-Beni BENDEN Kurtar-

_-2.Bölüm-_

Keyifli okumalar...

Kaşlarım çatık bir şekilde anneme bakmaya başladım.

" Tam düzene girdik derken, neden böyle bir karara vardın? Üstelik bana bile sormadan. "

" Biliyorsun,işlerim yüzünden.."

"  Peki "

Diyebilecek bir kelime yoktu. odama gidip valizini hazırladım. büyük ihtimalle yarın taşınırdık, haberim bile olmadan ev tutulmuş, taşınma işlemlerine başlamıştık.

Telefonumu elime alıp saate baktım. Annemin mutfaktan seslenmesiyle

" Güneş hadi gel, sofra hazır. "

" Geliyoruuum. "

Formamı çıkardıktan sonra pijamaları mı giyip akşam yemeğine oturdum.

" Bu günde Hüsamettin amca geldi, aidatı soruyor. "

" Tamam,ben onu hallederim. "

Kafamı sallayıp yemeğime devam ettim, bitirdikten sonra yatağa yatıp düşünmeye başladım. En azından okuldan yırtmıştımz gözlerimi kapatıp günün  tüm yorgunluğumu üzerimden attım.

Sabah ilk defa, alarmımdan önce kalkıp rutin işlerimi hallettim.
Annemle birlikte yeni eve doğru yola çıktık, arabaya bindiğinde kafamı cama yaslayıp kulaklarıma kulaklıkların taktım, hüzünlü bir şarkı açıp tam moda girmişken, kavisten geçmemizle kafamı cama çarptım.

Hadi ama dizilerde daha havalı gözüküyordu, derin bir nefes alıp tekrar aynı pozisyonda dinlemeye başladığımda Serdar Ortaç şarkısı çalmasıyla anında modum değişerek arabada göbek atmaya başladım. Fark ettim ki hüzünlü olmayı becerememekten, Serdar Ortaç dinlemek daha iyiydi.

Araba durduğunda geldiğimizi anlayıp hızla arabadan çıktım, valizleri elime alıp anneme döndüm. Ev eşyalı olduğundan sadece valiz hazırlayıp bir kaç sevdiğim eşyayı almıştım.

" Kızım al bunları evin anahtarı, şu karşıdaki ev 15. Daire bende gidiyorum."

" Hemen mi? Daha yeni taşınmıştık, bir gelip baksaydın? "

" Üzgünüm. "

Alnımı öpüp

" Hadi ben gittim. "

Diyerek arabaya bindi sadece arkasından arabanın uzaklaşmasını izlemiştim, derin bir nefes aldım, eve doğru ilerlemeye başladığımda etrafa göz gezdirdim, hiç de tekin bir yere benzemiyordu.

Annemin dediği dairenin önüne geldiğimde kilite anahtarı takıp bir kere çevirdim. içeriye girdiğimde burnuma gelen rutübet kokusuyla yüzümü buruşturdum.

Kapıyı ardımdan kapatıp etrafa göz gezdirdim, odaları tek tek gezdiğimde kendi odamın olduğunu anladığım yere, girerek valizi bir kenara bıraktım.

İlk öncelikle yeni eşyalı bir eve taşındığımda uykuyu seven biri olarak yatağı kontrol amaçlı, üstünde bir kaç kez zıpladıktan sonra bir kaç kez üstünde tepindiğimde mutlu olabileceğim bir sebep bulmuştum.

Valizi açıp üstüme ince bir hırka giyinip yanıma evin anahtarlarını ve telefonumu alıp dışarıya çıktım. Anahtarı ve telefonu pantolunumun dar pantolonumun cebine sokmak için uzun bir çaba sarf ettikten sonra etrafıma bakıp beni gören biri var mı,diye baktım.

Temizdi oh bugün de kurtulduk rezil olmaktan, mahallenin kasvetli havası altında tenha sokakta ilerlemeye başladım, şu anda ne kadar korksamda önemsemiyordum.

Üzerimdeki ince hırkaya iyice sinerek, etrafı süzüyordum. Önümde bir anda bir çocuğu bıçaklayıp kaçtılar, ağzımdan ufak bir çığlık kaçmıştı.

Çocuk yere çömelip yaralandığı yeri eliyle tutuyordu, hızla yanına koştum.

Ne yapacağımı bilemez bir hâlde

" İ..iyi misin? Ç...çok fazla kan kaybediyorsun."

Diyerek elimi, karnına bastırcakken boşta kalan eliyle elimi iterek, ayağa kalkmaya çalıştı.

" İstemez. "

Ağzından ufak bir inilti çıktı.

" İyiyim ben,  işine bak sen."

Diyerek sendeleyerek yürümeye çalıştı.

" Düşündüğün tek şey bu mu? Bıçaklandın bırakta yardım edeyim. "

Sesini yükselterek

" İstemez dedim ya,ne uzatıyorsun! "

Dediğinde korkuyla yerimde hafifçe sıçradım.

" İyi be, ne halin varsa gör. Affedersin ama her gün önümde biri bıçaklanmıyor, hâliyle normal karşılayamadım. "

Arkamı dönüp sinirle eve doğru ilerlemeye başladım, olayın şokundan kurturulabilmiş değildim, ellerim titriyordu.

Binaya girip kapıyı açtıktan sonra hızla kapattım.

Kendimi koltuğa atıp sinirimi üzerinden atmaya çalıştım..

Merhabalar yepyeni bir bölümle karşınızdayım. Sizce nasıl ilerliyor? Vote ve yorumlarınızı bekliyorum?<3