Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
beabadoobee - coffee
Dünyada milyonlarca kahverengi göz var ve her nasılsa, onunkiler favorim. Çok mu ilginçler? Hayır. Kahverenginin en nadir tonuna mı sahipler? Hayır. Öyleyse ne onları bu kadar özel yapıyor? Belki bir bakış, bir parıltı, bir his...
♫
"Müthişsin Damla!"
Daha sahaya girer girmez şov yapan arkadaşımı, tribünlerden bağırarak desteklemiştim ve bunu yaparken hiç çekinmemiştim. Sahada voleybol takımı ve benden başka kimse yoktu, etüt başlamadan önceki o on beş dakikada bir yandan süt içerken bir yandan onları izliyordum. Amaç tamamen yanlız kalmamaktı, bir de çok sıkılmıştım tüm gün sınıfta.
Bana dönüp öpücük attığında güldüm.
Bugün enerjikti, ben de öyleydim çünkü sonunda kalp kırıklığım iyileşmeye başlıyordu. Sarp'la arkadaş gibiydik ama çok da yakın değildik, buna rağmen birkaç gün önce epey konuşmuştuk.
Sonra bir daha öyle mesajlaşmamıştık. Sadece dün sabah günaydın yazmıştım, o da cevap vermişti ve kısa bir dersin ne ve iyi dersler muhabbetinden sonra bir daha mesajlaşmamıştık.
Okulda da denk getiremiyordum. Artık görmek istiyordum ya, inadına karşıma çıkmıyordu. Oysa onu unutmak istediğim iki haftalık dönemde her yerdeydi. Murphy kanunlarına sövdüğüm birkaç gün içinde ona mesaj atmayı çok düşünmüştüm ama Instagram'da gördüğüm tüm o ilişki vaazı postlarından sonra buna çekinmiştim.
Bir şeyi ne kadar kovalarsan senden o kadar kaçar.
Bu maddeyi yalanlayacak herhangi bir örnek görmediğimden onu kovalamıyordum. Kaçmıyordum da. Sadece ikimizin de konuşmayı isteyeceği, onun da istekli görüneceği o anı beklemiştim ama bu aralar saçma bir şekilde ikimiz de yoğunduk.
Üç günde belki sadece üç defa karşılaşmış, onda da uzaktan gülümsemekle yetinmiştik. Bugün onların antrenmanı olmadığından yakın zamanda tekrar görme planım da yoktu fakat işler benim planladığım gibi gitmiyordu. Neredeyse hiçbir zaman.
Tam Yeşim ve Sena'nın karşıya yaptıkları bir sayı sonrası popolarını birleştirip salladıkları sevinç dansına kahkaha atarken arkamdan onun sesini duydum. "Naber?"
Sonra çok rahat bir biçimde, daha başımı arkaya çeviremeden yanıma oturmuştu ve ben şaşkınlıktan süt kutumu düşürecektim.
Neyseki böyle bir aptallık yapmadım ve onun kadar rahat olmasa da gülümsemeye çalışarak cevap verdim. "İyidir, senden?"
