Shakira sürekli tırnaklarını kimyasal gibi kokan bir şeyle boyuyordu. Sürekli bana şapka ve kurdale takıyordu ama Ashly asla böyle bir şey yapmazdı. Bunu yapan tek kız olduğunu düşündüm. Shakira bana Ayıcık diyordu. Leziz şeyler yerine organik olan sebzeler veriyordu. Ben Ayıcık olmak istemiyordum ben ahbab olmak istiyordum sebze yemek istemiyordum ama Shakira bana böyle davranıyordu. Birgün Shakira nın evinin kapısının açık olduğunu fark ettim bu bana annemin avlunun kapısından nasıl kaçtığını hatırlattı. Dostum Arthur u istiyordum ama kokusunu alamıyordum. Arthur burada değildi ama çok fazla insan vardı. Sokaklarda havladım, mahalleleri kokladım hatta toprağı bile kazdım belki toprağın altındadır diye ama yoktu. Küçük ve üstü kapalı bir kamyon önümde durdu. Beni ağı ile yakalayıp kafese koydu ve sunları söyledi. "İnsanlar senin havlamalarından bıktı, artık barınağa gidiyorsun kuçukuçu." dedi. Beni Ashly nin yanına götürüyor sanmıştım ama o beni avlu gibi bir sürü kafesin olduğu bir yere getirdi. Köpekler bana havladı. Yine bir kafese sokuldum. Üzgünce Arthur u bekledim. Ah sevgili Ashly, ah sevgili Arthur, ah sevgili anne nerdesiniz ? Bazen insanlar gelir bizi inceler sonra bazı köpekleri satın alır yada hiç bir şey almadan gider. Tıbkı avludaki gibi ama avluda bizi seven üç kişi vardı bazen dışarı çıkabiliyorduk ve kemikte verilirdi. Ama burda ne ilgi ve sevgi ne de leziz yemek onun yerine bayat mama ile su. Burası bana Arthur ile izlediğimiz filmdeki adamı hapisane denilen yere atmaları hatırlattı.
