Σε θελω δικό μου.

Part 25

Τρόμαξα.
Κοίταξα προς την είσοδο.
Πόσες φορές θα τον δω σημερα;
Ηταν ο Άρης και ειχε ακουμπήσει το σώμα του πανω στην είσοδο.
Ηταν τοσο όμορφος.Πανεμορφος γαμωτο!
Ποσο μου την σπάει που εχει τέτοια επίδραση πανω μου.Αμεσως περνω ολόκληρη φωτιά!
Ειχε φορέσει και αυτή την μπλούζα αχχ αυτή η μπλούζα.
Ξαφνικά άρχισε να έρχεται προς το μέρος μου.
Δηλαδή και οταν περπατάει πρεπει να ειναι τοσο τέλειος;Γιατι Θεέ μου δεν με λυπασε;
Εγω είχα μηνει εκει πέρα να τον κοιτάζω.
Ήρθε σε απόσταση αναπνοής.
"Σου είπα να μην σε ξανακουμπησει ο μαλακας"ουαου είναι θυμωμένος.Χωρίς πλάκα.Πολυ θυμωμένος.
"Και εγω σου είπα παράτα με"
"Δεν το θέλεις ομως στα αλήθεια"
Μπααα ναι τωρα είμαι σιγουρη διαβάζει τις σκέψεις μου.
"Πήγενε θα σε περιμένει η ξανθιά- ενοω η Σονια"
Και μετα το σκεφτηκα ας τον τσιγλισω λιγο
"Αχχ συγνωμη πως το είπε;Το ΜΩΡΟ σου"είπα και του χαμογέλασα όσο πιο ειρωνικά μπορουσα.
Πηγα να φυγω αλλα δεν πρόλαβα μου έπιασε το χέρι.
"Ζηλευεις;"
Κοκκινησα.
"Χαχαχα πες μας και αλλα!"
Τωρα εκανε κατι πολυ επικίνδυνο.
Ήρθε πάλι μπροστα μου με το πρωσοπο του σε απόσταση ΑΝΑΠΝΟΗΣ ΚΥΡΙΟΛΕΚΤΙΚΑ.
"Αλλα μου λέει το σωμα σου"είπε ενώ εγω φώναζα απο μέσα μου ΦΙΛΑ ΜΕ.
"Εχεις δίκιο!"πηγα να του χοσω μια μπουνια στην κοιλιά άδικος κόπος ομως.
Έπιασε το χέρι μου και το έφερε κοντα στο πρόσωπο του.
Γέλασε.
"Σε νίκησα ήδη μια φορα πριγκίπισσα"
"Σε άφησα"
Ξανά γέλασε.Αυτο το χαμόγελο!
"Είμαι σίγουρος"
Και τότε μου ήρθε η τελεια ιδέα.
"Αχχ κοιτά τι ώρα ειναιιιι πρεπει να παω να κοιμηθώ αυριο έχω και ραντεβού."
Λαθος εκανα θύμωσε ακόμα πιο πολυ.
"Τι είπες;"
"Ραντεβού"
"Δεν θα πας.Ετσι;;"
Οχι θελω να παω με εσένα βλάκα!
"Φυσικα και θα παω!μπαμπακα..."
"Με τον μαλακά;"τωρα τον είχα κανει τούρμπο!
"Με τον Γρηγόρη"
Σηκώθηκε και άρχισε να περπατάει σίφουνας στο πεζοδρόμιο.
Θα εκανε καμία βλακεία τωρα και φοβομουνα μην πάθει κατι.
Άρχισα να περπατάω γρήγορα απο πισω του.
"Άρη!"
Δεν απανταγε οχι βρε φίλε πάλι τα ίδια.
Ήμουν βρεγμένη και τωρα άρχισε να ξαναβρεχει.Το κρύο ειναι ανυπόφορο.
"Δεν ξερω τι σε ενοχλεί που θα βγω με τον Γρήγορη αλ-"
Το τελευταίο πράγμα που θυμαμε ειναι να λυποθημω και μια φωνη να φωνάζει Μαρίνα.
Μετα.
Σκοτάδι.