Loving you in every Chances

03

| CHAPTER 3 |

***

WEEKS has passed at papalapit na ang semestral break namin kaya sobrang busy ko. Simula nong araw na yon hindi na kami nagkita ulit ni Caden at hindi ko rin naman siya iniisip.

Dahil sa friend request ni Caden kinabahan ako, hindi ko alam kung i-a-accept ko ba o hindi. Nahihiya akong iaccept siya dahil puro kalokohan ang laman ng account ko habang ang sa kanya pormal na pormal, ang dami pang followers.

Mga ilang oras rin ang lumipas bago ko napagdedesisyon na I-accept siya.

Gold ako dapat maghintay siya.

Im happy na malapit ng matapos ang semester na ito, mag se-second year na ako at panibagong pagdurusa na naman ang pagdada-anan ko.

Reaching your dreams is not easy you need to strive hard to make it possible. You need to move and suffer first because success will not come to you instantly. thats why you need to take action because every efforts you made has an opposite reaction.

An inch of movement will bring you closer to your goals than a mile of intentions.

Marami akong requirements na dapat ipasa sa mga prof ko, kapag natapos ko na ang mga ito magkakaroon na ako ng freetime at makakauwi narin ako sa La Union.

La Union was my home, a place where I grew up, where I witnessed my parent's love to each other. The cruelty of the world and people.

Suddenly my phone rang i fished it out of my bag and accepted the call. The caller was my father. Bakit kaya siya napatawag?

" Hello...? dad "

[" Hi,. Princess"] my dad answered.

" Bakit po kayo napatawag?" tanong ko rito nagtataka ako kung bakit siya tumawag sa akin. I bet he has something to tell.

[" Pwede ba tayong magkita?...I'll pick you up there, lets have dinner together.... pwede ba?"]

" oo naman po, pwedeng pwede" i answered back " I'll will wait for you here dad" i said in a sweet voice. Before the call died I even heard my father sigh, hindi kona lang iyon pinansin.

Sa wakas! makakakain narin ako ng desinting pagkain nakakasawa narin kasi minsan ang mga kinakain ko, puro nalang kasi dilata at instant noodles.

I waited for my father in the parking lot of our school, a few minutes passed before he arrived. I immediately got in the car and kissed him on the cheeks. Nang masigurong naka upo na ako ng maayos agad kong tinanong ang aking ama kung bakit siya naparito sa Maynila.

" Papa bakit po kayo naparito?" Hindi talaga ako mapalagay, kanina pa merong bumabagabag sa akin, hindi ko maintidihan.

" You will know later anak" my father said. Tumango ako, maghihintay nalang ako kung kailan niya sasabihin at kung ano ang kanyang sasabihin. Sabi nga nila patience is a virtue. The ride to the restaurant is almost 10 minutes. Nang makarating kami agad akong lumabas at naunang pumasok sa loob ng restaurant na iyon.

Sa wakas!

My dad ordered a different dishes, lahat ng iyon ay paborito ko . Halos pumalakpak ako ng makita na ang mga pagkain. Ano bang meron?. Hindi ko naman birthday, hindi rin birthday ng daddy, hindi rin nila anniversary ni Mama. Alam ko kung kailan ang petsa ng anniversary nila at nasisiguro kong hindi ngayon.

We prayed first before eating. Agad kong nilantakan ang mga pagkain na nasa aking harapan.

"Princess eat slowly.... baka mabulunan ka" my dad said and handed me a glass full of water tinanggap ko iyon at ininuman kaagad.