ʙʟᴜᴇ (and) ʟᴀᴋᴇ |√

2.

Lake

Θυμάμαι εκείνα τα βράδια που μιλούσαμε με τις ώρες, 

την αγκαλιά σου που με κρατούσε ζεστό, 

τον τρόπο που γελούσες με τ' αστεία μου..

Θυμάμαι πως κλονιζόταν ο κόσμος μου σε κάθε διαφωνία μας, 

γιατί τα λόγια σου έρχονταν σε αντίθεση με τα μάτια σου που έλεγαν 

«θα σε περιμένω παντού»

Όμως, εκείνη τη φορά, 

εκείνη την τελευταία φορά 

τα λόγια και τα μάτια συμβάδιζαν σε βαθμό απόλυτο

έλεγαν πως κουράστηκες να περιμένεις 

και δεν υπήρχε αμφιβολία γι' αυτό

το ένιωθα

Κι έφτασα τώρα να αναρωτιέμαι

πως γίνεται να εμπιστεύεσαι τα συναισθήματά σου, 

όταν αυτά μπορεί να εξαφανιστούν έτσι απλά; 

Κουράστηκες να περιμένεις λοιπόν..

μένω στη θύμηση του τότε 

και δεν αποζητώ τίποτα περισσότερο

κλείνω τα μάτια 

και τα βλέπω να καθρεφτίζονται στα δικά σου

Γιατί δεν κρατώ εκείνη την τελευταία φορά,

παρά μονάχα όλες τις άλλες

 εκείνες που μες στη βουή του κόσμου 

και στην σιωπή της νύχτας γυρνούσες

και μ' ένα βλέμμα μου έλεγες

«θα σε περιμένω παντού»

μα αυτό το παντού έγινε το πουθενά μας

ούτε σε είδα

ούτε με είδες

ούτε σε περίμενα

ούτε με περίμενες

και εσύ χάθηκες μέσα στον λούτρο της στεναχώριας

και της αβάσταχτης κραυγής σου 

γιατί περίμενες να σου πω ένα συγνώμη

συγνώμη που σε αγαπώ...

αλλά δεν με περίμενες

ούτε σε περίμενα..