4

21.9K 999 104
                                    


Ölüyorum Allah'ım.

Bu nasıl bir acıdır. Ayağımı kesiyorlar sanki. Ayağımın içinde bir zonklama vardı. Biri balyozla vuruyordu ayağıma, öyle bir ağrı.

Gözlerimden dökülen yaşlar bana hiçte yardımcı olmuyordu. Acıdan bayılmak istiyordum şu an. Belki o zaman rahatlardım. Sanki her geçen saniye ağrım artıyordu.

Hıçkırıklarımı bastırmak için kafamı iyice yastığa gömdüm. Kimseyi uyandırmak istemiyordum.  Zorla yataktan doğrulup oturur pozisyona geldim.

Yanımda duran çantayı hızla kucağıma çektim. Ellerim titrereken zar zor fermuarı açtım. Yanımda her zaman ağrı kesici taşıyan aklımı öpmek istiyorum.

Su olmadan zor da olsa ağzıma attım ilacı. Boğulmadan zorda olsa yutmuştum. Elimin altında ki yastığı yüzüme bastırıp hıçkırıklarımı serbest bıraktım.

Birazdan ağrısı geçer Mira. Sakin ol. Şimdi geçecek.

Sikeyim. Geçmiyordu. Kafasına tükürüğümün ayağı her geçen saniye daha çok ağrıyordu.

Allah belamı vermişti. Gözümün önünden yaptığım şeyler geçiyordu. O son şeyi yapmayacaktım işte. O Leyla cadozunun çantasına oyuncak yılan koymuştum. Bedduası tutmuştu kesin. Cadaloz...

Aniden açılan kapı ile yerimden sıçradım. Şafak operasyonu mu yapıyorsunuz la.

Gözümden akan yaşları silerken kapıya baktım. Çınar kapıyı açmış bana bakıyordu.

"Ağlıyor musun sen?"

"Yoo. Gözlerim terliyor sadece."

Ağzımdan kaçan hıçkırık ile kafamı çevirdim. Hızla yanıma gelip yatağa oturdu. Elini alçının üstüne koyması ve benim bağırmam nerdeyse aynı anda olmuştu.

"Siktir!! Çek elini nolur! Zaten ağrıyor."

Ağlamam artarken Çınar ne yapacağını şaşırmış gibiydi. Odadan çıkınca ben de kendimi salmıştım. Salya sümük olmuştu her taraf.

Hatırlatın bir ara kusacağım buna. Nuray teyze bu manzaradan sonra beni kesin evden atar. Şahsen ben olsam atardım.

Annemi istiyorum. Ağlamam artarken bu kez de annem için ağlıyordum.

Tamam Mira sakin ol. Şimdi geçecek ağrısı. Bunların suçlusu babamdı. Artık ona baba demek bile midemi bulandırıyordu.

"Hii. Mira kızım iyi misin?"

Nuray teyzenin sesini duyunca gözlerimi sildim hemen.

"İyiyim Nuray teyze. Ne oldu, niye geldin sen?"

Sesim ağlamaktan bok gibi olmasaydı. Belki söylediklerim inandırıcı olabilirdi.

Nuray teyze ışığı açıp hızla yanıma oturdu. Kör olan gözlerimi ovalarken, ağlamamak için kendimi sakinleştirmeye çalışıyordum.

"Kuzum benim kıpkırmızı olmuşsun ağlamaktan. Nasıl bir şeyin yok."

"Ağrı kesici aldım. Şimdi geçer ağrısı."

"Geçmez!!"

Nuray teyzenin aniden yükselen sesi ile yerimden sıçradım. Bu kadın benim kalbime indirecekti.

"Çınar git Arslan abini çağır. İlaçları  almıştı. Getirsin hemen."

Kapıda bize bakan Çınar'a itiraz bile edememiştim. Ne gerek vardı şimdi. Ağrısı geçerdi birazdan.

EVİMHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin