İÇİMDEKİ TUTSAK (+18)

54.BÖLÜM

SINIR;

•210 Oy
•500 yorum

Beğenmeniz dileğiyle ❤

Yaşadıklarıma daha fazla direnç gösteremeyen vücudum, bilincimin açık olmasına rağmen yerle yeksan olmuştu.

Evin dış kapısının yakınında bulunan duvara sırtımı yaslayıp kafamı kaldırdıktan sonra ona baktım usulca. Endişeyle üzerimde dolanan kahverengi gözleri, sol yanağıma indi ve sertçe yutkundu.

Hareket eden adem elmasını takipledim boğuk görüşlerimle. Bir şeyleri anlamış havası vardı. Ki, anlamaması mümkün değildi ben bu hâldeyken. Bitap göründüğüme emindim. Hatta tam anlamıyla bitiktim.

Yanıma çöktü ve dişlerini sıkarak kükredi. "Kim yaptı bunu?!" dedi, elini Mert'in tokat attığı sol yanağıma koyarak.

Yanağıma koyduğu eli, az önce ağrıdan karıncalanan tenime merhem olmuş, dindirmişti acımı. Buruk bir gülümsemeyle elimi elinin üstüne koydum. Onu görmek ve yanımda olduğunu bilmek, olacak tüm kötülüklere rağmen her badireye göğüs gereceğimi hissettiriyordu.

"Geldin." dedim sesimdeki umutla.

Söylediklerimi kaaale almayıp, parmakları gerilen yüz hatlarıyla beraber tokat atılan yanağımda gezinmeye devam ettiğinde, yerden destek alıp ayağa kalktım.

Artık çok geçti fakat yine de ben, görmemesi için başımı başka tarafa çevirdim. Bana yaklaşıp çenemden kavradıktan sonra gözlerimizi buluşturdu.

Utançla gözlerine bakarken, sinirle bana baktı Yağız.

"Daha neyi saklamaya çalışıyorsun? Zaten gördüm her şeyi!" dedi öfkeyle.

Gözlerime, dolmaması için içimden yalvarırken, dudaklarımı ıslatarak titrek sesimle konuştum.

"Neyden bahsediyorsun?"

Elini çenemden çekerek sinirle gülüp saçından geçirdi. Bana yeniden bakarak gözlerini kıstı.

"Yanağındaki beş parmak izinden bahsediyorum!"

Söyledikleriyle, boğazımda oluşan yumruyu yok etmek için yutkunmaya çalışıyordum ama olmuyordu. O tokadın, yanağımda bu denli iz çıkaracağını bilseydim kapıyı açmadan önce kontrol ederdim kendimi.

Lakin ben nereden bilebilirdim ki Yağız'ın geleceğini. Büyük ihtimalle Mert gelir diye düşünüyordum çünkü odamdan çıktıktan yaklaşık birkaç dakika sonra evimin zili çalmıştı.

Ah etmenin sırası çoktan geçmişti. Zamansız davranmamı suçlamayı bırakıp en azından bir şeyler söylemek için kuruyan dudaklarımı ayırdım birbirinden.