Lanet (Tom Riddle)

Halüsinasyon

Medya Lucia temsili.

byzxbyz sağ olsun, kendisi buldu.

~

*Yazar*

"Ne saçmalıklar döndüğünü anlatın." dedi Lucia olabildiğince sakin bir tavırla. Fred ve George'un odasında gördüğü garip görüntünün bir çeşit şaka olduğunu düşünmüştü genç kız. Lakin Profesör McGonagall gece yarısı eve gitmelerine izin vermesi dikkatini çekmişti. Böylelikle bir şakanın söz konusu olmadığı sonucuna varmıştı. Evdeki herkes bir suçlu edasıyla kafasını eğmiş öylece yere odaklanmış vaziyetteydi ve bu Lucia'nın çileden çıkmasına sebep oluyordu. Kimsenin ağızını bıçak açmıyordu kısacası.

"Ailemi draması." dedi Tom bu işten zevk alırcasına. Kendini koltuğa atarak gözlerindeki zevk parıltılarını saklama zahmetinde bile bulunmadı.

"Annen öldüğünde de olmuştu o drama, değil mi?" diye cevap verdi Lucia. Tom'un yüz ifadesi tamamen değiştiğinde aklından geçen şeyler karşısındaki kızla ilgili şeytani planlardı. Tabii  Lucia'nın aptal cesaretinin tek kaynağı lanetti. Onu kurtarabilecek tek kişiyi öldürmeyeceğini biliyordu.

Düşüncelerinden uzaklaşarak koltukta yan yana dizilmiş olan ailesine dikti gözlerini. Genç kız garipsedi tekrardan. İşin garip yanı Fred ve George'un olmamasıydı.

"Ne saklıyorsunuz benden?" dedi tekrar etrafta göz gezdirerek." Hatta en önemlisi Fred ve George nerede?"

Ginny bıkkınlıkla nefes aldı. "Size bu işi uzatmanın bir manası olmadığını söylemiştim." dedi.

Arthur ayağa kalkarak elini kızının omzuna koydu. "Önce sakinleş Lucia." dedi tedirginlikle.

"Sakin falan olamam!" diye çıkıştı Lucia. "Mantıklı bir açıklama bekliyorum. Fred ve George'un odası neden sayamayacağım kadar çiçek ve resimlerle dolu?" Sesinin titrememesine özen göstererek yutkundu. "Sanki ölmüşler de anılıyormuş gibi." dedi. Fakat sonlara doğru sesi kısılmıştı.

"Çünkü Fred ve George ölü!" diye bağırdı aniden Ron. Artık Lucia'yı böyle görmeye dayanamıyor ve çileden çıkıyordu. "Sıkıldım saklamaktan." Gözlerini annesine ve babasına çevirdi. "Siz sıkılmadınız mı?!"

"Anne, aptal oğluna bir şeyler söyle çünkü saçmalamaya başladı."

"Hadi ama Lucia!" dedi Ron isyankar bir tavırla. "Kendini delirttin resmen, kendine gel! Söylesene Fred ve George'u sık sık görüyor musun?!"

"Kapa çeneni Ron!" dedi Ginny ayaklanarak. Yüzündeki ifadeye bakıldığında tek sezilen şey korkuydu.

Lucia ise kendisine sunulan gerçeği kabullenemiyordu. Kalbine bir hançer saplanmışçasına elini kalbine getirdi. Kalp atışları tamamen hızlanmıştı genç kızın.

"Saçmalamayın." dedi nefesini düzene sokmaya çalışarak. "Bütün tatilimi Fred ve George ile geçirdim."

"Hayır Lucia! Ginny ile geçirdin." Ron, kız kardeşine yaklaşarak kalbinde sabitlediği eli kendine çekti ve destek olurcasına sıktı. "Her şeyi kendi kafanda kuruyorsun. Yaşadığın travmayı böyle atlatmaya çalışman sağlıklı değil."

Lucia bir çırpıda evin dışına çıktı. 'Saçmalık!' diyordu kendi kendine. 'Sonuçta deli değilim ben.' diyerek teselli buluyordu. Kızın düşüncelerini bölen bir eldi. Tom, kızın bileğini kavrayıp yürümeye başladığında Lucia itiraz edercesine bileğini kurtarmak istese de çırpınmalarının sonucu başarısızlıkla sonlanıyordu.