TALU

Bölüm 1 - An

Başladığın tarihi, bu kısıma bırakabilirsin ^^

***

Adını bile bilmediği bir sokağın kaldırımında oturmuş, Çöplerden bulduğu eski deftere, yine çöplerden bulduğu eski bir kalemle, bir şeyler yazıyor ve çiziyordu. Bir an için durdu. Derin bir nefes aldı. Kendini anlatmak istedi deftere bir an. Adından başlamak üzereyken duraksadı. Adı neydi, unutmuştu. Usulca gökyüzüne baktı. Bakışı gibi usulca ve gözleri gibi iri taneler hâlinde yağan birkaç kar tanesi, sokak lambasının sarı ışığıyla dans ederek yüzüne düştü. Kar tanelerini görünce silkelendi. Üşüdüğünü hatırlatmıştı. Defterine döndü. Islanmıştı ve kendinden geçerek yazdığı yazıların, soğuktan titreyerek yazdığı için, okunamadığını fark etti. Yüzü düştü, durgunlaştı ve öylece kaldı bir an. Neden sonra hızla ayağa kalktı ve bir o yana bir bu yana koşmaya başladı. Hatta birkaç sokak koştu. Geldiği yöne baktı. Karda bıraktığı ayak izlerinin yerini, gökyüzünden yağan yenileri dolduruyordu. Olduğu yerde zıplamaya başladı. Minik bedeni öylesine üşümüştü ki ısıtmak için her yolu deniyordu. Bir an için durdu yine. Aklına, sattığı kibritler gelmişti. Kalem ve defter gibi çöpten bulduğu ve en sevdiği hikâye kitabı olan "Kibritçi Kız" gibi hissetti bir an. Etrafına bakındı ve ıslanmayan bir köşe bulup oturdu. Bedeni gibi minik olan cep çantasını açtı ve içerisinden bir kutu kibrit çıkardı. Beyaz, her zaman çekmeceye benzettiği ve bu yüzden "kibrit çekmecesi" dediği, kısmından tutup çektiğinde yaklaşık iki düzine kibritle karşılaştı. İçlerinden bir tanesini çıkartıp "kibrit çekmecesini" kapattı. Kibritin kahverengi barut kısmını, kutunun aynı renkteki kenarıyla birleştirdi. Yine durdu bir an. Hikâyeyi hatırladı. Sonunda, Kibritçi Kız, sonsuz bir uykuya dalıyordu. Minik de olsa, bu derin uykunun "ölüm" olduğunu biliyordu. Gülümsedi bir an. "Umarım meslektaşım. Umarım sonum seninki gibi olmaz." dedi. Kibriti bastırarak kaydırdı ve ateşi yaktı. Yüzünü ve boşta kalan elini, ateşe doğru yaklaştırdı. Gözleri ateşe sabitlenince daldı bir an. Kendisiyle ilgili bir şeyler anımsar oldu. Anımsamak değildi bu aslında. Yeniden yaşıyormuş gibi oldu...