MY STEP SISTER

Chapter 60

bungad sakin ni yaya ng makapasok ako sa bahay. Isang tango lang naman ang aking binalik at pekeng ngumiti.

Para kahit papaano ay hindi rin ito mag alala sakin, mabuti nga ay hinahayaan nya lang ako sa aking mga kinikilos kahit na aware syang hindi iyon totoo.

"M-mam kakain pa po ba kayo? "

"No yaya busog na po ako, kailangan ko na rin po palang mag pahinga."

"I see, mukhang tama nga ang mga naririnig ko tungkol sayo."

Sagot naman nito...pero hindi iyon ng gagaling saking kausap, kung hindi meron pala kaming bisita na ngayon ko lang rin napansin.

"What are you doing here lara?"

"Oh, I'm just checking you."

"And why? May sakit ba ako?"

"I think so shan. pero mukhang hindi pa naman ganoon kalala unless kung patuloy mo pa rin pababayaan sarili mo."

Pranka nitong sagot habang taimtim lang sya nakatingin sakin na akala mo'y binabasa nya ang buong pagka tao ko.

"Yaya, pwede mo na muna kaming iwan."

"S-sige po mam, tawagin nyo lang po ako kung nay kailangan kayo."

"Sure"

Ang huli kong sinabi bago binigyan ng sensyas si lara na sundan ako papunta sa garden.

"I know hindi lang yan ang kailangan mo sakin lara...Spill It already."

"Fine, romeo wants to know kung ayos ka lang ba...he feel so sorry to what he did kaya...ako ang pinaki usapan nyang pumunta dito dahil wala raw syang mukhang maihaharap sayo."

"And then?..."

"Shan...Hindi ko talaga gusto ang mga pinag gagawa mo ngayon...alam kong walang katumbas ang sakit na iyong nararamdaman na umalis ang kapatid mo, pero ang mag palipas ng kain at ilang araw hindi natutulog, laging nakababad sa trabaho tapos maliligo? Parang ang unfair mo naman ata sa sarili mo..hindi ba dapat yung bruha mong kapatid ang nagiging ganyan dahil isa kang malaking kawalan? pero bakit ikaw itong parang may ginawang masama, kung maka parusa ka sa iyong sarili tila ayaw mo ng tumagal pa sa mundo."

"Is that really you, lara?"

"Tignan mo ito, nakikipag usap ako ng maayos tapos—"

"Maybe you're just saying that dahil hanggang ngayon hindi ka pa rin umaamin..."

Putol ko sa kanyang sasabihin dahilan para mapatikom sya at ang kaninang nag aalala nyang itsura ay napalitan ng malungkot na ngiti.

"Do you think mabibigyan mo ako ng lakas ng loob sa sinabi mong yan? kung ngayon palang na nakikita ko na kalagayan mo dahil sa relasyon mo, mas maganda siguro na tawagin akong duwag kaysa sa maranasan ko rin ang kalagayan mo ngayon."

"Why...are you afraid of death?"

"Of course not... I'm afraid on your situation...like seriously, the last time I met you..puno ng kasiyahan ang dalawang mata mo...nagagawa mo pang ngumiti ng malaki na hindi mo namamalayan...Pero ngayon...mas naging malala pa ata ang nakikita ko kumpara noong araw na hindi mo pa nakilala si Ava..."

"Kaya siguro ang totoo kong ina... tinanggap nya ng mawawala sya sa mundo dahil kahit anong inspirasyon man ang kanyang pang hawakan mas masakit pa rin yung basagan ka ng mga pangako...harap-harapan..."

"Seriously shan! Marami ka pang dahilan upang mabuhay bakit ba hinahayaan mo ang sarili mong mag pakalunod sa taong iyon!?"

"But I'm not! I'm just also accepting my fate...kung kinabukasan mamatay man ako then so be it..."

"What the hell are you saying sha—"

"Atleast.... a-atleast na realize ko ng wala naman akong pag sisisihan sa huli...dahil matapang ko naman hinarap ang mga kinakatakot ko...sadyang may hangganan lang talaga ang mga masasayang bagay dito sa mundo..."

Akin pang dugtong habang malayang nakatingin sa madilim na kalangitan.

"That's why...Lara, instead of being a scaredy cat why don't you try to taste a little bit of unknown result too? Tutal palagi mo naman calculated ang mga pinag gagawa mo...kaya ngayon meron kang pag subok na kahit ano mang solution ang iyong gawin eh hindi mo pa rin makuha...try to use a hint."

"B-bakit napunta sakin ang usapan?"

"Dahil tapos naman na ang iyong pakay sakin...As I said I'm really okay... I'm not doing this kind of thing dahil sa broken hearted o ano pa man yan... I'm doing this dahil tapos na ang pag bibigay ko ng effort..."

That's right, I just wanted to rest for now dahil ayaw ko na rin mag paka pagod pa...

"S-still I hate what you're saying...nasasabi mo lang iyan dahil hindi ka okay... pero ano nga bang magagawa ko kung sa iyo na yun nang galing mismo..."

"Oh, just tell me kung gusto mo talaga ako umiyak sa harapan mo."

"Not really, ayaw ko makita ang iyong sipon...and I hope you're still doing alright."

"As I said I'm alright."

Dahil yun lang naman na talaga ang kaya kong gawin eh.

------

mashiro99~