Biliyorsun dimi? Geçicek. Zamanla geçicek. Yerini başka şeyler alacak sendeki özlemimin. Sesimi unutucaksın ilk başta. Söylediklerim aklında kalsada... Silinecek yavaş yavaş anılarımız, hergün daha az hatırlayacaksın. Tamam kavruluruz belki çok yanıcak canımız ama geçicek.
Yavaş yavaş yüzümü unutacaksın sesimden sonra. Birlikte güldüğümüz yerlerde başkasıyla güleceksin. Yeni anıların olacak oralarda bi başkasıyla.
Alışacaksın, alışacağım.
Akşamları yatmadan önce aklına takılan şey ben olmayacağım, başka biri belki bambaşka şeyler ama ben olmayacağım olmamalıyımda. Unutacaksın sıkı sıkı tembihlediğim şeyleri. Mesela " içme " deyişlerimi. Her gün bir öncekinden daha az özleyeceksin. İçinde bir şeyler yanacak, yandıkça kavruldukça kül olacak.
Etrafında sana beni hatırlatan çok az şey var onlarda yitirecek yavaş yavaş bu özelliğini.
Unutacaksın, unutacağım.
Ne demiş sezen " hiçbir acı sonsuza dek sürmez . "
Öyle olmalı da dimi?
Ölümlü birinden ölümsüz bir şey isteyemezsin.
Seveceksin, benim sevdiğim kadar sevilmesende yine sevileceksin. Konuşmalarımızı, tartışmalarımızı ezberlediğin için unutacaksın en çokda.
Yavaş yavaş vazgeçeceksin.
Kokusunu hiç içine çekmediğin, hiç sarılmadığın birini bu kadar özleyemezsin. Özleyemem.
Birlikte kurduğumuz hayalleri çürüteceksin. Başka birini alırsın zamanla o hayallerdeki yerime.
Anlayacaksın, anlamalıyız.
Öyle bi zaman gelmeli ki beni hatırlatan ne varsa bi gün tekrar aklına geldiğinde hiçbirşey hissetmemelisin, hissetmemeliyim. Sonumuzu biz hazırladık.
Dedim ya geçicek, geçmek zorunda...
