တစ်ဖန်ငုံခဲပြုစုပေးနေရင်းမှ အောက်ကနေလက်လျှိုသွင်းကာ မက်မွန်သီးတွေကိုစုပ်နယ်ပြီး ခါးကနေအပေါ်ကိုဆွဲမြှောက်လ်ိုက်တယ်...ထို့နောက်နှုတ်ခမ်းတွေရဲ့ဦးတည်ရာက နီရဲရဲခရေပွင့်လေးဆီသို့...
"အွင်းမ်းး စုပ်စုပ်~ အဟင်းးး"
*ပြွတ်စ် ပြွတ်စ် ပလပ် ပလပ်*
ခရပွင့်လေးကိုနမ်းရှိုက်လိုက် အငယ်ကောင်လေးကိုငုံခဲလိုက်နဲ့ အမျိုးမျိုးအဖုံဖုံ ပြုစုပြီးနောက် သူ့မျက်နှာပေါ်ပန်းထွက်လာတဲ့ အချစ်ရဲ့သင်္ကေတလေးများ...
မျက်နှာမှာပေပွနေတဲ့ဟာတွေကို သူ့ကလေးရဲ့မက်မွန်သီးနှစ်လုံးကြားမျက်နှာအပ်ကာပွတ်သပ်လိုက်တယ်...မက်မွန်သီးနားတစ်ဝိုက်မှာပေကြံသွားတဲ့ဟာတွေကိုလဲ လျှာပြားကြီးနဲ့တစ်ဖန်ပြန်လိုက်လျှက်ပြန်တယ်...
"ဟင့်~ ဦး... လုပ်ပေးတော့ကွာ..လိုချင်နေပြီ~~"
"ဘာကိုလဲ ကလေးရဲ့..."
"ဟ~ ဦးမညစ်ပတ်နဲ့ကွာ သိရဲ့သားနဲ့.."
"ဟဟ ဦးကညောင်းနေပြီ...မလုပ်တော့ရင်ကောင်းမလားလို့"
"တွေ့လား..စိတ်ပုတ်ကြီးလူကိုစတုန်းကစပြီးတော့..မရဘူးလုပ်!"
"အွန်းးးးး ညောင်းလိုက်တာကွာ..."
ပြောပြောဆိုဆိုနဲ့ ကုတင်ပေါ်လှဲချလိုက်တဲ့ဂျောင်ကုကို ထယ်ကပြီတီတီမျက်နှာပေးနဲ့ကြည့်ရင်း
"ဟုတ်လို့လား...ခင်ဗျားကောင်လေးကတော့ မညောင်းပုံပဲနော်.."
ပက်လက်လှန်လှဲနေရင်းမှ ဘောင်းဘီအောက်ကနေထိုးထိုးထောင်ထောင်ဖြစ်နေသောသူ့အရာကိုလက်နဲ့ဖွဖွထိရင်းရယ်ကျဲကျဲနဲ့ပြောလာတဲ့ယွစိန်လေး...
"ဘေဘီတော်တော်ယွနေတယ်ပေါ့ ဟလား"
"အွန်း..ဟုတ်တယ်..ခင်ဗျားဟာကြီးကိုလိုချင်လို့ယွနေတာ..ယားနေတာပဲ"
"အာ့ဆိုလဲကိုယ့်ဘာ့သာယူလေကွာ ဟဟ"
"ကောင်းပြီလေ.."
ပြောပြီးတာနဲ့..ဦးပေါင်ကြားနားသွားကာ ဘောင်းဘီကိုတစ်ဆင့်ချင်းဖြုတ်လိုက်တယ်...
အဝတ်အစားတွေကင်းစင်သွားတော့ ဦးရဲ့အကြောပြိုင်းပြိုင်းထနေတဲ့နဂါးကြီးကထောင်မတ်စွာ ကြွက်သားအမြောင်းတန်းကြီးတွေကလဲကြေးနီရောင်အသားအရေကြောင့်ပိုမိုပေါ်လွင်နေသယောင်....
ထယ်စိတ်တေထကြွကာ ထိုကြွက်သားတွေကို လျှာနဲ့လိုက်လျှက်ကာစုပ်နမ်းတော့တယ်...
နမ်းနေရင်းတစ်ချက်တစ်ချက်သွားလေးနဲ့တတိတိကိုက်ပြန်သေးတာကြောင့် ပေါ်လာသောနီရဲရဲအမှတ်လေးများ...
⚠️ "ဦး"🔞
Start from the beginning
