ÇEVİKÇİ BEY | Tamamlandı

31

Ne kadar her anlamda keyifsiz olsam da bölümü tamamlayıp atmak istedim. İyi okumalar🌱🌲🌳🌴💚

"Ben geldiiim!"

Bahçe tarafında kahvaltı yapan ailesine varlığını belli ettiğinde ilk kendine gelen babası olmuş oturduğu yerden kalkarak kızına kollarını açmıştı.

Güneş sırıtarak babasının kollarının arasına girdi. Nasıl da özlemişti ama buram buram güven ve huzur kokan bu yeri.

"Evimizin Güneş'i hoş geldin."

"Çok hoş buldum baba."

Babasının saçlarına bıraktığı öpücük yüzünde tebessüm oluştururken aklına Yusuf'u düşürmüştü. Eğitime söylenen zamandan daha erken apar topar şekilde gitmişlerdi ve aklı onda kalmıştı. Doğru düzgün sarılıp koklayamamıştı bile.

Onun gittiği günün iki gün sonrasına uçak bileti bulabilmiş Ankara'ya ailesine sürpriz yaparak yeni gelmişti. Babasının evde olması ise tamamen şansın ondan yana olduğunu gösteriyordu.

"Kız zilli niye haber vermiyorsun?" diyen annesi kolunu hafifçe sıktığında nazlanarak "Anne ya acıdı napıyorsun," diye yakındı.

Annesiyle de sarılıp masaya geçtiklerinde gözlerinden kalpler çıkıyordu. Uzun zamandır böyle güzel kahvaltı masası görmemişti. Dayısı bir şeyler yapmaya çalışıyordu ama başarılı olduğu konusu tartışılırdı. Kendi de üşendiği için aç kalmayı tercih edenlerdendi.

"Ay çok özlemişim valla."

"Bizi mi kahvaltıyı mı?"

Eliyle karnını okşarken "En çok sizi," diyerek göz kırptı.

"Neden geleceğini söylemedin güzelim?"

Cevap bekleyen babasına aklından geçenleri mi söylemeliydi yoksa bir şeyler mi uydurmalıydı.

Baba sana damat olarak seçtiğim Yusuf eğitim için buraya gelince hasretine dayanamayacağımı bildiğimden bende peşinden atlayıp geldim dese gayet açıklayıcı bir cevap olurdu sanki.

"Hem sizi özledim hem de biraz kaçamak yapmak istedim fena mı yapmışım?"

Annesi gözlerini kısmış kendini ben kül yutmam modunda izlerken babası sımsıcak haliyle "Çok iyi yapmışsın aybalam," diyerek bir kez daha sarılmıştı.

"Ee dayın neler yapıyor, nasıl?" diye sordu annesi sinsi bir edayla.

"İyi işte çalışıyor öyle."

"Arkadaşları vardı Yusuf, Levent falan onlar ne yapıyor?" Annesine kaşlarını kaldırmış bakarken babasının tepkilerini şöyle bir süzdü. Annesi babasına Yusuf'tan bahsedeceğini söylemişti ve bir daha bunun üstüne konuşmamışlardı. Acaba bahsetmiş miydi bunu anlamaya çalışıyordu.

Babasının gülümseyen yüzünün birden ciddileşmesi, omuzlarının dikleşmesi ve şahin gibi gözlerini kısmasını düşünürse bazı şeylerden haberdardı? Annesine kötü kötü bakıp "Bilmem iyilerdir herhalde," cevabıyla işin içinden sıyrılmaya çalıştı.

"Güzellerim size doyum olmaz ama benim çıkmam lazım. Eğitim için yeni birlik geldi onlarla tanıcağım."

Önce kızını ardından karısını alnından öpen adam eşinin "Çok zorlama bari çocukları ilk günden," diye uyarmalarıyla ikiliyi yalnız bırakıp evden ayrıldı.

"Anlat bakalım Güneş hanım?"

"Neyi anne?

"Yok bizi özlemiş de yok kaçamakmış da yer miyim ben bunları be? Sen İzmir'i kolay kolay bırakıp gelir misin hiç? Şimdi bi de Yusuf var ki hiç bırakmazsın. Neler karıştırıyorsun öğrenmek istiyorum."