You Made That Promise

That's A Long Time

Rosa is net met Milan naar het appartement terug gegaan. Ik zit nog even op het terras. Ik wilde heel graag gaan winkelen voor een nieuwe jurk voor het gala. Eventjes alleen. De oude herinneringen op halen aan de stad. Ik zou graag af wil rekenen zeg ik tegen de serveerster. Maar natuurlijk zegt ze. Als ik heb afgerekend. Sta ik en loop richting de winkel de straat. Mijn gedachte zijn overal. Maar vooral bij Danilo. Hoe heb ik ooit zo stom kunnen zijn. Ik loop verder door maar ben nog steeds in gedachte. Tot dat ik het niet door heb en tegen een andere vrouw aan bots. Ik verlies mijn evenwicht en val dan op de grond. Ik kijk boos omhoog en zie een vrouw boos naar me kijken.
Kun je uit kijken waar je loopt zegt ze tegen mij. Nou dat kan ik beter jouw zeggen zeg ik tegen haar. Weet jij wel tegen wie je het hebt. Ik sta langzaam weer op. Ik kijk de vrouw aan. Ze komt me ergens bekend voor maar ik weet niet goed wat. Ze draagt een zonnebril waardoor ik het niet goed zie. Ze herkent mij ook niet. Maar ergens komt ze me bekend voor. Tessa zeg ik uit het niets. Ze kijkt me verbaasd aan. Je zegt dat je me niet kent en toch ken je mijn naam. Ik begin te lachen. Ze staart me boos aan. Wat sta je nu weer te lachen zegt ze tegen mij. Je herkent me echt niet he zeg ik tegen haar. Ze bekijkt me van top tot teen. Nee, ik herken je niet. Ik ben het Alexis zeg ik tegen haar. Ik zie dat ze verstijfd en verder loopt. Ik kijk verbaasd achterom. Wat gebeurde hier denk ik bij mezelf. Was het tessa nu wel of niet en waarom zei ze niks en ging ze er zomaar vandoor. Ik pak mijn tas nog van de grond en besluit om verder te gaan lopen. Opzoek naar een gala jurk.

Ik heb nu al 6 winkels gehad maar kon er geen vinden. Ik denk nog steeds aan tessa die door mijn hoofd spookt. Ik besluit om naar mijn appartement te lopen. Ik zou hier voor eeuwig kunnen wonen. Denk ik als ik door de smalle steegjes loop terug naar huis.

Als ik de sleutel in de voordeur wil doen. Zie ik tessa staan. Wat doe je hier vraag ik aan. Ze blijft me aan staren je bent het echt he zegt tessa. Ja, ik ben het echt. Wat wil je vraag ik aan haar. Niks, ik wilde het zeker weten dus ik ben je gevolgd. Ohh zeg ik. Nou als je het niet erg vindt zou ik graag willen dat je dat je gaat zeg ik tegen haar.
Ze kijkt me aan met tranen in haar ogen. Ik zou graag willen stottert ze. Wat, zou je willen zeg ik boos. Het spijt me tessa maar je hebt ons verlaten in tijden dat we Hulp nodig hadden en hier op straat wilde je me niet herkennen. Ik blijf haar boos aan kijken. Ik zou het fijn vinden als je gewoon weg gaat. Maar zegt ze. Sorry zeg ik dan. Ik doe de voordeur open en stap naar binnen voor ik de deur dicht wil doen. Steekt tessa haar voet er nog net tussen. Ik wil graag dat je dit leest zegt ze tegen mij. Ze geeft een krant en ik kijk haar aan. Op pagina 6 staat iets wat je moet lezen. Ik pak de krant aan. Dankje dat je toch even wilde luisteren zegt ze. Ze draait om en loopt weg.

Ik sta in de hal en doe mijn schoenen uit. Ik loop de woonkamer in en zie Milan in de box aan het spelen met zijn teddy beer. Hij is er tegen aan het brabbelen. Het is zo schattig. Ik maak een foto en stuur deze naar hayden. Ik krijg een reactie terug wat schattig lieverd.
Ik zie Milan zijn hoofdje omdraaien en zijn armpjes gaan de lucht in. Ik pak hem op en lacht naar me. Ik ga in de bank liggen en leg Milan op mijn buik. Ik strijk een paar keer over zijn hoofdje. Langzaam valt hij inslaap. Ik pak de krant van de tafel en sla hem open hem op pagina 6.

Danilo Di Visconto verliest de liefde van zijn leven.
Helaas hebben we vernomen van een woordvoerder van de familie dat zijn vrouw Elyse is overleden in het kraambed. De vrouw was in verwachting van hun eerste kind. Het kind wordt samen met zijn moeder begraven. Deze zal in besloten kring plaats vinden. De woordvoerder heeft daarom gevraagd of we de familie voorlopig met rust willen laten zodat ze kunnen rouwen om hun geliefde elyse.

Nadat ik het artikel heb gelezen voel ik een traan op mijn wang. Dit is vreselijk. Ik kijk naar mijn buik waar Milan rustig op ligt te slapen. Wat zijn wij toch gezegd denk ik bij mezelf.

De volgende dag ben ik al vroeg wakker. Ik heb slecht geslapen vanwege het krantenartikel na vaak te zijn geworden besluit ik toch maar uit bed te gaan.

Ik loop naar de keuken en zie Rosa aan het ontbijt met Milan. Ohh gelukkig uw bent wakker zegt Rosa. Rosa zeg ik zouden jullie mee willen gaan om te winkelen. Ik heb gisteren niet echt een jurk kunnen vinden. Tuurlijk zodra we hier klaar zijn kunnen we gaan.

We lopen door de stad. Milan zit in de kinderwagen en lacht naar iedereen. Ik loop naast Rosa en houdt een zak vast met daarin mijn jurk voor het gala. Het duurde mij 2 uur voordat ik wat had gevonden. Ik heb een rode kante jurk. Mijn schoenen hebben de kleur goud. Verder heb ik nog genoeg. We gaan terug naar huis Rosa. Dan kan hij nog even een dutje doen. We lopen richting huis.

We zijn thuis aangekomen en ik zag tegen Rosa. Ik leg hem wel even op bed. Ik neem hem mee naar mijn kamer en leg hem op bed. Ik kleed hem uit tot hij alleen zijn rompertje aan heeft. Ik leg hem op bed en doe zelf mijn schoenen uit en ga bij hem liggen. Na 10 mij is Milan vertrokken. Ik kijk naar hem en voel dat mijn ogen zwaar worden.