Ömür saatimin tiktakları hızlandıkça,
Farkettim ki tükenmiş bir bir kelimelerim.
Dilsiz, suskun tükeniyor öylece,
Ömür saatimin kum zerreleri düşüyorken bilinmeze.
Zaman geçtikçe,
Issızlaştı gönülhanemin odaları.
Ne olur sormayın bana,
Neden diye?
Zamanla alışıyormuş insan,
Yavaş yavaş ıssızlaşmaya.
Ömür saatimin tiktakları hızlandıkça,
Zamanla alışıyor insan,
Dilsiz, suskun yaşamaya.
#SümeyyeKöse
أنت تقرأ
Aşk-ı Mâvera 2
عشوائيVerâ! Sen gelmedin. Ben yazdım. Gelmeyişin şiir olup döküldü kalbimden kağıtlara. Sümeyye Köse
