Bensiz Yapamazsın(Gülsüm Yüksel Kitabı)

7.

Merabaaa.. Aslında bu hafta 2 bölüm yayınlayacaktım ama malesef kaderin bir cilvesi midir nedir leptopum  kilitlendi ve bugün açtırabildim. Normalde servise gitmesi gerekiyordu. Fakat  servise gittiği zaman genelde benim ne C ne de D sürücümde hiçbirşey kalmıyor. Herşey siliniyor. Ve ben zeki gibi Bensiz Yapamazsın' ı sadece leptopumda muhafaza ediyordum.  Allah'tan telefonla halledilen bir meseleymiş.  İçim ferahladı. Neyse hafta sonuna yetiştirebilsem ki umuyorum bir bölüm daha yayınlayabilirim.  İyi okumalar... 

Utku’nun hassiktir diye mırıldanışını duyduğumda gelenlerin gerçekten de ailesi olduğunu anlamıştım. İkimizde mutfakta ayağa kalkmış ne yapacağımızı şaşırmış bir şekilde dururken Tuna onları oyalıyordu.

‘’İdare edebiliriz hadi.’’

Elimi kavrayıp beni kapıya doğru çekiştirirken içimden hatim indiriyordum resmen.

Tuna’nın yanına ulaştığımızda kapıdan içeri giren siyah saçlı genç görünümlü bir kadınla karşılaştım. Hemen Utku’ya sarıldı kocaman.

‘’Oğluşum benim. Seni çok özlemişim.’’

‘’Ben de anneciğim ben de.’’

Utku boğulma tehlikesi geçirirken ben heyecandan titreyen bacaklarımı önlemeye çalışıyordum. Tuna kapıdaki adamla tokalaştıktan sonra adam Utku’ya sarıldı.

Bu sırada kadıncağız Tuna’ya sardı.

‘’Ah Tunacığım çok zayıflamışsın sen.’’

‘’Yok Aylin teyze kilo bile aldım ben.’’

‘’Hayır hayır resmen çökmüşsün evladım. Ben yarın akşama size şöyle bir ziyafet çekeyim de birşeyler ye.’’

‘’Valla çok iyi olur Aylin teyzem.’’

Ben konuşmaları izlerken Utku’da gelip kolunu omzuma atmıştı. Hepsi de bize bakarken Utku beni işaret etti.

‘’Anneciğim bu Damla.’’

Başını hafifçe eğip güldükten sonra kaldırdı.

‘’Damla, benim eşim.’’

Tuna kahkaha atmamak için dudaklarını kemirirken Aylin hanım gülümseyerek elini uzattı bana.

‘’Tahmin etmiştim. Maşallah gelinim de pek güzelmiş. Aferin Utku.’’

Benim gülümsemem yüzümü kaplarken annesinin elini bırakıp babasınınkini de sıkmıştım.

‘’Aman anne.’’

‘’Ne var eşek sıpası. O kızın etkisinde çıkamayacaksın sanmıştım. Ne biliyim ben aradan onca yıl geçmesine rağmen hala onu bekliyorsun zannetmiştim,’’ deyince olduğum yere çakılmıştım.

Utku’ nun gülümseyişi solmuştu. Düşünceli haline büründü yine.

‘’Aman Aylin teyze bırak şu konuları salona geçelim hadi,’’ diyerek Tuna onu çekiştirirken. Ahmet Bey de peşinden gitmişti. Kapıyı kapadığımda Utku ile ikimiz dikeliyorduk.

‘’İçeri geçelim,’’ dedikten sonra ben önden yürüdüm. O da birkaç saniye sonra peşimden geldi.

Siyah koltuklarımıza yerleştiğimizde Utku kaş göz hareketleriyle beni yanına oturtmuştu. Ellerimi dizlerimde kenetleyip sessiz sessiz nefes alışverişlerimi sürdürdüm. Bu kadar heyecana nasıl dayanayım mübarek!