំងអស់ស្រួលបោកណាស់ > អុីហ្វា

< បែបនឹងផង? នាងឆ្លាតម្លេះអុីហ្វា > ជីមីន និយាយទាំងញញឹមហួសចិត្តបន្ទិច

< ត្រូវហើយខ្ញុំឆ្លាត ខ្ញុំប្រាប់ទៅពួកម៉ាហ្វៀខ្លះល្មោមកាមណាស់ពេលដែលបានហើយពួកគេលះបង់ទាំងអស់មិនគិតអ្វីនោះ > អុីហ្វា

< អរ...ចឹងបានន័យថានាងធ្លាប់ដេកជាមួយពួកម៉ាហ្វៀមកច្រើនហើយមេនទេ? បានជាដឹងម្លេះ? > ជីអា ស្តាប់ហើយទើសពេកក៏លូកមាត់ចូល មើលទៅអុីហ្វានេះមិនមេនធម្មតាទេដឹងចរិកម៉ាហ្វៀទាំងអស់

< មិនមេនបែបនឹងទេខ្ញុំធ្លាប់ដេកតែជាមួយមីន យ៉ុនហ្គីតែប៉ុណ្ណោះ ហើយខ្ញុំក៏បានសង្គេតមើលគឺពិតមេនម៉ាហ្វៀភាគច្រើនគឺបែបនឹង > អុីហ្វា

ព្រូស!!!

< នាងឈាមខ្មៅថោកទាបបំផុត > ជីមីន ដោយគ្រឺតខ្នាញ់នឹងពាក្យសម្តីរបស់អុីហ្វាពេកក៏ធាក់អុីហ្វាពីលើកៅអីដួលឡើងត្រណាត់ត្រណែង

< ហឹស...នាងខឹងហ៎? នាងដឹងហើយនៅថាខ្លួនឯងមកក្រោយយើងទេ នាងមានឃើញទេពេលដែលបងយ៉ុនដេញនាងបងយ៉ុនមិនតាមលួងនាងទេ? មកពីនាងមិនមេនជាមនុស្សសំខាន់ឲ្យដឹងខ្លះផង > អុីហ្វា

< យើងសូមសរសើរនាងសុីដោយរបស់យើងហើយនៅមានមុខមកចង់សម្លាប់យើងទៀត > អុីហ្វា

< បិទមាត់របស់នាងទៅមីក្មេងឆ្គួត > ជីអា ដោយឃើញជីមីនខាំមាត់ខឹងនឹងអុីហ្វាមិនតមាត់ជាមួយអុីហ្វាអ្វីសោះក៏ស្រែកថាឲ្យអុីហ្វាព្រោះពាក្យដែលនាងនិយាយចេញមកគឺជីមីនទទួលយកមិនបានពិតមេន ម៉ាហ្វៀទាំងអស់មិនមេនសុទ្ធតែរឹងមាំទាំងអស់នោះទេជួនកាលក៏ចេះឈឺចិត្តឈឺចាប់ដែរ

< ហា៎សផាក ជីមីននាងចេះយំឈឺចាប់ដែលហ៎? យើងមិននឹកស្មានថាពាក្យសម្តីរបស់យើងធ្វើឲ្យនាងឈឺចាប់សោះ បើយើងដឹងថានាងឈឺចាប់ពាក្យទាំងប៉ុន្មាននេះហា៎សយើងនឹងថាឲ្យនាងខ្មាស់គេពេញក្រុមហ៊ុនមិនខានទេ តែគួរឲ្យស្ដាយដែលយើងនឹងមិនឃើញទាល់តែសោះ > អុីហ្វា នៅតែនិយាយបន្តរឌឺដងដាក់ជីមីនមិនឈប់ព្រោះមើលទៅជីមីនរកពាក្យអ្វីតបមិនចេញនោះទេបានត្រឹមតែសម្លក់មុខអុីហ្វាទាំងទឹកភ្នែកហូរមកមិនឈប់ ផាក ជីមីន ចេះឈឺចេះយំដែលតើមេនមិនចេះឯណា

(រឿងនឹងសល់តែ2ភាគទៀតចប់ហើយបើខ្ញុំសារេបានខ្ញុំនឹងផុសបញ្ចប់ថ្ងៃនឹងតែម្តងតែបើអត់ទាន់មានតែស្អែក)

To be continued...🖤
Writer by : MIN SUNII🖤