Humugot ako ng hininga at ginamot ang sarili. It took a minute before my energy came back to normal. Pumikit ako dahil pakiramdam ko mahihilo ako. Hinawakan ko si Agnes at ginamot narin sya at halos abutin narin ako ng kalahating oras.

Dumilat ako at napatingin kay Agnes nang mapansing natahimik ito at nakatingin sakin.

"What's happening? Ang tagal mo na atang gumamot? Dati naman, hindi umaabot sa minuto." tanong nya at ramdam kong nagaalala sya sakin. Ngumiti ako.

"Nah it's fine. Mukhang nanghihina na ang kapangyarihan ko." salita ko at napatingin sa kamay ko. Napakunot ang noo nya at sinuri ako gamit ang tingin nya.

"May sakit ka ba Zoe?" Tanong nya kaya napatingin ako sa kanya. Umiwas sya ng tingin at kita ko ang guilty at pag-aalala sa mga mata nya kahit hindi sya nakatingin sakin. "Kasi lagi kang namumutla. Minsan dinudugo yung ilong mo at nagsusuka ka ng dugo." dagdag nya.

"This is just natural for a person like me Agnes." Salita ko at hinanap ng mga mata ko si Vasilis. Nakita ko naman syang kasama si Rafaela. Tumayo ako at tumungo sa kanilang dalawa. Hinawakan ko si Rafaela na napangiti sakin, it took me almost half of hour again before i finish healing her. Napakuyom ang kamay ko at hinawakan sa braso si Vasilis. Tumingin sya sakin at nagtagpo ang tingin namin. Dumaloy na ang kapangyarihan ko sa katawan nya.

"Bakit nga pala lagi mo kaming ginagamot Zoe?" Tanong ni Rafaela sa kabila ng katahimikan ng presidente nya.

"I just want to." sagot ko. Napakagat labi ako at iniwas ang mukha ko sa paningin nila para hindi nila makita ang ekspresyon ko.

Nagulat ako ng may kamay na humawak sa kamay kong nakapatong sa braso ni Vasilis at nakitang sya ang humawak sa kamay ko. Narinig kong suminghap si Rafaela ng makitang umaagos ang dugo mula sa ilong ko. Hindi parin ako bumitaw kay Vasilis kahit mahigpit na ang hawak nya sakin. Ang isang kamay ko ay dumapo sa bibig ko ng mapaubo ako.

"Wait--" aangal pa sana ai Rafaela ng tumayo ako at tumalikod nang matapos akong gamutin si Vasilis pero mabilis ang hakbang ko na tumungo pabalik kay Agnes.

Kita ko ang gulat sa mukha nya ng makita akong nagdurugo. Sumandal ako sa pader at pinahid ang dugo sa mukha at palad ko gamit ang panyo ko.

"Oo. May sakit ako," sagot ko sa tanong nya kanina. Hindi sya agad nakapagsalita kaya tumingin ako sa kanya. "At paulit-ulit nalang." Dagdag ko.

***********

Tumingin ako sa buwan. It's already midnight, lahat tulog na. As usual nasa balkonahe na naman ako, watching and listening.

Naningkit ang mga mata ko ng makitang may hindi pa natutulog. Nararamdaman ko ang presensya nya sa itaas. Tumalon ako sa itaas na balkonahe at tumalon ulit za itaas nito kung saan si Vasilis nakaupo sa railings ng balkonahe ng kwarto nya. Umupo ako sa tabi nya just like what he usually do.

"What? Can't sleep?" Tanong ko. Tumango sya.

"How can i sleep after everything?" Sagot nya. Tumango tango ako.

"You knew it will happen right?" Tanong ko. Naging mas tahimik sya at tumingin sa ibaba nya. I don't know how he escaped the interrogation of the authorities or maybe he manipulated them. "You can see everyone's doom but pretending not to know anything." dagdag ko. That's who he is. If Moros--the god of impending doom, driving mortals to their deadly fate who has no eyes but has floating one eye and can see everyone and giving doom through that. He, Vasilis, has his eyes attached, can see everyone's doom. He don't bring doom just like his father, instead he could see it. That's his Gift.

"Aren't you tired of existing to bear the living creatures?" Tanong nya. I was caught off guard. I didn't expect him bringing back the topic about me.

"I was," sagot ko. Tumingin sya sakin kaya nagkasalubong ang tingin namin. "And Still." Dagdag ko. Umiwas ako ng tingin at humugot ng hininga habang nakatingin sa malawak na lugar.

"I exist because of all of you. I get sick because of all of you. I die just the same reason. And i simple came back to life with the same fate," salita ko. Bumuntong hininga ako at mapait na ngumiti. "I was born to watch her garden grow. I was born to bear everyone's pain, suffering, happiness and...love." dagdag ko. I am just like them, a demigod. However, me, being a demigod, has my own specific purpose of existing. And that's it.

Tumingin ako sa kanya kaya nagkasalubong ang tingin namin. The unknown feeling is still there. Whenever our eyes met the feeling of intimacy is there.

My mind went blank when he lean closer to me. His face was too close that i could even smell his breath. What is he doing? I know where this would bring us. Leading us to a deepest emotions and strongest weapon we could have.

I felt his lips through mine. Hinawakan nya ang mukha ko at pinalalim ang halik nya. Hindi ako nagpumiglas at humalik rin pabalik. This unexplainable emotions. I know it was mutual. I know we felt the same thing. But will there be the magic word?

Our kiss deepened and it is building a penetrating sensation inside me. Naramdaman kong bumaba kami sa railings at pareho kaming nalulunod sa halik na binigay namin. I never done this before but when it comes to him, my body reacted casually, like it was always been longing for his touch.

Kumapit ako sa batok nya at dumapo naman ang mga braso nya sa baywang ko dahilan na magkadikit ang katawan namin. That gives chills in my spine. Huminto kami sa halikan para huminga. Parehong mabigat na ang paghinga namin. He then, kiss me again but this time we weren't in the balcony, we were inside of his room.

What's more driving me crazy and adding fire in my body is his hands travelling at every part of my sensitive body. I felt my back reach the soft bed. But we weren't stopping. I can't stop this intense feelings. I can't help but wanting for more. And i know he was too.

That's why the night lead us to the hottest night i didn't experience before. It made us express our passion towards each other.

Prim_rose7

Life: Ananke's Daughter✓Where stories live. Discover now