El Clásico

H

Sizleri çok seviyorum!! Ve hepinizle arkadaş olmak istiyorum! Sizde isterseniz bana mesaj atar mısınız ??  :)

Sabah kalktığımda Ney yoktu. Keşke aynı saatte kalkıyor olsaydık diye düşündüm. Belki Barcelona oynuyor olsaydım olabilirdi. Ama asıl o zaman daha farkli saatte olacağını düşünüp bu saçma fikiri bi kenara bıraktım. Fazla vaktim yoktu. Hızlı hızlı hazırlanıp dışarı çıktım. Daha gitmeden canım sıkılmıştı. Kulaklığımı takıp müzik dinleyerek yürüdüm. Ardından bir taksiye bindim. Geç kalmamış olmam muhteşemdi. Geldiğimde formam beni bekliyordu. Ve formayı giyip çıkmak insanı muhteşem hissettiriyordu. Bir takımın parçası olmak.....

Mola verdiğimizde çime oturup kranponlarımı tekrar bağladım. Yanıma bi kız oturdu "Napiyorsun?"."Dalağım şişmese iyiyim "."Alışırsın"."evet...adın ne ?"."Lucy senin?"."Hurricane"."değişikmiş "."evet....offf yeni kranpon almalıyım" ayaklarını uzattı. "Ben yeni aldım"."bugün bende alıcam" mola bittiğinde devam ettik ve dalağım şişmeseydi harikaydı. Bunun zamanla geçmesini umdum.

Üstümdekileri çıkardığımda fotoğrafını çekip instagrama attım.

Kendime izin verip bir kafeye gittim ve çilekli pasta yedim. Artık bi futbolcu olduğuma göre yediklerime dikkat etmeliydim diğmi ? Ama tam zıttını yapmak işime gelmişti. Hem ne var ki bunda ? Kendimi kutluyorum. Pasta çok güzeldi. Kendimi yemekten alamıyordum. Ama telefon çaldı. Skydı "Aradığınız kişi şuan pasta yiyor lütfen daha sonra tekrar deneyiniz"."obez olucaksın ve futbolculuk kariyerin yarısında sona ericek"."aaa o kadarda değil kendimi kutluyorum"."her antreman çıkışı kutlamamı yapıyorsun?"  Sky'a daha önce seçildiğimi söylemiştim. Halbu ki bu daha takımda ilk günümdü. "Yok sadece bugün çok iyiydim..herneyse noldu ?"."illa seni aramam için bişi mi olması gerek"."hayır tabi doğru ? Okulun nası anlayabiliyor musun ?"."Biraz...bilmiyorum bu sefer bitiricem galiba"."bu çok güzel bişi"."evet" konuşurken pastamı bitirip kafeden kalkıp konuşa konuşa eve doğru yürüdüm.

Bu akşam yemeğinde yalnızdım. Ney yoktu ama tabiki izleyecektim. Çabucak yemeğimi yiyip televizyonu açtım. Başlamıştı bile çabucak üst kata gidip formamı giydim ve valizimde yanimda getirdiğim yüz boyalarımı çikardım. Parmaklarımla yanaklarıma kırmızı ve mavi iki çizgi attım. Koşarak aşağı indim.

Maç çok heyecanlıydı ilk yarıda 2 gol oldu. Bu benim yerimde duramayıp maçı ayakta izlememe sebep oldu. Neymar gol atıncaysa yerimde duramadım. Ağzım kulaklarıma varıyordu. Her zaman ki gibi Messi'ye sarıldı bende taklit ederek kendime sarıldım. Bu çok komikti kendimi şizofren gibi hissetmiştim. Daha sonra eliyle bi işaret yaptı. Bi süre buna bi anlam veremedim. Daha önce hiç böyle bişi yapmamıştı. Bi süre baktığımda bunu 'H' harfine benzettim. Cidden mi H miydi yoksa uyduruyor muydum ? Benim için mi ? Yok gerçekten şizofren falan olmalıyım. 3. Gol olduğunda şoku üstümden atamamıştım. Bu yüzden biraz geç sevindim. Ama sonuç olarak 5-0 bittiğinde tamamen kendime gelmiştim. Kendimi o takımdakiler kadar grurlu hissediyordum.

Neymar onu beklememi istemişti. O yüzden onu beklerken kitabımı okuyup bitirdim. Daha sonra koltukta yattım kalktım yerde yattım. Nerdeyse dalacaktım ki kapı sesi duyup kalktım. "Sonunda!!!!" dedim. Koşup ona sarıldım. "Beni gördüğüne bu kadar seviniceğini düşünmemiştim'"."Aa neden sevinmiyim ki"

İçeri girince yanağına benim boyamdan bulaşmıştı. Güldüm. Ve yanağını sildim. Oda güldü. "Sana bişi sorucam Ney ? Galiba çok saçmalıyorum ama-"."Evet"."Evet ne ?"."Evet maçta kini senin için yaptım yani o bi H harfiydi ama bilmiyorum sanırım pek belli olmadı" şaşırmıştım. "Hayır bence çok güzeldi...sadece ben emin olamadım çünkü inanılmayacak bişiydi" elini belime koyup beni kendine çekti. "Hoşuna gitti mi yani ?"."Evet çok". Beraber koltuğa oturduk. "Eee anlat bakalım nasıldı bugün?"."Güzeldi bazı şeyler var ama alışırım tabi" ben anlatmaya devam ederken beni boynumdan öptü. "Ama böyle yaparsan anlatamam ki"."tamam devam et dinliyorum" anlattım. Saat zaten çok geç olmuştu. Yorulmuştum. "Tamam bu kadar yeter artik uyuyalım!"