[Tamamlandı]
Mazhar Çelikoğlu...
Görülebilecek en bencil ve sert adam, herkese ve her şeye karşı dik duruşu ve katı kuralları ile bakışları bile insanın tenini ürpertmeye yeterdi.
Fakat tek bir şey onun zaafıydı. Kendinden bile önem verdiği tek ş...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
24.BÖLÜM "FLASHBACK"
(Yağız ile Mazhar'ın ilk tanışma anı)
Şoförün açtığı kapıdan inen adam çalan telefonu cevapladı ve kulağına tuttu. Büyük bir evin önündeyken yavaşça bahçe kapısını açtı koruması ve ağır adımlarla içeriye girdi.
"Bu akşam döneceğim İstanbul'a." dedi telefondaki kişiye. "Küçük bir işim var, haberleşiriz." dedi ve telefonu kapattı.
Yaklaşık iki aydır Ankaradaydı bir iş için. Şimdi ise beceriksiz bir adamın zorla daveti üzerine yemeğe gelmişti. Kaç kere adamı reddetmişti ve onunla iş yapmayacağını söylemişti ama adam öyle yılışık ve yapışkandı ki, mecbur beş-on dakikalığına davete icabet edecekti.
Yanındaki koruma zile bastığında sıkkın bir şekilde bekliyordu adam. Çok fazla kalmayacaktı, bu adamı son kez reddedecek ve İstanbul'a gidecekti.
Kapı açıldı biraz sonra ve onu saatlerdir bekleyen Bülent yüzünde kocaman bir gülümsemeyle baktı karşısındaki adama.
"Hoşgeldin Mazhar." dediğinde Mazhar yapmacık bir şekilde gülümsedi.
Yanındaki korumasına işaret verdi ve koruması elindeki bir sürü poşeti arkadan gelen kadına doğru uzatmıştı.
"Hoşgeldiniz, ne gerek vardı?" dedi eşi olduğunu tahmin ettiği kadın adamın elindeki poşetleri alırken.
Mazhar bir şey demeden baktı kadına.
"İçeri gel." dedi Bülent ve adamı içeriye soktu. Mazhar aynı ağır adımlarla içeriye girerken, "Çok mutlu ettin beni, geldiğin için sağ ol. " dedi.
"Fazla zamanım yok." dedi Mazhar kısık sesle. Kadının duymasını istemedi, ne kadar burada olmak istemese de kabalık etmeyecekti. Kadın duysa kötü hisdedebilirdi.
"O zaman yemeğe geçelim hemen." dediğinde sıkıntılı bir şekilde baktı Mazhar. Yemeğe falan kalmak istemiyordu ama kadının bakışları ve çok özendiğini söylediği masaya doğru yürüdüler.
"Buyurun böyle geçin." derken gösterdiği sandalyeye oturdu Mazhar nazikçe.
Kadın tabakları servis ederken duyulan kırılma sesiyle hepsi olduğu yerde şaşkınlıkla kaldı.
Bir anda havada uçuşan top ile Mazhar kaşlarını çattı ve topun sehpanın üzerindeki vazoya düşüp kırılma sesiyle afalladı.
"Yağız, Alp!" Annesi sert bir sesle bağırdığında arkadan koşuşturan iki çocuk gördü adam.
Misafirin geldiğinden bir haber evde top oynayan iki kardeş salona koşarak girdiklerinde Yağız hızla topa yöneldi. Arkasından koşan küçük kardeşi de yanına gelirken Yağız topu eline aldı ve kafasını kaldırıp masadaki adama baktı.
