•✧•UNDERSTANDİNG THE SEA•✧• Dramione [TAMAMLANDI]

2

İyi insanları ayırt edebilecek kadar kötü insan tanıyorum.

＊☆＊☆＊☆＊☆＊☆

"Demek yeni şifacı sensin." Dedi bir kız koridorda ilerleyen Hermione'nin ardından. Hermione topuklarında döndü ve saçlarını tek omzuna aldı.

"Evet, benim. Adım Hermione."

"Tanıştığıma memnun oldum. Astoria... Adım Astoria Greengrass."

Gülümseyen kız elini Hermione'ye uzattı, Hermione de aynı gülümsemeyle uzatılan eli sıktı. "Ben de memnun oldum."

"Bugün seni Draco'nun odasından çıkarken gördüm. Hastan o mu?"

"Evet. Çok sakin biri gibi görünüyor."

"Öyledir. Hiç daha önce onunla tek şifacı olarak ilgilenmedim ama duyduklarıma göre vukuatı neredeyse hiç yokmuş. Şanslısın. Sanırım ben de şanslıyım. Luna çok tatlı bir kızdır."

Hermione gülümsedi. "Tanışmak isterdim doğrusu. Bu tür hastalıklar genelde şifacı ve hasta arasındadır ama özel değilse burada olma sebebi nedir?"

"Durumu ciddi ama çok ciddi bir durum değil. Tanıdıklarının dediğine göre normalde çok sevecen ve sakin, huzurlu biriymiş. Çok farklı bir insanmış. Ağır depresyondan dolayı bir süredir burada, toparlanıyor. Ama elbette ki sebebini söyleyemem."

"Toparlanıyor olduğunu duyduğuma sevindim."

Astoria bakışlarıyla koridoru süzdü.
"Hastanemizi geziyordun galiba. Beğendin mi?"

"Evet, çok rahat bir hastane." Dedi Hermione. Cümlenin geri kalanını mırıldandı. "Draco'nun dediğine göre insanları da çok rahat..."

Astoria'nın kaşları sorusu için çatıldı. "Bir şey mi dedin?"

"Şey, özel üniformamı nereden bulacağımı biliyor musun? Hastaneyi gezdim ama bir türlü bulamadım."

Astoria başını salladı. "Evet, biliyorum. İstersen beraber gidebiliriz."

"Çok incesin, teşekkür ederim."

"Rica ederim."

☆＊☆＊☆＊☆＊☆＊☆＊☆＊☆＊☆

Draco büyük camdan dışarı bakarken kendi kendine gülümsedi. Elinde tutuğu deniz kabuğuna kaydı gözleri, bir süre baktı.

"Hayat ilginç bir kavram. Bu sabahın köründe sırf bir ilaç içmem için kaldırıldığımda bu tımarhaneye nasıl düştüm diyordum," Draco masum br utançla karışık gülümsemesi beraberinde aklına gelen şifacıyla kıkırdadı.

"...ama aynı gün tam yaşadığım hayattan bıkmışım derken yakarışlarım duyulmuş gibi adeta bir melek gönderildi yanıma. İlk defa... bu kadar değerli hissettim." Draco'nun kıkırtıları büyürken tekrar mırıldandı.

"Uzun zamandır ilk defa bu kadar mutlu..." Draco birkaç defa içinde bulunduğu duruma güldü. Elindeki deniz kabuğunu çekmecesindeki küçük kutuya koyup yatağına uzandı ve ellerini ensesinde birleştirip gülümsedi. Gözleri sakinlik ve mutluluğun etkisiyle kapandığında içindeki ses biraz uykunun iyi gelebileceğini söylemişti.

Bu sırada Hermione üniformasını almış ve odasına çıkmıştı. Odasında göz gezdirdi.

Odası hoşuna gitmişti ve rahat da görünüyordu. Burda yatılı kalacağı gerçeği bazı muggle akıl hastaneleri dolayısıyla onu biraz endişelendirse de asasının varlığı sayesinde sakinleşti. Üniformasını ve kıyafetlerini asasıyla dolabına yerleştirip işi bitince odaya birkaç koruma büyüsü uyguladı. Bu kadar diken üstünde hissettiği için rahatsız olsa da tedbir amaçlı olduğunu farketti. Masasına ilerlediğinde hastası Draco'nun belgesini gördü, gülümsedi. Dumbledore belli ki gerçekten göründüğü gibi dediğim dedik birisiydi.