EVİM

13

Kurban bayramınız mübarek olsun 🥰🥰
**********

Nuray teyze beni kurtlar sofrasına bırakmıştı. Arslan abi ile dün yaptığım şakadan beri düşmandık. Bu evden kan çıkacaktı.

Salona kurulmuş Arslan abiye kötü bakışlar atıyordum. O da kaşlarını çatmış bana bakıyordu. Bundan sonra düşmanız bitchs..

"Ne var?"

Ne ka kibarım, ne ka kibarım. Arslan abi kaşlarını mümkünmüş gibi daha çok çattı. Bu anı daha önce yaşamıştık. Tekrara düştük be abim.

"Mira sinir etme beni."

"Mira sonor otmo bono."

Onu taklit etmeme iyice sinir olmuştu. Ya sabır çekip ayağa kalktı.

"Kahvaltı hazır. Gelin hadi."

Baran abinin sesi ile Çınar yanıma gelmişti. Tekerlekli sandalyeyi iterken minnetle baktım ona. Bunu hareket ettirmek hiç de kolay değildi.

Masada ki yumurta demeye bin şahit olan şeye bakıyordum. 

''Abi Allah aşkına bizi zehirlemeye mi çalışıyorsun?''

'' O kadar belli mi? Tüh yakalandık.''

''Ya abi ya. Bu nasıl yumurta?''

Kahvaltıyı Baran abinin hazırlama fikri anlaşılan berbat bir fikirdi.

"Mis gibi yumurta işte neyini beğenmiyorsun?"

Ağzına attığı yumurta ile yüzü anında buruşmuştu. Bir kaç saniye çiğnemeye çalıştı. Sonra masadan kalkıp koşmasıyla güldüm.

"Yumurta nasılmış?"

Yüzündeki ifade daha çok gülmeme sebep olmuştu. Boran abinin alaylı sorusuna gülerek cevap verdim.

''Mis gibi yumurta işte neyini beğenmiyorsun?''

Sesimi kalınlaştırarak Baran abiyi taklit etmiştim. Boran abi kahkaha atarak yumruğunu uzattı. Yumruklarımızı tokuşturup Baran abiye dil çıkardık. Aynı anda aynı şeyi yapmamız daha çok gülmeme sebep olmuştu. Çınar da bizimle beraber gülerken Arslan abi çaktırmamaya çalışsa da sırıtıyordu.

Sonunda gülmemi durdurunca masaya baktım. Eee şimdi aç mı kalmıştık. Ama ben dedim aç kalırız diye.

Oflayarak peynire uzandım. Artık peynir yerdik. Peyniri ağzıma alır almaz tükürmem aynı anda olmuştu. Öksürmekten gözlerim kızarmıştı. Boran abi sırtıma vururken Çınar hemen su vermişti.

''Abi Allah aşkına peynire ne yaptın?''

Peynir aşırı tuzlu ve acıydı. Lan peynir nasıl acı olabiliyordu!

''Tuzla biber attım işte. Biraz da sıvı yağ döktüm. Annem öyle yapıyor hep. ''

''Baran abi o peynire yapılmıyor zeytine yapılıyor. Nuray teyze gelene kadar inşallah açlıktan ölmeyiz.''

''Mira abla açlıktan değil ama gıda zehirlenmesinden ölebiliriz.''

Çınar'ı kafamı sallayarak onayladım. Tam konuşacakken zilin çalması ile sustum. Çınar kapıyı açmaya giderken ben de sofra da yenilebilecek bir şeyler arıyordum.

Elinde kocaman tepsi ile mutfağa giren Çınar tepsiyi masaya koymuştu. Tepside gördüğüm menemene gözlerimden kalp çıkararak bakıyordum. 

Elimdeki ekmeği menemene banıp hızla ağzıma attım. Ağzıma yayılan mükemmel tat ile gözlerim kapandı. Şu an kesinlikle cennetteydim. 

Hızla bir tane daha ekmek aldım. Tam menemene banacakken Arslan abi tarafından önümden çekilmişti. Ağlamaklı bir ses çıkardım.