HAYALİN DÜNYASI

6.Bölüm

Sabah uyandığımda boş boş aynaya bakıyordum. Birden aklıma bugün sabah dokuzda Giray'ın beni alıcağı aklıma gelince koşarak gardırobun önüne geçtim. Şort ve ince bir bluz geçirmiştim hemen. Kısa bi makyaj yapıp Aynanın karşısına tekrar geçtim saçlarım biraz kötüydü ama iyi görünüyordum. En fazla 10 dakika sonra geliceğini umarak aşağı indim. Anneannem ve dedem ortalarda görünmüyordu. Bu işime yarardı. Sadece çıkarken "Ben çıkıyorum." Diyerek onları dinlemeden giderdim. Saat 09:45'ti ortalarda hala kimse yoktu. Telefonu alıp Giray'a mesaj yazmaya başladım.

"Gelmeyeceksen söyle." Yazdım ama yollayamadım 10 dakika daha bekleyebilirdim.

***
Ve saat 10:00 olmuştu Yazdığım mesajı yolladım. Cevabı merak ediyordum. Mesaj sesi gelince heyecanla açtım.

"Gece gelsem ?" Sinirlenmiştim. Kaç saattir bekliyordum. Acil ne olabilirdi ki beni ekicek ? Cevap yazmak istemedim sadece tekrar uyumak için odama gittim. Uykum yoktu ama üstümde bir halsizlik vardı.

---

Evin içinden sesler geliyordu. Anneannem ve dedem gelmişti. Ellerinle poşetlerle mutfağa gittiler. Nereye gittiklerini sormadım çünkü pazara veya markete gittikleri belliydi. Sıkıntıyla koltuğa oturdum. Kanalları gezdim ama hepsi sıkıcıydı. Kızlardan da haber yoktu. Ne iğrenç bir gündü ama. İçerden telefonumun sesi geliyordu. Koşarak telefonumu aldım arayan Giray'dı.

"Efendim."

"Evet veya hayır deme şansın yok aşağı in. Bekliyorum."

"Dedemler evde çıkamam bu saatte."

"Gelmezsen bağırırm. Bi yalan uydur. Kapatıyorum."

Elimde telefon telaşla aşağı indim anneanneme yalvaran bakışlarla bir yalan uydurmaya düşündüm.

"Canım feci halde pasta çekti hemen şuraki kafeden bir şeyler alıcam. Bay." Dedim içimden bir şey dememesini umut ediyordum ki

"10 dakika sonra burada ol." Dedi. Aldırmadan dışarı çıktım.

Giray karşımda tüm yakışıklılığıyla durup bana gülümsüyordu. Koşarak yanına gittim.

"Buradan gitsek dedemler görebilir."

"Nereye gitmek istersin ?" Dedi. Çok tatlıydı gerçekten. "Fark etmez." Dedim kırgınlığım uçup anında gitmişti.

"İyi o zaman düş önüme yeni kız." Bu sözü güldürmüştü. Hakkında bir çok soru sordum. O da sıkılmayarak cevap verdi hepsine. Bir tepeye geldiğimizde oturdu ve yere uzandı. "Yanıma uzan." Dedi emir vermesi rahatsız etse de dediğini yaptım ona bakıyordum ne yapıyorduk ki burada ?

"Yaklaş yanıma yemem seni. Ve bana bakma ve yukarı bak." Bunu demesi önce beni şaşırttı sonra utandırdı. Sonra ona bakmayı kesip yukarı baktım. Ağzımdan istemsizce "Vay canına bu gerçek mi ?" Dedim.

Gökyüzü yıldızlarla kaplıydı. Hayatımda ilk defa bu kadar yıldızı bir arada görmüştüm. Hatta hayatımda ilk defa bu kadar huzurluyum diyebilirim. Herşeyi unutmuştum hatta telefonumda şiddetle çalan ismi bile.
İçimi çekerek telefonu açtım.

"Aldım pastayı şu an geliyorum. Kapatmak zorundayım. Birazdan oradayım."

"Beş dakika sonra burada ol yoksa gelir seni alırım her nerdeysen." Üfleyerek bir şeyler geveleyerek telefonu kapattım. "Üzgünüm ama gitmem gerek."

"10 dakka daha duramaz mısın?" Bi bilsen ne kadar istediğimi.

"En istediğim şey şuan."

"Tamam daha sonra geliceğine söz verirsen gitmene izin veririm yeni kız."
Dedi ve yerinden kalkıp gülümsedi.

Sen ne kadar güzel gülümsüyorsun öyle. Yakışıklı çocuk.

Konuşarak evin önüne geldik son zamanlarda ilk defa böyle samimi gülüyordum. Onun yanında çok ama çok mutluydum.

Evin önüne geldiğimizde vedalaştık. Giderken yanağımdan makas alıp ters yöne yürümeye başladı. Ve arkasından gidene kadar baktım. Kendimi aptal liseli Aşıklar gibi hissettim. Tamam liseliydim ama aptal değildim.