Dream

Waarheid

'Ga daar eens staan!' zegt Nina. Ze wijst naar een schietschijf. 'Nooit van mijn leven!' roept Sophie uit. De andere meiden van groepje twaalf lachen. Op Marie na zijn ze compleet. 'Ah, doe gewoon! Ik zweer je dat ik voorzichtig doe!' zegt Nina. Ze steekt twee vingers in de lucht. Sophie schudt overdreven haar hoofd. 'Iemand anders dan?' vraagt Nina. Lucy gaat grinnikend voor de schietschijf staan. Ze heeft geen idee wat Nina van plan is en lacht nerveus. 'Wel stil blijven staan hoor! Anders doorboor ik je misschien,' zegt Nina. 'Wat?!' roept Lucy verschrikt uit. Nina lacht. Dan gooit ze iets wat ze daarvoor achter haar rug verstopt had, naar Lucy's hoofd. Lucy slaakt een kreet. Iets raakt haar voorhoofd en spat uiteen. Het doet aardig zeer. 'Auw!' roept Lucy uit. Ze gaat met haar hand langs haar voorhoofd. Een smerig kleefsel blijft aan haar vingers plakken. De anderen liggen in een deuk. Lucy rent op Nina af en smeert het ei aan haar vriendin af. 'Ik zal je leren! Je vriendin zomaar bekogelen met eieren!' Op dat moment gaat de deur van de oefenzaal open. De meiden stoppen met waar ze mee bezig zijn en kijken naar het gedaante in de deuropening. 'Marie?' Lucy is de eerste doe wat zegt. Ze loopt met open armen op haar vriendin af, maar die zet een paar stappen achteruit. Lucy blijft staan. Marie ziet er uitgemergeld uit. Veel ouder. Veel dunner. Haar gezicht is bond en blauw en haar haar is vettig en zit helemaal vol met klitten. 'Wat is er gebeurd?' vraagt Lucy. Marie staart naar iets over Lucy's schouder. Lucy volgt haar blik en draait zich om. Daar staat Nina. Ze heeft haar ogen op de grond gericht. 'Nina?' vraagt Lucy. 'Is er iets?' Nina kijkt haar niet aan. Lucy loopt naar haar toe. 'Nina?' Nina kijkt haar woedend aan. 'Wat?! Wat is er? Wat wil je van me?' schreeuwt ze. 'Wil je de waarheid horen? Wil je horen dat ik mijn eigen vriendin heb aangevallen om zo hogerop te komen? Is dat wat je wil horen?' Tranen lopen over Nina's gezicht. 'Ik kon niet anders... Snap dat dan!' Lucy staart Nina verbaast aan. Ze had veel verwacht, maar dit zeker niet. 'Je hebt Marie aangevallen? Zonder dat het je bevolen werd?' vraagt ze. 'Natuurlijk werd het bevolen! Maar ik had het ook niet kunnen doen!' Nina zakt ineen. 'Ik ben een slecht mens, accepteer het nou maar! Met mij wil je geen vriendinnen zijn...' Lucy gaat op haar hurken naast haar vriendin zitten. 'Natuurlijk wel! Je hebt nu in ieder geval goed laten merken dat je er echt oprecht spijt van hebt,' zegt ze. Ze kijkt naar Marie. 'En Marie zal je misschien nog even niet kunnen vergeven... Maar het gaat erom dat ze het op den duur zal gaan proberen. Jullie vriendschap is nog niet voorbij. En jij bent geen slechte vriendin. Je koos voor jezelf op het moment dat jullie elkaar misschien juist even nodig hadden. Maar hè! Fouten maken is menselijk! Iedereen maakt wel eens een fout!' Nina kijkt haar aan. Ze glimlacht lichtjes maar lijkt nog niet erg overtuigd. 'Ja, misschien heb je gelijk. Ik moet zo janken. Ik ben geen watje!' Belle lacht zachtjes achter hen. Ze loopt naar Nina toe en slaat een arm om haar heen. 'Inderdaad! Jank niet zo!'