Narnia; The Dark Lion

Hoofdstuk 28-son of Hades

Caspian

Ik loop met mijn handen op mijn rug te ijsberen door de troonzaal. We hebben over een kwartier een vergadering en de anderen zijn er nog niet! Ik loop naar het raam achter de tronen, waar ik de zee en verderop de haven kan zien. Er komen boten aan en sommige vertrekken. Narnia is opgebloeid tot een sterke economie. Vooral de Centauren doen het goed met hun ijzerwerk. De dwergen ook, vooral met sieraden. "Majesteit?" ik maak een sprongetje van schrik. Snel draai ik me om,er staat een Faun. "Koning Edmund is hier" Ik geef hem een knikje. "Dankje" Edmund staat in het midden van de troonzaal. Ik snel naar hem toe. "En?" Ed kijkt me verward aan. "Je-weet-wel!" Zeg ik. "Oja!" Zegt Ed en lacht. "Hij is in het noorden, op de zilveren berg"
"Was die bewoont dan?"
"Ja door een rijke familie Faunen, de Trussels. Maar dat was een paar generaties terug. De enige die nog van het geslacht over zijn is een zoon en zijn vrouw. Maar ze zijn niet meer zo rijk als vroeger.."
"Oké maar nu woont hij daar?"
"Ja"
"Morgen dan gaan we-" Ik word afgekapt door trompetgeschal. De deur vliegt open en een iemand roept;"De hoge koning Peter!" Ik geef Ed een knikje en lach dan naar Peter. Hij begroet ons beide met een knuffel. "Hallo" zegt Peter. "Euh, hoi" zegt Ed. We grinniken. "Weetje Peter" zegt Ed. "Je zou je iets meer als een koning moeten gaan gedragen" Peter geeft hem een speelse stomp. "En jij niet als een kind" Daar kan Ed niet tegen en geeft een stomp terug. "Noem me geen kind!" ik zucht, het blijven broers. Ik kom tussenbeide. "We hebben een vergadering!" zeg ik snel. De jongens kijken mij aan en dan elkaar en knikken. "De meisjes?" vraagt Ed. "Die komen eraan" zegt Peter. "Ze moesten zich nog klaarmaken"
"Meisjes" zucht Ed en ik grinnik. We gaan op onze tronen zitten en de deur gaat open. Statig komen de ministers binnen. Voor onze tronen blijven ze staan en buigen. "Majesteiten" zegt minister Rosa. Hij doet een stap naar voren. "We hebben een probleem! De Narniërs zijn doodsbang voor Luan en de witte man!" De witte man? Mijn ogen worden groot als ik bedenk wie het is, en zo te zien weten Peter en Edmund het ook. Ze kijken me verschrikt aan. Hades zijn zoon! Ik sta op. "Minister Rosa, wat stelt u voor?" Dat is normaal, eerst vragen wat de ministers vinden, dan zelf wat bedenken of in discussie gaan en dan komt er altijd wel een antwoord. "De mensen evacueren, naar het zuiden" Ik kijk verbaasd. "En waarom?"
"Daar zijn steden met vestingsmuren, nog van lang geleden. Die muren kunnen onze burgers beschermen!" Ministers Rosa zijn stem slaat over. "We hebben tien sneeuwmannen gevangen en we weten dat het onze mannen, vrouwen en kinderen zijn. De Narniërs zijn doodsbang dat ze op zo zullen worden als we worden verslagen door Luan en zijn leger. Peter staat op. "Aslan zal ons helpen!" zegt hij. Minister Cosna stapt naar voren. "Heer maar hoe weet u wanneer Aslan komt?"
"Hij komt. Als de nood het hoogst is" zegt Peter en hij heeft gelijk. "Aslan is dood" zegt een stem vanuit de achterkant van de zaal. De ministers draaien zich om en ik trek mijn zwaard. Daar staat de zoon van Hades. "Ik ben Ledas. Wat ijs betekent" Hij grijnst. "Ik dacht ik kom mijn moeder een bezoekje brengen" Peter gromt van frustratie en zijn ogen schieten heen en weer van de deur terug naar Ledas. Susan en Lucy zouden er aan komen. "Wat moet je?" snauwt Ed die nu ook zijn zwaard getrokken heeft. "Wat mijn vader wou en wat mijn vaders moeder toebehoorde!" Ik zucht, hier komt het. "Narnia behoort toe aan mij!" schreeuwt hij en heft zijn armen om. De ramen breken en veranderen in ijspegels. Iedereen duikt in elkaar. Ledas maakt een paar heen-en-weer bewegingen met zijn armen en de ijspegels vliegen op ons af. Ik hoor ministers schreeuwen als de ijspegels ze raken. Ik zit samen met Peter en Ed achter onze tronen verborgen. Dan is het stil. Ik hoor Ledas lachen. De deur hoor ik knarsend opengaan. "Hallo moeder" zegt Ledas grinnikend. Susan!