What's this Between Us?

Special Chapter

STORME LAVIER

"Tigil-tigilan mo ko. Naiinis ako sayo." Yan nanaman sya sa pagsusungit nya sakin. Sumasakit na talaga ang ulo ko kakasuyo sakanya araw-araw.

For God's sake! Lagi nya nalang akong inaaway. huhu.. Kung di lang talaga sya buntis ay.. Bubusugin ko sya sa pagmamahal. Pero paano ko gagawin yun kung lagi nalang syang asar na asar sa itsura ko? tsk.

"Ma'am—"

"Isa pang Ma'am mo hahambalusin na kita." Banta nya sakin kaya naitikom ko ang bibig ko. Naglalambing lang naman ako e. tsk.

Tumayo na ako sa kama dahil baka lalo pa syang maasar sakin. Nagpunta nalang ako nang study table ko dito sa kwarto para magbasa nang ilang mga papeles.

Sya naman ay prenteng nakaupo sa kama at nakasandal sa head board habang nagbabasa nang libro. Siguradong pag labas nang anak namin ay matalino ito dahil halos mabasa na nang Mommy nya ang lahat nang libro sa library namin.

It's a good thing, ang kaso nga lang parang yung libro na yung asawa nya. Naaalala nya lang ako kapag may gusto syang kainin.

Yes, Autumn is pregnant. A baby girl. 4months na syang buntis pero mukhang naglilihi padin sya. Late bloomer ata ang baby ko. hays.

Pasulyap-sulyap ako sakanya pero talagang wala syang pake sakin. Nag pout ako habang nagbabasa. Nakakatampo na talaga. Ilang weeks na akong walang kiss. Kahit yakap ang damot.

Hindi ko napigilang maibagsak ang papel sa lamesa dahilan para mapatingin sya sakin. Tinaasan nya ako nang isang kilay kaya napangiwi ako and mouthed sorry. gosh! Ang sensitive! Kapag yung anak namin naging bugnutin sya ang sisisihin ko talaga.

"Are you badmouthing me inside your head? Because I swear, I can almost hear it. Iparinig mo na kaya? Nahiya kapa." Sabi nya kaya agad akong umiling.

"Hindi ah.. I'm fantasizing you in my—"

Okay. Sapul lang naman ako nang unan. Great. What a life diba.

—

"Push.. Baby push.." Sabi ko habang hawak ang kamay ni Autumn. Gosh! Hindi ko kinakaya to. Para akong mahihimatay pero hindi pwede.

"Damn it! Shut up!" Sigaw nya sakin bago muling sinabi nang doctor na mag push.

"Doc ano ba?! Nasasaktan na ang asawa ko! Gumawa ka nang paraan!" Tarantang sabi ko dahil umiiyak na si Autumn at pawis na pawis.

"Baby.. Love.. Kaya mo yan.." Pampalakas ko nang loob nya.

She grabbed my hair kaya napadaing ako sa sakit but I let her. Kung makakatulong yun para wala ang sakit so be it.

"Fuck Storme! Sa susunod ikaw na ang manganak!" Sigaw nya bago muling mag push.

After a decade, I heard a baby's cry. At nung marinig ko iyon ay bigla nalang tumulo ang mga luha ko.

The doctor gave her to me para mabuhat ko sya and damn! She's beautiful. My baby. Our baby.

"Love.. She's beautiful. Breathtaking." Umiiyak na sabi ko bago ko sya binigay kay Autumn.

We both smiled. Thank God, our family is complete. I'm really, really happy. So happy..

—

"Where is she?" Tanong ko sa nurse na dapat ay magdadala sa anak ko sa private room namin dahil gising na din si Autumn. My baby is healthy so pwede na syang dalhin dito.

Balisa sya at hindi mapakali. Tumayo ako at nilapitan sya. "What happened?" Tanong ko pero hindi sya kumikibo. Binalutan nang kaba ang dibdib ko. Something isn't right.

"Hey! What the fuck happened?!" Galit na sigaw ko habang niyuyog-yog ko sya sa magkabilang balikat para matauhan sya.

She looks at me scared. "She's.. Missing.." sabi nya na nagpatigil sakin "I-i'm so sorry.. Nawawala po sya."

Na blangko ang utak ko at wala akong marinig. Para bang sinabugan ako nang bomba. Ang daming tumatakbo sa isip ko pero hindi ko alam kung anong uunahin ko.

I heard Autumn shouting but I remained still. Hindi ako makagalaw. Ang bilis nang tibok nang puso ko pero kinakapos ako nang hininga.

"What do you mean she's missing?!" Sigaw ni Autumn

"S-someone went to get her. I.. thought he's a nurse.. I'm really sorry.." Umiiyak na sabi nung nurse.

Gusto kong magwala. Manapak. Pero ang nagawa ko lang ay ang umiyak. Pinilit kong pakalmahin ang sarili ko dahil kailangan kong maging matatag para kay Autumn.

Lumabas ako at inutusan si Krystal na tawagan si Harold, my private investigator. I also asked her to look for the cctv footage.

"It's okay.. We'll find her.." Pangaalo ko kay Autumn. I need to think of her first. Nasasaktan ako pero mas nasasaktan si Autumn. I need to be strong for the both of us.

Ilang araw na ang nakakalipas nang mawala ang anak namin ni Autumn. Tang-ina lang talaga. Ni hindi pa nga namin nabibigyan nang pangalan yung bata. fuck!

Bago pa kami makapag file nang birth certificate ay nawala na sya. At hindi ko alam kung nasan na sya ngayon.

Both me and Autumn was devastated. Devastated is still an understatement, gumunaw ang mundo naming magasawa. I'm trying to be strong for the both of us pero nanghihina nadin talaga ako.

Puyat at pagod. My whole family is looking for my baby. Pero wala parin kaming lead. Gabi-gabi nalang na umiiyak si Autumn while i'm easing the pain with alcohol, like right now.

"Why is this happening to us? Bakit samin pa? Ang damidami naman dyan na walang kwentang magulang!" Umiiyak na sabi ko bago ibinato ang basong hawak ko.

"Isang beses ko palang syang nahawakan. I couldn't even kissed her. Ni pangalan hindi ko nabigay." I want to name her Winter as her mom's wish. Pero hindi man lang ako binigyan nang pagkakataon.

"Love.." Napalingon ako at nakita ang bagong gising na si Autumn. It's already 2am at mukhang naalimpungatan lang sya.

She gave me a hug and I did the same. Pareho kaming umiiyak habang magkayakap.

"Let's be strong. This too shall pass." Sabi nya sakin

"I know. Baby winter won't be happy kapag nalaman nyang ganito tayo." Sabi ko sakanya at mas niyakap pa sya nang mahigpit.

"Yeah.. I know we will find her. We will." Bulong nya sakin.

We will find you baby. Don't worry too much. I will do everything to find you.

*****

Wait for it.. 😉