Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Blue
Κάθε φορά που έκλεινα τις πύλες μου,
τρύπωνες από τις χαραμάδες
είχες βρει τον τρόπο να λευκαίνεις τα σκοτάδια μου
και να γκρεμίζεις τα υποσχόμενά μου
όσο πάσχιζα να πείσω τον εαυτό μου να μη σε θωρεί παράλογο όταν σ' ανταμώνει,
τόσο κολλούσαν τα κοιτάγματά μου επάνω στη σάρκα σου
Ανταπέδιδες μ' εκείνο το βλέμμα ,
που γλιστρούσε σαν σπίρτο επάνω σε εύφλεκτο υλικό
δεν το ήθελα,
μα δεν τιθασεύτηκε και ποτέ
δεν περίμενα να σε ερωτευθώ,
μα ποιος κατάφερε να επιβληθεί στην εκκωφαντική φωνή της καρδιάς του;
Συνέβη σε κλάσματα δευτερολέπτου,
παίρνοντας ανεξέλεγκτη τροπή
εσύ φορούσες τη μυρωδιά της εμμονής,
κι ήταν αδύνατο να την αγνοήσω
Θυμάσαι εκείνα τα ξημερώματα που μας έβρισκαν στον Ψηλορείτη;
συζητούσαμε ώρες ολόκληρες μέχρι που οι πρώτες πρωινές δέσμες φωτός χάιδευαν τα πρόσωπά μας
Άραγε,
να αντιλήφθηκες ποτέ σου,
ότι χάρις σε έναν ανεκδήλωτο έρωτα,
ο οποίος σφράγιζε σφιχτά τα μάτια μου,
YOU ARE READING
ʙʟᴜᴇ (and) ʟᴀᴋᴇ |√
PoetryΜε έκανε να νιώσω. Έτσι όπως δεν είχα ξανανιώσει. Έτσι που δεν ήξερα τι ήταν. Έτσι όπως πίστευα πως νιώθουν αυτοί στις ταινίες και τα παραμύθια. Ευτυχία, ήταν, νομίζω Αλλά, ήταν..
