Ontspoord!! (Deel 3)

Deel 60♡

Pov José
Verbaasd kijk ik rond. Ohja, ik ben nog bij Eva. Ik pak mijn mobiel en zie dat ik gemiste oproepen heb, veel gemiste oproepen. Snel lees ik een paar berichten door.

Ze hebben Emma gevonden? Ik spring op en ren naar de voordeur waar ik met een knal tegenop bots. Shit, de deur is op slot.

"Van plan ergens heen te gaan?"

Met een kleine gil draai ik me om. Eva kijkt me vragend aan. "Ze hebben Emma." Zeg ik ter verduidelijking.

"En dan ben je van plan om zomaar weg te gaan zonder dat tegen mij te zeggen?"

"Ja."

"Ik ga mee." Besluit Eva.

"Wat? Nee, dat kan niet."

"Jawel. Ik doe die deur pas open tot je belooft dat ik mee mag." Ze slaat haar armen over elkaar. "En daarbij, je hebt geen auto."

Dat is waar, ik heb geen auto. Die hadden Orlando en tulio mee terug genomen terwijl ik bij Eva bleef. "Oké," geef ik toe. "Je mag mee. Máár ik rij."

Ze gooit haar autosleutels naar me toe. "Lets go."

Een lange rit later rij ik de oprit op. Voor ik uit stap draai ik me naar Eva. "Probeer zoveel mogelijk Orlando te ontwijken, oké?"

Eva knikt kort voor ze uitstapt.

Ik loop naar de deur en open deze voor haar.

"Wow, José, je had niet gezegd dat je je vriendin mee zou nemen."

"Ze is niet mijn vriendin." Antwoord ik geërgerd op Pedro. Eva kijkt me verbaasd aan.

"Oh.." Pedro lacht. "Ik zie een eerste ruzie aankomen."

"Niet de eerste." Eva kijkt mij weer aan. "Waar is Emma?"

"In de woonkamer." Zegt Pedro na ik hem met een vragende blik aankeek.

"Deze kant op."

Eva volgt me op de voet. Ze kan duidelijk niet wachten om Emma weer te zien.

"Sst!" Hoor ik iemand zeggen. "Laat ze hun moment hebben."

Ik zie hoe Emma en Orlando knuffelen. "Oef, zelfs ik krijg het hier warm van."

Emma trekt zich uit de knuffel, waardoor Orlando mij geïrriteerd aankijkt. "Eva?!" Ze rent zo langs me naar Eva. Oké, oké, ik besta blijkbaar niet meer.

Ze zeggen iets tegen elkaar wat ik niet helemaal begrijp. Het gaat snel en het zijn maar halve zinnen maar ze lijken elkaar te begrijpen.

Emma draait zich om. "Wij gaan naar boven." Nog voor iemand iets kan zeggen, pakt ze Eva haar hand en trekt haar mee.

Orlando draait zich naar mij. Oh God..

"Je hebt haar meegenomen?" Vraagt hij wenkbrauw ophalend.

"Ze gijzelde me tot ik beloofde dat ze mee mocht." Verdedig ik mezelf. "En daarbij, ik had geen auto sinds jullie me achterlieten op het station."

Orlando kijkt me verbaasd aan. "Wow, kijk eens aan wie een grote mond krijgt."

Ik kijk naar de grond. "Niet helemaal gaan flippen.. Maar ik heb haar misschien verteld dat we de mafia zijn."

"Misschien?" Hij staat op. "Of helemaal."

"Helemaal." Antwoord ik zacht. Ik kijk op. "Maar niet in detail."

Orlando lacht. Het is helaas geen aangename lach. "Gelukkig hadden ze Emma ontvoerd en niet jou. Jij zou binnen vijf seconde al onze geheimen vertellen." Na een dodelijke blik loopt hij de kamer uit, mij verbluft achterlatend.