Not: Sil Baştan

Küçük Şeytan! (13. Bölüm)

''Sen benim kızımsın. Senin için bir film karakteri, bir dizi başrolü, bir kitabın ana karakteri istediği inançtan olabilir, istediği ırktan olabilir, istediği gibi giyinebilir fark etmemeli. Saygı karşılıklı başlar. Çizgini asla bozma Allah karşına bu saygıyı hak edecek insanlar çıkaracaktır. Bak Ferd'e, bak Madison'a bak... '' elimle uzakta bizi izleyen köpekleri gösterdim. Üzgün üzgün bana bakıyorlardı. ''Ailemizin neşelerine, bak Bayan Martinez'e, bak Bmai'ya.'' Diyip güldüğümde Angela'da gülmüştü. Arkasını dönüp baktı. Dönüp onun baktığı yere baktım. Salonda oturmuş kitap okuyan Dylan'a bakıyordu.

''Ve Dylan.'' Dedi. Bana döndü. ''Seni mutlu görmeyi seviyorum.'' Bana tekrar sarıldı. Dylan'a bakmaya devam ediyordum. Ne mutluluk ne sevgi vardı. Biraz eğleniyorduk. Bu dışarıdan yanlış anlaşılıyor olabilirdi. Ayağımda tüylü bir ağırlık hissedince kafamı çevirdim. Sivas'ım ayağıma yatmıştı. Diğer köpekler çekingen yaklaşıyorlardı.

''Gelin.'' Dediğimde hızla gelip kucağımıza yattılar. Enkaz altında kalmıştık. Onlar özel eğitimli köpeklerdi eğer sevilirlerse oyun isterlerdi ve aramazlardı. Annemin kemiklerini bulamazlardı. O yüzden onları sevilmeye alıştırmıyordum. Şuan hepimizin sevgiye ihtiyacı vardı. İstisna bri durum sunabilirdim. Köpeklerim bana sarılmak için kavga ederken kahkahama engel olamadım.Onlar benim hayatımın sadık bekçileriydi.

*

Dylan Angela'nın kapısını yavaşça kapatıp koridorda sessizce durdu. İçeriyi dinliyordu ses geliyor mu diye.

''Bebek değil.'' Derken kendi odama doğru yürümeye başlamıştım.Üşümüştüm. Battaniye bile işe yaramamıştı.

''Çok ağladı kabus görebilir.'' Dylan arkamdan geliyordu. Angela saatlerce sohbet ettikten sonra bahçede kucağımda uyumuştu. Onu uyandırmak istediğimde Dylan görüp müdahale etmişti. Angela'yı odasına taşımıştı.

''İnan bana deliksiz uyuyacağına inanıyorum.'' Derken durup aniden ona döndüm. Bu kadar yakınımda olmasını beklemiyordum. Kafamı göğsüne çarptım. Bir adım geriye çekildim.Alnımı sıvazlarken ona baktım. ''Im...'' derken kelimeler ağzımdan çıkmadı. Yüzüne bir acıma duygusu yerleşti. İşte bu bir adım daha ondan uzaklaşmama sebep oldu. Tek kelime etmeden dönüp odama ilerledim. Bana kimsenin acımasını istemiyorum! Odaya girdiğimde Dylan'ın da peşimden gireceğini biliyordum. O yüzden soyunma odasına girdim. Bana ne zaman acısalar hayatımı mahvediyorlardı. Ben acınacak bir şey yapmadığımda bile bana acıyorlardı. Kotu çıkarıp kenara atarken sıradan pijama altımı alıp giydim. Tişörtümü çıkardığımda gözüm aynanın karşısındaki koltukta duran kutu dikkatimi çekti. Elimdeki tişörtü bırakıp kutuya ilerledim. Harika görünüyordu. Yine firmalardan biri adresimi öğrenip hediye mi göndermişti? İnsanın olduğu yerde hiçbir şey sır olarak kalmıyordu. Kutuyu açarken kutunun dokusu bile pahalı ve lüks bir firma olduğu belliydi. Kutunun kapağını kenara bıraktım. İçindeki ürünler örtülmüştü en üstte not duruyordu. Küçük zarfı alıp açtım.

Zevksiz ablacığıma evliliğine renk gelmesi için küçük birkaç hediye. Mary D.

Korku filmi karakteri kılıklı kardeşimden hediyeydi. Hediyelerin sarıldığı zarif kumaşı açmaya korkuyordum. Sex oyuncakları bile almış olabilirdi. Dengesizdi. Cesaretimi toplayıp kumaşı kaldırdım. Korktuğum olmamıştı ama korktuğuma yakındı. İç çamaşır takımı ve iki tane ipek gecelik vardı. Geceliklerden birini alıp havaya kaldırdım. Bu nasıl gecelikti? Arkası gözüküyordu. Kutunun içine atıp gerçekten mükemmel bir sütyen çıakrdım. Bu kadar harika bir sütyeni neden bir erkek için giymeliydim? Üst tarafım benim sıradan siyah sütyenimleydi. Aynaya dönüp elimdeki mükemmel sütyeni giydiğim sütyenin üzerine tuttum. Yarın bunu giymeliydim. Dış görünüşüme önem verirdim. İnsanlar Müslüman olmama takıktı onlara daha fazla söz veremezdim. İç çamaşırı işini de bugünden sonra böyle yapacaktım. Şimdi giyseydim? Aynı şeydi. Bu düşünceyle sütyenimin kopçasını açmak için arkama uzandım. Kopça açılmış sütyeni çıkaracakken aynadan Dylan ile göz göze geldim. Bu çığlığı basmama sebep oldu.