Evleniyormuşsun Bugün | Texting

21

Selamün aleykümmmm ballı lokumlar. Biz geldik.

Nasılsınız?"

***

Sinirle ayağımı un çuvalına vurduğumda acıyan bileğim inlememe sebep oldu.

"Ah! Ulan, buradan bir çıkayım var ya, hepinizin burnundan getirmezsem bana da Mehlika demesinler!"

Elimle acıyan bileğimi sıktığımda ağrı yavaş yavaş sızlamaya bıraktı kendini. Allah'tan çok sert vurmamıştım. Delirecek gibi hissediyordum, resmen bu yaşımda beni küçük bir kilere kilitlemişlerdi. Ne telefonum vardı, ne de yardım isteyeceğim biri.

Derince yutkunduğumda, "Buradan çıkmam lazım," diye fısıldadım. Düğün gününe az bir zaman kala bu yaptıkları akıl alacak türden değildi. İnsanların gözünü şan, şöhret bürümüştü ve dünya hayatına kapılmaktan benliklerini satacak duruma gelmişlerdi.

Allah'a sığındım, onlar gibi paraya sığınmaktansa.

Ayakta durmaktan yorulunca sırtımı duvara yaslayarak yere çömeldim. Kafamı geriye attığımda soğuk duvar saç diplerimi etkiledi. Küçük pencereden içeriye sızan ışık ile gözlerimden akmayı bekleyen yaşlar bir birine karışmıştı.

Tek bir insan yoktu beni anlayan, bana yardım edebilecek olan.

Kendi yağımda öyle güzel kavruluyordum ki, olan hep bana oluyordu. Bedenimde yara yoktu, ama ruhumda hasar çoktu. Bu hasarları ise bana en yakınlarım vermişti, hem geçmişimi çalmışlardı benden, hem de geleceğimi.

Gözümden akan yaşlar ile iki elimi başıma bastırdım. "Hatılamak zorundasın, eğer gerçekten unuttuysan hatılaman lazım Mehlika..."

Kafamı iki yana salladığımda küçücük pencereden gelen tık tık sesi ile hızla kaldırdım başımı. Ayağa kalkıp cama ilerlerken içimde bir umut oluştu. Cam boyuma göre yükseyteydi, parmak uçlarımda yükselip zar zor açtım camı.

Pencerenin küçük oyuğundan gördüğüm yüz hevesle ona bakmamı sağlamıştı. Onun yüzünde ise büyük bir endişe vardı.

"Abla, iyisin değil mi?"

Melih, endişeyle yüzüme bakarken bir yandan da başını kaldırıp bahçeyi kontrol ediyordu. Pencere bahçe tarafına baktığı için annemlerin oraya çıkması muhtemeldi.

Hızla kafamı sallayıp, "İyiyim ben ablacım," dedim. "Ama beni buradan çıkarman gerekiyor."

Yüzünü buruşturup, "Bunlar iyice aştı kendilerini abla, nasıl böyle bir şey yaparlar?" diye mırıldandı sinirle. Daha sonra elindeki anahtarı bana uzatıp vereceği sırada kapının açılma sesini duyunca Melih'in başını yakacağım diye korktuğumdan uzattığı elini itip pencereyi yüzüne kapattım.

Kapıdan içeri giren kişiye baktığımda yüzüm düştü, buz gibi bakışlarım donuk duran bakışlarına karıştı.

"Ne yapıyorsun sen orada?"

Annemin sorduğu soruya karşılık güldüm sadece. Cevap vermeden az önce kalktığım betona geri oturduğumda kaşlarını çattı.

"Kalk yerden, hasta olacaksın."

Gözlerim şaşkınlıkla açıldı. Bu kadın benimle kafa buluyor olabilir miydi?

"Farkında mısın bilmiyorum anne ama, beni asıl hasta eden sizsiniz."

Çatık kaşlarını düzeltmeden, "Saçmalamaya başladın, babanı zor ikna ettim. Kalk git üstünü değiştir ve bir daha da saçma sapan konularla adamı sinirlendirme." diye çıkışınca hışımla kalktım yerden.

Karşısına dikildiğimde dolan gözlerime inat, ona benzeyen gözlerimle karşılık verdim. İşaret parmağımı kaldırdım ve, "Bir gün, öyle pişman olacaksın ki anne...elinin saçlarımı okşamadığı her an, mezarıma geldiğinde pişmanlıkla ağlayacaksın." diyerek omzuna çarpıp çıktım kilerden. Elimin tersiyle akan göz yaşımı sildim, dimdik durdum ayakta.

Beni yıldıramayacaklardı, bunu onlara da öğretecektim. Savaşmayı kendi ailem ile öğrenmiştim ben.

***
Bilinmeyen Numara: Neredesin sen? (16.08)

Bilinmeyen Numara: Mehlika, iyi misin?
(17.34)

Bilinmeyen Numara: Neredesin kızım sen?

Bilinmeyen Numara: Korkmaya başlıyorum

Bilinmeyen Numara: Çıldıracağım şimdi

Bilinmeyen Numara: Yok bu böyle olmayacak, dayanamayıp geleceğim ben!

İki dakika önce attığı mesajı gördüğümde parmaklarım hızla ekranda gezindi.

Mehlika: İyiyim.

(Görüldü.)

Mehlika: Kusura bakma.

Bilinmeyen Numara: Neredeydin? Neden geç baktın? Babanlar mı bir şey yaptı?

Mehlika: Henüz değil.

Bilinmeyen Numara: Korkutuyorsun beni, bu kadar sakin değilsin sen.

Mehlika: Senden bir şey isteyebilir miyim?

Bilinmeyen Numara: Ne istersen...

Mehlika: Bana yardım eder misin?

Mehlika: Bir şeyler dönüyor, geçmişim elimden alınıyor.

Mehlika: Bana...

Mehlika: Geçmişte seni nasıl sevdiğimi öğretir misin?

Mehlika: Sana gelmem gereken yolu gösterir misin?

Mehlika: Çünkü ben hangi yolda olduğumu bilmiyordum.

(Görüldü.)

***
Anonim hakkında tahminleriniz?

En sevdiğiniz karakter?

Allah'a emanet olun ❤️