Once Upon A Time, But Not A Happy Ending

Chapter 1

"Bebiiii" napalingon ako ng marinig ko ang boses ng lalaking pinakamamahal ko, "oh, aron nandyan ka na pala, kanina pa kita hinihintay eh akala ko late ka nanaman ngayon sa first subject natin"

His name is Aron Madrigal, he is my boyfriend, the love of my life, and the one i see my future with. Four months na kaming mag on, and so far wala pa naman kaming nagiging problema, kung meron man siyempre hindi kami matutulog hanggat hindi napapagusapan at nagkaka ayos.

Kaya mahal na mahal ko yan eh, he's so mature to handle our relationship

"Aron? Bebi naman anong Aron hindi ako si Aron! I'm your bebi right?" he said while pouting his lips, did i say mature? Nah i take it back sometimes may pag kaisip bata din siya pag dating sa akin

"Ofcourse you're my bebi bebi" natatawa kong sabi habang pinipisil ang kaniyang pisngi, napa cute talaga ng boyfriend ko, sana kayo din haha. Kung nag tataka man kayo bakit ang callsign namin ay bebi, well hindi ko din alam pano humantong sa ganyan ang tawagan namin haha basta one day tinawag niya na lang akong ganyan then nakasanayan na, isa pa wala naman akong pake kung ma-baduyan man yung mga nakakarinig sa cs namin ang mahalaga dun siya masaya.

"Hoy! Kayong dalawa dyan naglalampungan nanaman kayo ha, malapit ng dumating si ma'am umayos na kayo" That's Anne she's our friend, haha inggit lang siya wala pa kasing boyfriend chos, actually nasa labing dalawa kaming circle of friends yung tatlong lalaki and the rest puro babae na, yung dalawang boys ay nasa kabilang strand while us, magkakasama kami sa kinuha naming strand which is ABM.

"Weeeh shoo dun ka nga nilalambing ko pa bebi ko eh" natawa ko sa sinagot ni aron kay anne, he's so clingy haha pero okay lang gusto ko din naman

"Bebi sabay tayong kain mamaya ahh" napairap naman ako agad ng marinig ko ang sinabi niya, "ano ka ba naman, siyempre sabay tayo noh, araw araw naman tayong sabay kumain tuwing lunch" Natatawang sabi ko sa kanya

"I mean dun tayo sa likod ng school gusto ko tayo lang magkasabay pleeease" Loko talaga tong mokong na ito, "fine, sige dun tayo mamaya kakain" ngiting wagi siya ng marinig ang sagot ko, haist

"So after class natin checheckan yung pina-assignment ko kahapon class okay?"

Hala! Yare wala pa pala kong gawa shocks!! Pa chill chill pa ko kagabi huhu nakalimutan ko may assignment pala

"Elora" hays eto pa nga ba ang sinasabi ko, nahalata ata ni aron na balisa ako, ayaw pa naman niyang hindi ako gumagawa ng mga school works parang tatay ko lang eh noh

"Bebi, hehe i love you" Sana tumalab hehe, baka magalit nanaman kasi siya pag sinabi kong nakalimutan kong gumawa eh, mas okay na yung lambing in advance.
"Ano pa nga bang bago, lagi na lang elora sabi ko naman sayo wag kang pa petiks petiks senior high na tayo malapit na tayong mag college dapat nating seryosohin ang grades natin kase makakatulong yon for our scholarship, di ba sabi ko naman sayo"

Bulong na pangangaral niya sakin habang nag ddiscuss si ma'am sa harapan

Napayuko na lang ako, tama naman siya peroo kasi naman hindi ba puwedeng mag relax haha

"Sorry" Yun na lang ang nasabi ko, ayoko na din naman palakihin pa yung maliit na bagay. "Eto, bilian mo kopyahin mo na yan baka mahuli ka pa ni ma'am" Hindi na bago sakin itong pag papakopya niya ng sagot niya kaya naman binilisan ko na ang pag kopya

Minsan pag lumilingon ako sa kanya nakikita kong nakatingin pa din siya sakin, nakikinig kaya siya kay ma'am? O masyado na siyang nahumaling sa ganda ko? Chos haha siyempre naman nahumaling siya sa ganda ko, kaya niya nga ko niligawan eh haha

"Patapos ka na ba?"

"Yup master! Tapos na po thank youu, i love you" I respond, and give him a quick hug baka mapansin kami ni ma'am eh

After that, the whole time he just hold my hand and i find it sweet, lagi niyang hinahawakan yung kamay ko na para bang bigla na lang akong mawawala sa kanya, but nope, hindi ako mawawala sa kaniya, i love him and no one's gonna replace him

"Tara na bebi" hila sa akin ni aron,  tapos na ang klase at lunch time na namin

"Wait paalam lang ako sa kanila" He just nod

Nagliligpit pa sila ng mga gamit nila so nilapitan ko na lang si Margaux, isa din sa kaibigan namin, "Marga! Hindi muna kami makakasabay ni aron sa inyo ah"
"Sige, sabihin ko na lang sa kanila" Pumunta na agad ako kay aron pagkatapos kong magpaalam sa kanila

"Bebi tara na nakapag paalam na ko" As we walk papunta sa likod ng school, may mga upuan din kasi don hindi ko alam kung mga students din ba ang naglagay, we hold each other hands, nakakatawa lang kasi parang halos hindi na kami mapaghiwalay

We are so comfortable at each other.

Habang naglalakad kami ako na ang naunang nag bukas ng puwede naming mai-topic

"Bebi? What if dumating sa point na ayaw ko na? Anong gagawin mo?" I ask him curiously, agad naman siya napatigil saglit sa pag lalakad pero nag patuloy din kalaunan, "bakit ayaw mo na ba sakin elora?" Hays nag tatanong lang eh tinawag nanaman ako sa pangalan ko, seryoso na yan? Haha

"Bebii! What if nga lang eh, alam mo ba yung what if ha!" Natatawang sabi ko sa kanya, habang paupo na kami sa upuan, alangan namang sa lupa di ba? "If that time will come, liligawan kita ulit kasi ikaw na yung gusto kong kasama sa future ayoko sa iba ikaw lang! Kaya liligawan ulit kita" Na touch ako sa sinabi niya, feeling ko may humaplos sa puso ko. I feel so secured, itong lalaking ito ang papakasalan ko balang araw

Maraming nag sasabi na puppy love lang daw toh since bata pa kami but i know its love, we know it's love.

"What if ayaw ko na talaga, i mean pano kung kahit ligawan mo ko ayaw ko na" Tanong ko ulit sa kaniya habang nginunguya yung kinakain namin

"Kung ayaw mo na talaga, hahayaan na kita kung saan ka masaya, kase mas gugustuhin kong sumaya ka" Medyo nalungkot ako sa isiping hahayaan niya ko pero, nah as if namang mangyayari yun noh.
"Pero kahit ayaw mo na sakin, wala na akong mamahaling iba, kung hindi ikaw lang hanggang sa dulo, wala na kong mamahalin pa"

Those words make me shut my mouth, im speechless, my heart is pounding so fast,

cause those words is the words that im still holding now, still hoping that those words were real.