Yorgunum ben,
Hayat yorgunuyum,
Aşk yorgunuyum,
Solmuş bir çiçek misali...
Yıpranmış bir hayatım var,
Herşeyden azar azar,
Ama bir o kadar da bozar,
Çok yorgunum ben...
Mutsuzluğum var,
Taze yaralarım var,
Sorma derin yaralarım çok var,
Bu yüzden çok yorgunum ben.
Sonu olmayan bir yola girmişim ,
Sanırım adı sonsuzdu,
Bir girdap gibiydi,
Belki de bu yüzden çok yorgunum ben..
Ümitsizliğin çalıması var burada,
Acı ele alınmış bolca,
Hüzün çalışılmış fazlaca,
Sanırım bunun yorgunluğu bendeki...
Gözlerim kapanıyor,
Nefesin daralıyor,
Belkide yorgunluk sona bitiyor,
Ama hala çok yorgunum ben...