Just the Ticket

Chapter 5

Chapter 5 #jttwbs

Nagpunas ako ng pawis. Bakit ba bawal bumili ng pagkain sa labas ng school kahit tapat lang mismo ng gate?

It's not allowed to step out unless dismissal so I escaped with Camara. Sa umaga lang bantay ang mga cadets dahil may mga klase rin kaya guard lang ang nilusutan namin.

I understand that the regulation is for our safety and that we are the school's responsibility. Pero kapag naha-hassle ako sa pagtakas, naiisip kong marketing strategy lang talaga ng canteen. Para sa kanila ang lahat ng sales!

"Oh, my God!"

Napapitlag ako sa gulat kay Camara habang naglalakad kami sa gilid ng quadrangle. She also stopped walking that made me stop too. Ibinulsa ko ang panyo dahil ubos na rin naman na ang pawis ko sa sentido.

Kumapit siya sa braso ko. "Oh, my God, Eri! Si Hadya 'yon, 'di ba?!" she hissed, her eyes were dilated.

She pointed at the corner of the quadrangle where some students were formed. Nagbahagi rin ang mga labi ko sa pagkabigla nang makita si Hadya roon sa gilid ng pulutong.

"—asking p-permission... to... uhm... to join the platoon, Sir!"

Halos magpalamon ako sa lupa sa lamya ng boses ni Hadya. I've been witnessing this scene every school year and her version was surely an epic failure!

"AS YOU WERE!" striktong command ng cadet officer na siyang nagpalundag sa mga balikat ni Hadya. Pati na rin ng amin ni Camara.

I witnessed how our younger friend sweat bullets and trembled as her hand descended from a salute. Hadya stood straight, raised her hand for a salute, and asked to join once again.

Hinintay muna namin na makabilang na siya sa pulutong bago kami lumisan upang bumalik sa room.

"Ano'ng naisip ng babaeng 'yon at biglang sumali ro'n?" Camara brought up while we were in the hallway. "Hindi ko naisip na sasali siya. She's not the type. Not at all!"

She spooned from the plastic cup of sweet corn. It's the one with cheese powder and margarine. Parehas kami ng kinakain dahil ito ang itinakas namin. It's beyond worth the sweat and fear of getting caught.

I licked my lips coated with the delightful sweet substance. "Binanggit niya rin dati na hindi siya sasali. Maybe she's now considering the idea?"

"Tingin mo?"

"Rara, ang arte-arte ni Hadya. Aware siya na gumagapang sa lupa o putik ang mga sasali kapag may drill. Nandidiri 'yon sa gano'n. Now, she joined so there must be a plausible reason."

"And that is... she's considering it?!"

How Hadya must be a part of the military someday has been shoved into her mind ever since she was little. Her future was already settled even before she was born.

Kahit sino sa aming mga kaibigan niya ay hindi mabatid ang bakas ng interes sa babae na magsundalo. Pinakamalabo. Her lack of interest is just painfully evident.

"Unless, she's forced," sabi ko, humina ang boses sa simpatya para sa kaibigan.

Hindi na namin nakausap si Hadya tungkol doon. Naging abala na rin kami dahil nagsimula na nga ang pormal na klase. It's getting more serious and difficult.

Madalang na rin kasi namin siyang makahalubilo. Besides her, not joining us in the service because of the form that requires her to attend school early and go home late, we are in different year levels so our classrooms are far apart.

Panibagong linggo na nang maisipan kong magbakasakali ulit sa office upang kumuha ng mga libro. Hindi ko na naman kasi nakuha last week dahil naurong daw ang delivery ng stocks.