ayhan;
elimi ayağımı koyacak yer bulamıyorum, münevver
yokluğun bir kış sabahı kana uyanmak gibi, vâkitsiz.
ben çıplak ellerimle kış ortasında balkon kenarlarında ölmeyi iş edinmişim kendime
sen aldırma bana, n'olursun.
uzun soluklu şiirler yazmayı bıraktım
ama adın da yetmedi ellerimin titremesine münevver.
sinemize ağrıların sindiği balkonlarda uzun uzun gözlerine bakmak;
ve ellerini ellerini ellerini tutmak
üşümenin bir anlam taşımadığı şehirlere gidelim münevver,
sana balkon kenarlarında üşümeyi öğreteceğim.
uzun soluklu mesafeleri annenin ellerine devret
uzaklığını al ve yamacıma otur
sana üşümenin ne olduğunu anlatacağım
balkon kenarlarında ve pervasızca-
25.01.2021/20:00
yanında olsaydım o balkondan özünü atmağına da gərək qalmazdı,
ŞİMDİ OKUDUĞUN
ânsızın kurşunlanan kuşlar gibiyiz münevver
Short Storytamamlandı. tutunacak bir yerim kalmadı benim münevver, elimi tut n'olur./23