Kutuyu açınca onu bir sürü fotoğraf ve ufak tefek eşyalar karşıladı...
Hangi fotoğrafa baksa aklı hemen de o güne gidiyordu elleri o günün fotoğrafını okşarken. Bu onu ağlatmaya yetmiş de artmıştı.
Kutudan çıkan her bir parça onu o anıyla götürüyor, her fotoğrafta gözleri daha da dolup taşıyordu.
Donghyuck odada o anıların hayaletlerini görecek kadar rahatsızdı. Aklı gidip geliyordu. Ve yalnız kaldığı her an gözleri dolup taşıyordu.
YOU ARE READING
demişti annem aslında, markhyuck
Short Storydonghyuck, on yıl sonra geçmişiyle yüzleşmek zorunda kalır. "kutup ayısı ve penguen - demişti annem aslında" şarkısından esinlenilmiştir. minik, minicik hikaye. one shot olabilecek kadar kısa, hikaye bütünlüğü açısından tek seferde okumanızı tavsiy...
