i wanna be your rockstar (damiano david)

2 // le parole lontane

*Medyadaki şarkıyla okuyun <3*

"ARE YOU READY LONDON!!????"

Damiano'nun sesini duyduğumda resmen kalp krizi geçirecektim. Nora'nın yüz ifadesinden onun da benimle aynı fikirde olduğu açıkça belliydi.

Ve bir iki saniye, sonra onlar... sahnedeydi.

Damiano David sahnedeydi. Bir adım ötemdeydi. Onlar. Buradalardı.

Ve sahneye çıktığı an, çok garip bir şey oldu. Onu gördüğüm saniye o da bana bakmıştı ve ikimiz göz göze gelmiştik.

Sanki büyülü bir anın içindeydim, gözlerimi ondan alamıyordum ve DAHA DA İLGİNCİ DAMIANO DAVID BANA BAKIYORDU.

BANA.

Bu bakışma bir iki saniye sürdükten sonra ikimiz de gözlerimizi kaçırdık.

Az önce ne olmuştu öyle? Hissettiklerim o kadar garip ve heyecan vericiydi ki, kendime gelebilmem neredeyse iki dakikamı almıştı. Gözlerim onunla buluştuğunda resmen nefesim kesilmiş, boğazım düğümlenmişti. O iki saniye sanki bu kalabalığın için de değildim, kimse yoktu. Sadece o ve ben vardık. Ve bu çok büyüleyiciydi...

Kendime 'Acaba o da aynısını hissetmiş midir?' diye sormadan edemedim. Sonra iç sesim sorumu cevapladı.

Tabii ki hayır! O Damiano. Kim bilir kaç tane konserinde böyle şeyler yaşamıştır, onun için bu kesinlikle normal bir durum. Kendine gel Jolene.

Nora'ya baktığımda diğerleri gibi o da delicesine zıplayıp bağırıyordu. Ben de düşünmeyi bırakıp onun gibi yapmaya başladım.

Grup, açılışı Eurovision'u kazandıkları Zitti E Buoni ile yapmıştı.

Tüm seyirciler deli gibi bağırıyordu, biz ise sadece nakarat kısmını bildiğimiz için oralara eşlik edebiliyorduk.

Sono fuori di testa, ma diverso da loro

E tu sei fuori di testa, ma diversa da loro   

Siamo fuori di testa, ma diversi da loro

Siamo fuori di testa, ma diversi da loro

Şarkı bittiğinde herkes deli gibi alkışlıyordu, biz de dahil. Daha konserin başlamasından beş dakika geçmişti ve ben şimdiden hayatımda yaşadığım en güzel gecenin bu olduğuna yemin edebilirdim. Fazlasıyla eğleniyordum, en yakın arkadaşlarımdan birisindeydim ve Damiano'yla göz göze gelmiştik! On sekiz yaşındaki bir kız başka ne isteyebilirdi ki?

Böyle hissetmeye bayılıyordum ve bunu çok nadir hissederdim. Hani bir şey olur, birisini görür, bir koku duyar veya teninizde yağmuru hissedip ; Yaşadığımı hissediyorum! dediğiniz anlar olur ya, bu da kesinlikle onlardan biriydi. Kendimi genç, özgür, mutlu, ve gerçekten yaşıyor gibi hissediyordum.

Şarkının bitiminde Damiano reverans yapıp konuşmak için sahnenin ucuna gelip oturdu.

Ve o an, yine göz göze gelmiştik ve ben yine aynı hisleri yaşamıştım!

"Merhaba Londra!!!"

Alkışlar, tezahüratlar, ıslıklar ve bağırışlar...

"Bu geceyi bizimle geçirmeye karar verdiğiniz için çok teşekkür ederiz! Grazie!"

Yine alkışlar, tezahüratlar, ıslıklar ve bağırışlar....

Sahnenin önündeki güvenlinin uzattığı su şişesinden bir yudum alıp konuşmaya devam etti.