(+18 | Yetişkin içeriklidir.)
Parmak uçlarım geniş omuzlarına dokunduğunda aniden gözlerime baktı.
"Artık ben senin kadar kötüyüm, sende benim kadar kötü. Başımı yaslayabilirim bu omza, ikimizde hak ederiz." Ondan bir cevap beklemekten ziyade kendi...
Fark ettiyseniz bu 43.bölüm değil, bu 43.bölümün 2.kısmı 🥰 Burada bölümün uzun olmayacağını açıklıyorum.
Ve bu kısımda önemli bir şey öğreneceksiniz.
Bu bölümdeki olayı da herkes ama herkes ilk kez okuyacak ✨
Şey bu arada bugün benim doğum günüm 👉🏻👈🏻 Artık 19 yaşındayım 🥰
Yarın da Reha'nın doğum günü. O kaç yaşında derseniz o mevsimler gibi yaşı yok eonepwnemdmşd
Güzel okumalar 💖
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
45.BÖLÜM/2.KISIM: KÖSTEBEK
「Elvin Akdere」
*Tutku'nun vurulduktan sonrası*
Sırtımı kapının pervazına yaslayarak sargılı bacağıyla yatakta uzanan Tutku'yu izledim. Sesime uyanmasından korktuğumdan sessizce "Ne zaman uyanır?" diye sordum. İçinde yandığı cehenneme rağmen yüzü cennet kadar aydınlıktı.
"Doktor kuvvetli bir ağrı kesici ve dinlesin diye de sakinleştirici verdi. Yarına anca uyanır."
Uyandığında gözlerinin nasıl öfkeli bakacağını düşündüm. Canı acıdıkça öfkesi de artıyordu. Gözlerinde büyüyen nefreti görmüştüm. İç çekerek Reha'ya döndüm. "Ne yapmaya çalışıyorsun anlamıyorum, kızı neden vurdun?" Tutku'yu kışkırttığının farkında değildi. Tutku'nun nasıl birine dönüşebileceğini görmüyordu.
Yüzüme bile bakmadan "Öyle olması gerekiyordu." dedi.
Gözlerimi devirdim. "Böyle yaptığında senden korkmak yerine senden nefret ediyor. Nefreti onu intikama itecek."
Babam özellikle Reha'ya dikkat etmem gerektiğini söylerken haklıydı. Bu adamda garip bir şeyler vardı. Tutku'yu nasıl korumaya çalıştığını görmüştüm fakat bugün gözünü kırpmadan onu bacağından vurabiliyordu. Bu tamamen tezat bir davranıştı. Canı yanmasın diye uğraşırken bizzat kendisi Tutku'nun canını yakamazdı.
"Benim için sorun değil."
Başımı olumsuz anlamda sallayarak sırtımı kapının pervazından ayırarak odadan çıktım. Salona girdiğimde arkamdan seslendi. "Bekle," başımı ona çevirdim. Koltuğa oturarak sehpadaki sigara paketinden bir dal sigara aldı. Cebindeki çakmakla sigarasını yakarken "Otursana," dedi. Dediğini yaparak karşısındaki tekli koltuğa oturdum.
"Sana babamın benden bile sakladığı bir istihbarat bağlantısı var demiştim hatırlıyor musun?"
Aklımın gözleri parıldadı. İçimdeki heyecana rağmen son derece umursamaz görünecek şekilde ona bakıyordum. Düşüncelerim olduğu gibi kamufle edilmişti. "Evet?"
