Lovesick girl & Jirosé

17- Üzgünüm sevgilim

"I'm sorry my darling"

■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■

~Jimin~

Kan... daha önce kan gördüğümde hiç bu kadar çaresiz hissetmemiştim... bu ilk oluyordu. Kendimden çok sevdiğim meleğim şuan da kanlar içinde yatıyordu ve onun bu hâlini görmek beni çoktan şoka sokmuştu... çaresizliğin dibini yaşıyordum, ne yapacaktım? Yada yapabilecek miydim...
Yaşıyor olmasını her şeyden çok istiyordum şuan.

Uzun süre gözümde toplanan göz yaşlarım, özgürlüklerini îlan etmiş, hunhârca akıyorlardı. Göz yaşlarım meleğimin yanağına düşerken yere eğildim.

Umursamazca bağırmaya başladım. Acıyla haykırışlarım dolduruyordu evi... bunu kaldıramazdım, o ölemezdi, sonsuza dek birlikte olacaktık, ayrılmayacaktık...

El bilekleri kanından ayırt edilemiyordu... o; utanınca kızaran, üşüyünce donan yüzü soluktu şimdi... bana ışıkla, mâsumlukla bakan gözleri, sonsuza kadar açılmayacakmışçasına kapalıydı...
ellerimi hızla boynuna götürdüm, alacağım tepki benim hayatımı da belirliyordu, o yoksa bende yoktum... Korkarak elimi götürdüm ve o soluk boynuna bastırdım.

Yaşıyordu...
minik kalbi hâla atıyordu meleğimin.
Göz yaşlarım şimdi de rahatlamışlığın verdiği hisle akıyordu...

Manju karşıdan buraya bakıyordu... o da korkmuştu elbet ama şuan onu düşünemezdim...
Ona sarılmaya başladım, hiç bırakmayacakmış gibi... kana bulanmam umrumda değildi.

"Chae! Uyan! O uğruna fedâ olacağım gözlerini aç meleğim..."

Kafasını dizime yatırmış, yüzünü okşuyordum.
Hastane! Hastaneye gitmeliydik! Hemde hemen. O kadar korkmuştum ki hastane bile aklıma gelmemişti. Onu hızla kucağıma aldım ve ayağa kalktım kapıya dönmemle karşımdaki bir beden buna engel olmuştu. Yüzüne baktığımda, içim acıdı... Lisa şuan göz yaşları içinde bize bakıyordu şoka girmiş gibiydi.

"J-jimin... n-ne oluyor?"

Çok kötü gözüküyordu.

"Bak şuan zamanımız yok ben-"

"Sana ne oluyor dedim! O-ona ne oldu böyle!"

Bağırması üzerine lafım kesilmişti.

"Benim yüzümden! Buna ben sebep oldum! Tamam mı! Şimdi iyi olmasını istiyorsan bağırmayı kes ve beni takip et!"

Hızla evden çıktım ve arabama ilerledim. Chae'yi yavaşça arka koltuğa yatırdım ve sürücü koltuğuna geçtim. Lisa hızla yan koltukta yerini alınca, son hız en yakın hastaneye ilerlemeye başladım.

"O-o beni aramıştı, bana 'onlar beni çok üzüyorlar, o beni çok üzüyor' dedi... ne yaptın? Onu bu raddeye getirecek ne yaptın yine aşağılık herif!"

"Şu lânet olayı sonra konuşabilir miyiz! B-benim yüzümden... bunu bil..."

"Sen onu ve sevgisini asla haketmedin. Ama bekle... Chae kendine gelsin, sen ve o sürtük sevgiline neler yapacağım! Asla mutlu olamayacaksınız!"